♦ Θεατρική αναπροσαρμογή των κυβερνήσεων και η ουσία, πανομοιότυπη προσταγή, πασπαλίζεται με την απενοχοποίηση της ανανεωμένης απόδοσης του κειμένου. Καθηλωμένη η ευκτική στα παλιά ερμάρια καταπνίγεται κάτω απ’ τις πυκνογραμμένες σειρές των υποσημειώσεων. Ψιλά γράμματα οχυρωμένα πίσω απ’ τις προθέσεις σκιάζουν το ελπιδοφόρο εκ της αλλοτροπίας προαναφώνημα, χαρίζοντας στην ανάπτυξη του θέματος τον θλιβερό χαρακτήρα μιας απροκάλυπτης υποταγής.
♦ Συμβάσεις στην αιτιατική των προσαρμοσμένων επιλογών και το τσουχτερό κρύο εκθέτει ανεπανόρθωτα το ψευδολόγημα της ηλιοφάνειας.
♦ Η θρασυστομία των επιφανών φαντάζει υστερόβουλο εκφώνημα και τα ρητορικά σχήματα υπογράφουν την πολυκαιρισμένη συνθήκη του υποκριτικού λόγου.
♦ Συνεργασίες υπογραμμισμένες με όλα τα χρώματα και μογίλαλες οι αντιδράσεις κρατούν απλώς τα προσχήματα στα όρια του λήμματος.
♦ Και οι συμμετέχοντες διαφωνούν προκαλώντας το μειδίαμα στο αναγνωστικό κοινό, το οποίο συνοφρυωμένο ατενίζει την ανάρτηση των χειμερινών εκπτώσεων.
♦ Και στις εκτός του χρόνου απαγγελίες της ευείκαστης ομοιοκαταληξίας, παντέρημη η λογική φεύγει στη σιωπή τής ασπροντυμένης απουσίας.
♦ Ενώ η περιπλεγμένη συλλογιστική της διγλωσσίας σκαρφαλώνει στο σαρδάμ για να αποσαφηνίσει τη συγγένεια των επωνύμων.
♦ Και τα σταγονίδια επιφέρουν αναταραχή στα απόκρυφα των βάλτων και πίσω απ’ τις πυκνές καλαμιές αλλοπρόσαλλοι αφηγητές συλλαβίζουν τα εφιαλτικά κατάλοιπα.
♦ Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, και χωρίς καθόλου ερυθρόν εις τας παρειάς επισημαίνεται το σχήμα.
Και η επικράτεια του αναφλασμού αποκαλύπτεται αυθαδόστομα, αποκαθιστώντας τη μεταμφιεσμένη αβελτερία.
♦ Χειμώνας!
♦ Οι δρόμοι γέμισαν μ’ απλωμένα χέρια, ενώ οι συνταγογράφοι δρομολογούν την κατάληξη των παραγώγων. Το σύννεφο καταχράστηκε την υπομονή της καταιγίδας και ξέβρασε το σκοτεινό. Η μελαγχολία σκέπασε την Εσπερία και δυσκολοπρόφερτες γλώσσες πνέουν τα λοίσθια. Το αποτέλεσμα, τελευταίο ανακοινωθέν, θα προσυπογράψει το τέλος μιας εποχής βασισμένης στην επιφάνεια της εικόνας.
♦ Οι δραματικοί τόνοι, προπαροξύτονα σημάδια, θα προσκομίσουν στη λήγουσα την ομολογία της ανυπαρξίας και τα επίθετα στα στόματα θα χαρακτηρίσουν υβρίζοντας τις διαδρομές των υποκειμένων.
♦ Η μεθοδολογία της οράσεως συνεχίζει το παιχνίδι των απλοϊκών εκφωνήσεων και οι συνευρισκόμενοι υπερτιμημένοι δημοκόποι διασφαλίζουν την εφήμερη αναγνωρισιμότητα.
♦ Στους κρεμαστούς κήπους των απείρου κάλλους ανθέων.
♦ Γέλια και δάκρυα ανάκατα!
♦ Και συμπλέκονται οι αισθήσεις κι αποσύρεται η ακοή καταπονημένη απ’ την κακοφωνία.
♦ Χειμώνας!
♦ Στον φανοστάτη κάτω απ’ το ψιχάλισμα αργόσυρτη και συνεπαρμένη η αγωνία αντιφεγγίζει. Μια χαρτοσακούλα άδειασε τη ζωή της στο πεζοδρόμιο. Μαντρότοιχοι και καγκελόπορτες. Παγωνιά και σκοτάδι. Ασπρόμαυρο συναίσθημα πάνω στο κεντημένο.
♦ Αναπνοές του βοριά, καταιγίδα πρωτόγνωρη, να παρασύρονται οι φυλλωσιές, να μένουν τα κλαδιά χωρίς φωνές και προλογίσματα.
♦ Και μια ασημένια βροχή ψιθυρίζει την αναστάτωση.
♦ Στην καθηλωμένη σκέψη.
Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ