αστυνομικη λογοτεχνια /ένα πτωμα ζητα αυτουργος. μερος 1

επεισόδιο 1

το πτωμα ειχε καιρο εκει. αρχισε να ζεχνει. ο αστυνομος Μπακος ,με ενα μαντήλι στην μυτη του, πλησιασε το πτωμα. Εμοιαζε να ειναι απο πλουσια οικογενεια. Λακοστ, παπουτσια κροκοδειλου, ζωνη λεοπαρδαλης, επωνυμο σακακι καποιου πανακριβου οικου μοδας. Αυτο που αγοραζεις στους οικους μοδας δεν ειναι αλλο απο καλλιτεχνικά εργα. Σαν να αγοραζεις πικασο,

για παραδειγμα την Γκουερνικα,

κ φερνεις σπιτι σου το θανατο. Τον εχεις κρεμασμενο εκει ψηλα…

ηταν ενας πινακας που εγινε μετα από σφαγη στην Γκουερνικα, βιασμοι, σκοτωμοι, κ ολα αυτα τα καλα του πολεμου.

Ετσι κ η τεχνη,

αν ο πικασο υπογραψει την τουαλετα σου θα γινει εργο τεχνης.

Το μεγαλο εργο τεχνης ειναι η ιδια η φυση. Τελεία κ παυλα.

Ο αστυνομος Μπακος,

σαν χαμαιλεοντας που κοιταζει με καθε ματι σε διαφορετικη κατεύθυνση,

ακομα κ πισω του,

ενιωσε κατι σκληρο πισω του. Εμοιαζε σαν καννη περιστροφου. Κοντα ηταν. Δεν ηταν ακριβως ενα περιστοφο. Ηταν ένα καλασνικοφ. Ακουσε το κλικ της σκανδαλης, κ σε κλασματα του δευτερολεπτου, ο αστυνομος Μπακος θα ηταν παρελθον. Εχεις σκεφτει ποτε σου οτι ο θανατος απο την ζωη απεχει μερικα κλασματα του δευτερολεπτου;

Σαν να περπατας πανω σε ενα τεντωμένο σχοινι, κ από κατω ειναι το χαος.

Το χαος χαμογελουσε προκλητικα στον Μπακο,

κ ο θανατος,

με το μικρο δακτυλακι του εριξε στον αερα ενα νομισμα, που απο την μια μερια εγραφε Ζωη κ απο την αλλη Θανατος. Το νομισμα εκανε την συνηθισμένη του πορεια στον αερα, κ επεσε στο πατωμα κουτρουβαλώντας ακομα δυο τρεις στροφες γυρω από τον εαυτο του,

σαν να ηθελε να παρατείνει την αγωνια του αστυνομου Μπακου, για λιγο ακομα. Το νομισμα σταθεροποιήθηκε στο χωμα. Οι κορες των ματιων του αστυνομου αποτομα μεγαλωσαν,

σαν να θελαν να παρουν περισσοτερο φως,

σαν να ηταν σε ένα μεγαλο ατελειωτο σκοτεινο υπογειο τουνελ, κ από μια χαραμαδα,

που δεν ηταν παραπανω από μια κανη καλασνικοφ,

περναγε το μοναδικο φως του ηλιου, της ζωης. Σαν να ηταν κατω απο το νερο κ αναπνεε με ενα καλαμι,

ή μια καννη, καποιου καλασνικοφ.

επεισόδιο 2

Ποιος ομως ειναι ο αστυνομος Μπακος, που η ζωη του κρέμεται απο μια κλωστη,

που αυτη η κλωστη ειναι μεσα στο μυαλουδακι του τυπου που εχει το καλασνικοφ κολλημενο στην πλατη του;

Μικρος ηταν το μεγαλυτερο κλεφτρόνι της γειτονιας. Μια φορα ειχε διαβασει για τον Ρομπεν των δασων, που εκλεβε απο τους πλουσιους κ βοηθουσε τους φτωχους,

κ απο τοτε βαλθηκε να του μοιάσει. Εκλεβε απο τα σπιτια των πλουσιων κ βοηθουσε τους φτωχους. Αυτο συνεχιστηκε για λιγο, μεχρι που μια μερα μπηκε στην εκκλησια, δεν ξερω πως βρεθηκε εκει περα,

αλλα οταν διαβασε καπου οτι ο Χριστος μοιραζε αγαπη· σπουδαια φιλοσοφια! Να μοιραζω αγαπη. Συνηθως μοιραζω τα υλικα μου αγαθα,

αλλά αγαπη; Φαινεται οτι ειχε μεγαλα αποθεματα αγαπης για να το κανει. Οτι εχεις δινεις.

Δεν εγινε χριστιανος, αλλα αφησε το κλεφτομανι,

γραφτηκε σε μια αστυνομικη σχολη,

κ με την μεγαλη πειρα που ειχε, οταν ηταν κλεφτρονι κ ηξερε καλα την ψυχολογια του εχθρου, δεν του εφευγε κατεργαρης. Ομως ειχε παρατηρήσει, καπου εκει στα 50 του, οτι

επιανε εναν, φυτρωναν 10 νεοι. Το εγκλημα ολοενα κ αυξανόταν. Κτίζονταν νεες πιο μοντερνες φυλακες,

κ οταν εβγαιναν εξω, ξανα εκανα τα ιδια κ χειροτερα εγκλήματα. Κ η αλυσιδα αυτη δεν ελεγε να σπασει. Ετσι προσγειωθηκε στην πραγματικοτητα κ εκανε απλα την δουλεια του οσο γινοταν πιο καλα. Κ σιγα σιγα κατεληξε στο εξης συμπερασμα: οτι ο κοσμος που ζουσαν τα παιδια μας, οι γυναικες μας, οι παππουδες μας, εμεις, ηταν πολυ απανθρωπος. Πηγαινε ετσι καμια φορα στην εκκλησια, οταν δεν ηταν κανεις εκει. Του αρεσε να εκκλησιάζεται μονος τους. Εγω κ Αυτος ελεγε. Οι δυο μας. Δεν ηταν χριστανος, αλλα φιλος με τον Θεο. Τα λεγανε, κ μετα οταν εβγαινε απο κει μεσα ξαλαφρωνε η καρδια του, κ ελεγε οτι ο ανθρωπος δεν αντεχε τοση αγαπη, οτι δεν ειμασταν αξιοι της αγαπης του, γι’ αυτο κ τον σκοτωσαμε. Ομως οταν έπαιρνε το εγγονάκι του, οταν πηγαινε σπιτι κ επαιζε μαζι του, το μετάνιωνε αυτο,

κ ελεγε οτι ο ο κοσμος ειναι ομορφος,

κ αποκοιμιόταν στον καναπε με το εγγονακι του, κ αυτο να κοιμάται στην αγκαλια του,

κ με το σκυλακι να παιζει κ να του τρωει τα μπατζάκια του παντελονιου του.

Ο Μπακος, με το καλασνικοφ κολλημενο στην πλατη του, σαν εφοριακος:

-Τα λεφτα σου ή την ζωη σου;

εκει, γονατισμενος πανω σε ενα πτωμα, ενα εγκλημα που πηγε να εξιχνιάσει,

κ στην πλατη του ακουμπισμένο απειλητικά ενα οπλο,

κ περασαν αστραπιαια τα λογια του ποιητη Νικου Καββαδια:

«στον τοιχο της Καισαριανης μας στησαν απο πισω,

κ σαν ενα αντρίκιο αναστημα ψηλωσαν τον σωρο.»

Εκλεισε τα ματια του κ πέρασε ολοι του η ζωη από μπροστα του, τοσο βιαια,

σαν ταινιες του Σαρλω σε γρηγορη κινηση. Σαν να καποιος να ηθελε να του δείξει κατι στα γρηγορα γιατι δεν ειχαν χρονο.

Το ρολοι του τοιχου κτυπησε τρεις φορες,

σαν να ανάγγελλε την αρχη του θεατρικου εργου,

ή το τελος του.

επεισόδιο 3

ακουσε ένα μπαμ,

γυρισε,

κ ειδε τον ανθρωπο που ειχε την δικη του ζωη στα χερια του,να σωριαζεται κατω νεκρος. Τον ειχε πυροβολησει ενας συναδελφος του. Πλησιασε το πτωμα.

-Καλη δουλειά αστυνομικε Κωστα. Πολυ καλη δουλεια. Ακριβως στο κεφαλι. Δεν ειπε μανά. Σου χρωσταω την ζωη μου.

Οι αστυνομικοι μπορει να ειναι ψυχρα ατομα, ομως ο Μπακος ειχε ακομα δυο τρεις σταγόνες μεσα του ευαισθησιας, κ αγκαλιασε τον Κωστα λεγοντας του ευχαριστω. Οι αστυνομικοι εχουν συνεχως την τρελα του καθενα στο κεφαλι τους, ειναι φυσικο να επηρεάζεσαι απο την συμπεριφορα του αλλου. Με τυφλο να κοιμηθεις το πρωι θα αλληθωρισεις. Οι ψυχιατροι που βλεπουν καθημερινα ανισσόροπα ατομα, κ πρεπει να μπουν στο προβλημα τους, τοτε σιγα σιγα αποκτουν την τρελα των αλλων. Ετσι, καθε τοσο, πηγαινουν κ οι ιδιοι σε αλλο φίλο ψυχιατρο, για να κανουν κ αυτοι αυτοκάθαρση, διαφορετικα θα τρελαθουν. Ετσι κ οι αστυνομικοι· ο κοσμος εκει εξω βγαζει την τρελα του ο ενας πανω στον αλλο. Εχουν παρατηρησει ο ψυχιατροι, οτι σε περιοδους πολεμων, επειδη ο ενας βγαζει την τρελα του πανω στον αλλο, οι ψυχιατροι μενουν χωρις δουλεια. Ετσι ειναι, ο ανθρωπος, επειδη μαζευει πολυ τρελα πρεπει να εχει έναν πολεμο για να μπορει να εκτονωθει. Οι πολεμοι ειναι μια μαζικη εκτονωση τρελας,

εσυ, μονος σου, δεν μπορεις να σκοτωσεις ετσι ευκολα καποιον αλλον,

ομως μεσα απο τους πολεμους μας-το εθνικο άλλοθι- μπορουμε.

Παρατηρησε τον εαυτο σου οταν εισαι καπου μαζικα. Εκει μεσα χανεις την προσωπικότητα σου, κ αποκτάς την προσωπικότητα του οχλου κ μπορεις να σκοτωνεις κ να βιαζεις αβέρτα. κ ερχεται το κρατος κ σε παρασημοφορεί. Ησουν σπουδαιος ηρωας.
Ο αστυνομος Μπακος εβγαλε μια καραμελα βουτύρου από την τσεπη του κ την εβαλε στο στομα του. Παντα του αρεσαν οι καραμελες, ιδιαιτερα αυτες του βουτυρου. Πλησιασε το πτωμα, το νεο πτωμα που πριν λιγο τον απειλουσε. Ηταν γυρω στα 30. Ψαχουλεψε τις τσεπες του κ βρηκε κατι προκηρύξεις. Αντιμνημονιακη Επαναστατικη Οργανωση. Η γνωστη σε ολους ΑΕΟ. Απο τοτε που η Ελλαδα μπηκε στα μνημονια, ειχαν φυτρωσει παντου αντιμνημονιακες οργανωσεις. Τρελα που τους κουναγε. Τον σημερινο κοσμο δεν τον διοικούν οι εκαστοτε κυβερνησεις των λαων. Παλιά, οταν εβγαινε μια νεα κυβερνηση, αυτη η κυβερνηση καθοδηγούνταν απο συμφεροντα, ισχυρα κυριως οικονομικα συμφεροντα, μεσω νηματων, δηλαδη οι εκαστοτε κυβερνησεις ηταν μαριονεττες. Τωρα εχουν αλλαξει τα πραγματα, τα ισχυρα συμφεροντα καθοδηγουν κατευθείαν αυτοι,

εν ψυχρω. Ο λαος, οι λαοι εχουν γινει τοσο πειθήνιοι στα ΜΜΕ που οτι σαβουρα τους δωσουν θα την φανε αμάσητη, κ θα πουν κ ευχαριστω.

Ο αστυνομος Μπακος κοιταξε τον νεαρο επαναστατημενο ΑΕΟήτη, με κάποια συμπαθεια. Συνηθως τα νιάτα θελουν να αλλαξουν τον κοσμο. Ο κοσμος δεν αλλαζει με τα ιδια μεσα που χρησιμοποιεί ο υποτιθεμενος αντιπαλος. Αν πολεμας τον αντιπαλο με τα ιδια μεσα που σε πολεμα κ αυτος, γινεσαι ο ιδιος.

Ο λογος που θελαν να τον δολοφονησουν ειναι απλος. Ο αστυνομος Μπακος ηταν εμποδιο στα σχεδια τους. Ο αστυνομος ηταν μερος του συστηματος, ετσι επρεπε να τον δολοφονησουν. Ομως αυτο το περιβόητο συστημα, που ειμαστε ολοι με τον έναν ή τον άλλο τροπο εμπλεκομενοι εκει μεσα, ειναι μια λερναία υδρα,

που κοβεις ένα κεφαλι κ γενιουνται αλλα δυο, τρια νεα κεφάλια,

κ πινουν αιμα απο ολους μας. Κ ο μονος τροπος για να βγουμε απο τον φαυλο κυκλο

ειναι να φερουμε εναν Ηρακλη,

ή να χρησιμοποιήσουμε την πιο δυνατή κατασκευή από καταβολης κοσμου. Την ευφυια. Ο καθενα την δικη του ευφυΐα. Ομως αυτή κοιμαται εναν υπνο,

τον πιο βαθυ.

Ο αστυνομος εδωσε διαταγη να παρουν το πτωμα του επαναστατη. Οταν ηλθε το φορειο, πλησιασε για τελευταια φορα τον υποψηφιο δολοφονο του, κ του χαιδεψε τα μαλλια. Κ αυτή η κινηση δεν ειχε κατι το θεατρικο, κατι το ανωτερο,

ηταν μια ταπεινη χειρονομία ανθρωπου σε ανθρωπο. Ανθρωπος σε ανθρωπο.

Κ οι δυο αυτές υπαρξεις, ο ανθρωπος κ ο ανθρωπος, ειχαν πεσει σε ένα μεγαλο ληθαργο,

σε μια μεγαλη μακριά χειμερια ναρκη.