στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
οι λεξεις
οι λεξεις είναι απλα ένα εργαλειο, καλο για να συνεννοούμαστε μεταξυ μας,
αλλα αν θελω να εξηγησω, με αυτο, ψηλα ιδανικα, υψηλές ανθρωπινες αξιες, είναι εντελως άχρηστο,
κ οχι μονο άχρηστο, αλλα διαστρεβλωνει την πραγματικοτητα ετσι οπως ειναι,
κ φαντασιωνεται αλλα.
Ειναι κατι για να φτιαξω την φορολογικη μου δηλωση,
για να ανέβω στη εξουσια,
για να εξαπατησω,
ομως,
αν κοιταξει τον Ανθρωπο καταματα θα χαμηλωσει αμεσως το κεφαλι της,
ειναι πολυ μικρη για να τα βαλει με τον Ανθρωπο,
πολυ ψευτικη. Ετσι να εχεις κατά νου οτι τα γραφωμενα μας ,
ειναι “κατα προσεγγιση”. Κ οταν μιλαω “κατα προσέγγιση”·
κατι σαν αστροναυτες που βλεπουμε απο το φεγγαρι την γη μας κ τους ανθρωπους της.
Οι λεξεις ψαχουλευουν παντα στα τυφλα,
ένα τοπο,
που η καρδια ηδη τον κατεχει. Την αγαπη.
Ετσι μονο η καρδια μιλα την γλώσσα της αγαπης, την γλωσσα τους Ανθρωπου,
κ η ανωτερη γλωσσα ειναι καρδια με καρδια.
Σιγουρα δινουμε βραβεια σε σπουδαιους ανθρωπους. Συμφωνω σε αυτη την σπουδαιοτητα, ομως πρεπει κ αυτοι, οταν παίρνουν το βραβειο, να μιλησουν κ να πουν:
-Οι λεξεις είναι πολύ μακρια απο τον στοχο, που τον στοχο κατεχει μονο η καρδια,
κ μονο αυτη μπορει να μιλησει. Ομως δεν γνωριζει να μιλα.
Η μοναδικη γλωσα που πραγματικα υπαρχει ειναι καρδια με καρδια,
ολες οι αλλες απλα συλλαβιζουν.
Ισως η αξια τους να ειναι αυτό:
να μας δειχνουν ποσο μικρες είναι μπροστα στο μεγαλείο, Ανθρωπος ,κ να σιωπουν. Τοτε η σιωπη δειχνει πιο μεγαλειωδης. Ποιο μεγαλοπρεπής.
αφιερωμενο στο Γιωργο μετα από ένα πολύ ωραιο αρθρο του που διαβασα. Γιωργο να εχεις μια ομορφη μερα, με εκτιμηση κριστοφ
