λογοτεχνες,

λογοτεχνες,

ανθρωποι που εχουν πεταξει από πανω τους ολα τα βαρη

-τα αχρειαστα βαρη-

οπως κοινωνικα κατεστημενα, θρησκευτικα κατεστημενα,

κ εχουν ενα μυαλο πεντακαθαρο απο ολες τις «κακιές συνηθειες» της κοινωνιας.

Η κοινωνια στην πραγματικοτητα ειναι μονο μια: η κοινωνια των ανθρωπων,

κ εχουν ενα εθνος,

μια εθνοτητα,

την γηινη ταυτοτητα: ειμαι κατοικος της γης.

Τελεία κ παυλα. Η χωρα μου ειναι ολη η γη,

ολα τα άλλα ειναι εκ του πονηρου,

κ για να στρεφουν τον εναν ανθρωπο εναντιον του άλλου,

το ενα εθνος εναντιον του αλλου, χωριζουν τον κοσμο σε εθνη κ μετα τον βαζουν κ τσακωνεται μεταξυ του,

για ιδιοτελή συμφεροντα. Ολων των ειδων τα συμφεροντα.

Λογοτεχνης ειναι ενας ανθρωπος που θεωρει ολο τον κοσμο ενιαιο,

ενα κ αδιαιρετο.

κ με ενα θεο,

που μπορει αυτος ο θεος να εχει πολλα παρακλαδια. Ομως ειναι ενας,

κ ονομαζεται το Μυστηριο. Λογοτεχνης ειναι αυτος που παραδεχεται οτι η Ζωη ειναι ένα μυστηριο,

κ δεν προσπαθει να το λυσει,

αλλά να το ζησει οσο πιο ομορφα γινεται,

μακριά απο τα αχρειαστα βαρη που κουβαλα κάθε κοινωνια σαν Σίσυφος. Λογοτεχνια ειναι η θεση,

οτι μυθος του Σίσυφου ειναι μια απατη. Κουβαλουσε μια πετρα μεχρι την κορυφη του λοφου κ μολις εφτανε στην κορυφη αυτή κατρακυλουσε, κ ξανα την κουβαλουσε μεχρι την κορυφη. Παντα την κουβαλα κ παντα κατρακυλά.

Ισως ετσι να δουλευουν οι κοινωνιες- με ένα ψευτικο μυθο-

όμως οι λογοτεχνες δεν δουλευουν ετσι. Ειναι εκτος μυθου του Σισυφου. Βλεπουν ολη αυτη την προσπαθεια των κοινωνιων να φτασουν μεχρι την κορυφη με μια πετρα, κ μετα τσουφ παρτην κατω. Στα τελευταια 3000 χρονια εχουν γινει 5000 πολεμοι,

κ καμποσες ανατροπες θεων. Οι θεοι του Ολυμπου πλεον εχουν χασει την δυναμη τους,

κ νεοι θεοι αναδύθηκαν. Μοιαζουν οι θεοι,

σαν την υλη. Αμμος, χωματινη ζωη.

Οι λογοτεχνες δεν ειναι ανατρεπτικοι, δεν θα σου πουν μη! Απλα καταγραφουν,

προσπαθουν να περιγραψουν ατοφια την αληθεια,

χωρις τα μπιχλιμπιδια των ανθρωπων. Οι λογοτεχνες ειναι μια καστα ανθρωπων,

με μεγαλη ευαισθησία στη Ζωη. Μην ψαχνεις να βρεις ταλεντα κ τετοια αναμεσα τους. Η ευαισθησια ειναι από μονη της ταλεντο. Ειναι από μονη της ευλογια.

Οι λογοτεχνες δεν ανήκουν σε καμια κοινωνια. Ζουν μεσα στη κοινωνια, μεσα την τρελα της κοινωνιας,

ομως δεν ανήκουν εκει μεσα. Δεν θελουν να κατακτησουν κανεναν, δεν θελουν δοξα, δεν θελουν υπερμετρο χρημα- τα αμεσα απαραίτητα ειναι εντάξει- δεν θελουν καμια εξουσια. θεος τους ειναι ενας κ μοναδικος. Η αναζητηση της Αληθειας. Κ βεβαια γνωριζουν καλυτερα απο τον καθενα, οτι η κατακτηση της Αληθειας δεν ειναι γραμμένη σε κανενα χάρτη,

σε καμια οδηγια,

σε κανενα δογμα. Ειναι παντα η χαραξη εκ νεου ενός πολύ παλιου δρομου. Ενός δρομου που υπαρχει ακριβως την ιδια μερα μερα που πρωτοπατησαμε το ποδι μας πανω σε αυτη την γη.

η χαραξη παντα εκ νεου ενός πολύ παλιου δρομου,

σαν διαδρομες πουλιων στο αερα, στον ουρανο.

Λογοτεχνες ειναι ανθρωποι όπως ολοι μας, μονο που αυτοι κοιταζουν θαρραλέα την Αληθεια ως εχει, κατευθειαν στα ματια. Ακριβως επειδη ειναι τετοια η συμπεριφορα τους, νομιζουμε ότι τα γραφομενα τους ειναι κατι το πολύ σπουδαιο- εχουμε εκτίμηση στους λογοτεχνες-

για αυτους δεν ειναι κατι τι σπουδαιο. Λενε τα πραγματα με τα ονοματα τους,

ειναι ευθεις,

δεν εχουν καθολου διπλωματία μεσα τους.

Οι ανθρωποι ζουν μεσα στην φαντασια τους. Οι λογοτεχνες μεσα στη αληθεια. Κ ειδικά στις μερες μας, ειναι πολύ τολμηρο να κοιτας την αληθεια καταματα.

Δειχνουν σπουδαιοι. Ομως δεν ειναι ετσι. Η λογοτεχνια ειναι τροπος ζωης,

κ οι λογοτεχνες κοιτουν την αληθεια κατευθειαν στα ματια. Αυτη ειναι ολη κ ολη η σπουδαιοτητα τους κ τιποτε άλλο.

Η κοκκινοσκουφιτσα μπορει να είναι ένα ομορφο κοριτσι,

ή ένας λυκος μεταμφιεσμένος. Οι λογοτεχνες εχουν την ικανοτητα να κοιτουν πισω από ολων των ειδων τα ρουχα κ τες αμφιεσεις κ να φτανουν μεχρι το κοκκαλο. Δεν δινουν δεκαρα στο περιτυλιγμα.

Τα περιτυλιγματα ειναι παντα για την αγορα. Αυτοι δινουν περισσοτερο σημασια στο περιεχόμενο παρα στο εξωτερικο περιτυλιγμα. Τους ενδιαφερει η ουσια. Ολες οι κοινωνιες ειναι προσανατολισμενες στην αγορα. Οι λογοτεχνες οχι. Μοιαζουν να ειναι κατι παρείσακτο,

κατι το ξενο εκει μεσα. Δεν ειναι. Ειναι ανθρωποι σαν ολους τους ανθρωπους, μονο που η λαχταρα τους για την Αληθεια ειναι τοσο μεγαλη, που η αγορά ερχεται δευτερη. Η αγορά ειναι ενα μεσον για την επιβίωση, όπως κανουν όλα τα ζωα, εδώ πανω στην γη. Η διαφορα των λογοτεχνων από τους αλλους ανθρωπους ειναι ότι αντιλαμβάνονται ότι η σπουδαιοτητα του ανθρωπου βρισκεται στο μυστηριο. Οχι το μυστηριο των ουρανων, αλλά της Ζωης. Ισως προσπερνούν βιαστικα μια εικονα ενος αγιου, ομως καθονται με τις ωρες κ βλεπουν τα πουλια που πετουν ελευθερα στον ουρανο. Δειχνουν σαν να προσευχονται. Κοιτουν πανω στον ουρανο τα πουλια που πετουν, τοσο εκστασιασμενοι,

σαν να προσευχονται σε κατι. Ολοι οι λογοτεχνες εχουν μεγαλη αγαπη για την κάθε ειδους μορφης ζωη. Πολλοι γινονται χορτοφαγοι μονο κ μονο για σεβασμο στην ζωη. Είναι ερωτευμενοι με την ζωη. Οι λογοτεχνες ειναι τοσο τολμηροι με την αληθεια, εχουν τοσο παθος με την αναζητηση της Αληθειας που ζητουν συγνωμη από ολους αν δειχνουν λιγο εκτος «κοινωνικου σχεδιου». Η αναζητηση της αληθειας κοιτώντας την καταμουτρα, ειναι ο ο μονος πραγματικος δρομος που υπαρχει. Ολοι οι αλλοι δρομοι είναι απλα κοροιδευω τον εαυτο μου. Ψευτικοι δρομοι. Λογοτεχνες ειναι οι απροσαρμοστοι των κοινωνιων. Μου κανει εντυπωση που η κοινωνια βραβευει τους λογοτεχνες. Κανονικα θα επρεπε να τους κλεισουν φυλακη- στα δικτατορικα καθεστωτα, ο χιτλερ, στην ιερα εξεταση, το εκαναν-

ομως τους βραβευουν. Για παραδειγμα ο αρχηγος της αυτοκρατορια των ΗΠΑ, πριν λιγο επλενε τα χερια του με ανθρωπινο αιμα, κ μετα απο λιγο εδινε βραβεια λογοτεχνιας.

Ομως πολλες φορες ειναι αναγκασμενοι να το κανουν- να δινουν βραβεια σε λογοτεχνες-

επειδη ειναι κ αυτοι ανθρωποι – οι αρχηγοι κρατων-

κ γνωριζουν πολύ καλα ότι οι λογοτεχνες εχουν την καλοπροαίρετη διαθεση να κοιταζουν την αληθεια κατά προσωπο- ενώ οι αρχηγοι κρατων όχι-,

ομως κατά βαθος γνωριζουν οτι ειναι ο μοναδικος τροπος προς την ευτυχια. Ευτυχια ειναι να βρω την αληθεια. Δυστυχία ειναι οταν την αποφευγω. Ετσι οι αρχηγοι κρατών πολλες φορες ειναι αναγκασμενοι να δινουν βραβεια σε λογοτεχνες επειδη ειναι κ αυτοι- οι αρχηγοι κρατων- ανθρωποι.

Ολοι μας ειμαστε ανθρωποι. Πολλες φορες το ξεχνουμε κ θεωρουμε τον ανθρωπο εμπορευμα. Οι λογοτεχνες θεωρουν τον ανθρωπο ανθρωπο.

ευχομαι στην ομαδα ποιησης κ λογοτεχνιας τα πιο ομορφα.

ευχομαι σε ολους τα πιο ομορφα, με εκτιμηση κριστοφ