στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
δημοκρατια δεν ειναι παιξε γελασε.
Πηγαινει ο λαος κ καθε 4-5χρονια
μπαινει στην αρένα κ παλευει μεταξυ του,
με τα γυμνα του χερια,
κ οποιος βγει νικητης αναλαμβανει τα ηνια της χωρας. Ο αντιπαλος οφείλει να σεβαστει τον νικητη,
κ να βοηθα ωστε η χωρα να προχωρα μπροστα. Η δημοκρατια ειναι ευφευρεση των Ελληνων,
ειναι ενα δωρο που εκαναν σε ολους τους ανθρωπους. Παλιά ηταν οι βασιλιαδες. Κυβερνουσε ο βασιλιας, μετα οταν αυτος γερνούσε, κυβερνουσε ο γιος του κ παει λεγοντας.
Μετα ηλθαν οι Ελληνες κ εφεραν την δημοκρατια. Περικλης. Υποδειγμα ανδρος ηγετη. Λες Περικλης κ εννοείς Δημοκρατια. Ευχαριστουμεν τους Ελληνες.
2500 χρονια μετα, κ το συστημα δημοκρατια ειναι μαζι μας. Σιγουρα υπηρξαν στον κοσμο σπουδαιοι ηγετες σε αυτά τα 2500 χρονια,
οπως κ αναξιοι. Η ιστορια θα κρινει μετα, κ τους καλους κ τους κακους. Η ιστορια ερχεται οταν εμεις θα εχουμε φυγει. Τους σημερινους ηγετες θα τους κρίνουμε μετα απο 50-60 χρονια, οταν εμεις θα εχουμε φυγει. Ετσι κινείται η ιστορια,
εμεις φευγουμε,
κ οταν καθαρισει το τοπιο απο εμας, τοτες μονο η ερευνα ειναι πιο αντικειμενική.
Καποιες φορες, συνανθρωποι μας, κατεβαινουν με τα τανκς, κ με το ετσι θελω, με την βια, διωχνουν τον εκλελεγμενο ηγετη κ βαζουν δικο τους.
Εχουν περασει 42 χρονια απο τοτε που στην Κυπρο εγινε πραξικοπημα,
κ εχουν περασει 2500 χρονια απο την Δημοκρατια του Περικλη, τον ονομαζομενο Χρυσο Αιωνα της Ελλαδας, της ανθρωποτητας.
Κατεβαινει ο κοσμος στον στιβο,
κ με γυμνα χερια παλευει αναμεταξυ του, κ όποιος νικησει ειναι ο αρχηγος για τα επομενα 4-5χρονια.
Ακουγονται κανονιοβολισμοι εξω απο το προεδρικο μεγαρο, μια βομβα εχει πεσει μεσα στο προαύλιο του, μια αλλη επεσε διπλα απο μια φοινικιά κ την κατασκαψε
-Κοιταξτε, καιγεται!
Μια αλλη βομβα επεσε στην αιθουσα συμβουλιου των αρχηγων κομματων.
Ολα τα πουλια εχουν πεταξει μακριά.
Περικλης,
Ακροπολης,
ηλθε που λετε ο Χρονος κ ειπε στην Ακροπολη:
-Τωρα πρεπει να φυγεις!
Η Ακροπολη δεν ειπε τιποτα, απλα κουνησε τους ωμους της,
κοιταξε τον ηλιο κ εφτιαξε το κοτσιδάκι που ειχε στα μαλλια της.
Ηλθε ο Χρονος,
μετα οι ανθρωποι βαλθηκαν να την ξαναστησουν. Την ξαναστησαν,
Ο ιεριος βραχος της Ακροπολης. Οι Ελληνες! Οι Ελληνες!
θυμαμαι στο πραξικοπημα…
εμφυλιος,
σκοτωνε ο αδελφος τον αδελφο.
δεν εχω λογια να περιγραψω τον πονο,
τον πονο,
αυτων που εφυγαν τοσο αδικα,
τον πονο αυτων που εμειναν πισω, την μανα, τον πατερα τους, τα παιδια τους, τα εγγονια τους, τους αδελφους , τις αδελφες,
τους συζύγους,
τους φιλους. Πονος. Οταν ο ανθρωπος βρισκεται μπροστα στον θανατο ειναι ανήμπορος.
Μπαινουν στα ματια μας σταχτες, κ σηκωνουμε το οπλο κ σκοτωνουμε τον συναθρωπο μας,
κ μου κανει εντυπωση οτι ο ανθρωπος που σκοτωνει,
πολλες φορες αυτές οι στακτες που μπαινουν στα ματια του κ σκοτωνει τον συνανθρωπο του,
αυτές οι σταχτες μενουν μεχρι κ τον δικο του θανατο - δεν ειναι κανενας αθανατος-
κ παίρνει μαζι του αυτες τις σταχτες που εχει στα ματια του.
Ομως συμβαινει πολλες φορες- αυτές οι σταχτες- να τις παίρνει ο ανεμος,
ή να τις διωχνει μονος του,
κ να βλεπει τοτε το φως, κ να πηγαινει στην οικογενεια του θυματος κ να ζητα συγμνωμη.
Τα λαθη στους ανθρωπους δεν διορθώνονται, οτι εγινε εγινε, ομως αυτή η συγνωμη που λεει ο θυτης στο θυμα εχει μεσα της κατι το θεικό.
«συγνωμη, σκοτωσα τον αδελφο σας, τον πατερα σας, το παιδι σας, τον εγγονο σας. Ξερω οτι δεν μπορω να φερω πισω την χαμενη ψυχη… ειχα τα ματια μου κλειστα κ δεν ηξερα τι εκανα. Τωρα που επεσε η σταχτη από τα ματια μου ηλθα να πω συγνωμη. Συγχωρεστε με.»
Στον κοσμο ετουτο που ζουμε ολοι μας, κανενας δεν κρατα καμια αληθεια. Μονο ο ανθρωπος που γνωριζει την εσωτερικη οντοτητα του,
αυτο που λεμε φωτιση, ο απόλυτα συνειδητός ανθρωπος, μονο αυτος γνωριζει. Ολοι οι υπολοιποι ειμαστε ολοι τυφλοι,
τσαλαπατούμε ο ενας τον άλλο για να καθιερώσουμε το δικο μας Εγω.
Μονο αυτους που ονομαζουμε αγιους κ μυστες κατεχουν. Εμεις ολοι οι υπολοιποι
…
ας ειναι ελαφρυ το χωμα που σκεπαζει τους αδικοχαμενους,
κ ας ειναι το έλεος Του μεγαλό. Γιατι Αυτος γνωριζει οτι αν καθαριστουν οι σταχτες απο τα ματια των ανθρωπων,
θα γονατισουν κ θα ζητησουν ελεος απο τον ιδιο το θεο για τον πονο που εσπειραν.
Ομως εγω λέγω ότι αν ανοιξουν τα ματια κ δουν,
να ζητησουν συγνωμη πρωτα απ’ολα από την οικογενεια του ιδιου του θυματος τους.
Η πρωτη συγχωρεση θα βγει απο τα στοματα των οικίων,
κ μετα θα δωσει συγχωρεση ο θεος. Κ αν τον συγχωρεσει η οικογενεια του θυματος, τοτες ο θεος δεν θα χρειαστει να παρεμβει καθολου. Ειναι συγχωρεμενος.
Την ψυχη του θυματος την κουβαλά η οικογενεια του, κ οι φιλοι κ οι αδελφοι του, κ οι αγαπημενοι του,
κ η συγνωμη που θα πει η οικογενεια του θυματος προς τον θυτη,
ειναι μια συγνωμη του ιδιου του θυματος. Τοτες η αδικοχαμενη ψυχη βρισκει αναπαμό.
Ομως ο θυτης θα ζει με το κριμα του σκοτωμού. Ομως ετσι, με την συγνωμη που του εδόθη, θα μπορεσει να πορευτει καλυτερα στην ζωη του απο δω κ περα, πιο ανθρωπινα, πιο ηρεμα κ δεν θα θελει να αλλαξει τιποτε στον κοσμο παρα μονον τον εαυτο του. Κ το να αλλαξω τον εαυτο μου, να βρω τον πραγματικο μου εαυτο, ειναι η μεγαλυτερη αρετη του κοσμου.
στην Ελενη,
που εχασεν τον αδελφο της κατα το πραξικοπημα της Κυπρου τον Ιουλη του 1974,
στους μαχητες της δημοκρατιας.
με εκτιμηση κριστοφ.
