στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
πολυ βαβουρα γινεται εκει εξω στον κοσμο, αλλος σκοτωνεται για τα πετρελαια, αλλος για το χρημα ,αλλος για την δοξα, αλλος για να κατακτησει κατι, αλλος...πολλες οι αφορμες, αμετρητες, οσοι κ οι ανθρωποι. Η βαβουρα, η φασαρια, ειναι προϊόν του ανθρωπου. ολοι μας ειμαστε οι ακρογωνιαίοι λιθοι του καστρου που ονομαζεται τρέλα, παραφροσυνη.
Ενα τεραστιο καστρο, σαν αυτα τα μεσαιωνικα καστρα που τωρα εχουν χασει την σημασια τους κ εχουν γινει μπαράκια, μουσεια, καφετεριες. Εκει κοντα στην πολεμιστρα εχουν στήσει κουνιες κ παιζουν τα παιδια, κ ο μικρος Κωστας χέζει ο αθεοφοβος μεσα στην πρώην αιθουσα συνεδριασεων που τωρα ειναι ερείπια. Κτιζουμε συνεχως καστρα. Καθε εποχη εχει τα καστρα της που...
τα σημερινα καστρα εχουν παλιώσει. Να κτιστούν νεα καστρα. Ο κοσμος έντρομος- πως ξαφνικα γέμισε ο τοπος προσφυγες;
Πολυ βαβουρα γινεται εκει εξω στον κοσμο.
Τα δεντρα.
τα δεντρα μεγαλωνουν αθορυβα,
μπορει να κανουν θορυβο τα κλαδια τους, ειναι απο τον ανεμο.
αυτα συνεχιζουν να μεγαλωνουν αθορυβα. Κοιταξε τα!
Ερχεται ομως καποια μερα που καποιος ξυλοκοπος τα ριχνει κατω,
κ αυτα πεφτουν με παταγο,
μπορει να κλεισουν μια λεωφόρο,
ενα δρομακο χωμάτινο. Μπορει τιποτα απο ολα αυτα. Εχουν φυγει. Οπως ολα τα πραγματα εδω γυρω,
ερχονται κ φευγουν. Κ ετσι,
κ ετσι η σιωπη δείχνει να ειναι η κυριαρχη αποψη εδω γυρω. Ολα δειχνουν οτι ολα ειναι σιωπη, μονο σιωπη. Αναπαυσου εν ειρηνη, λεει κ ο παπάς στην εκκλησια,
εν ειρηνη.
Πολυ βαβουρα εκει εξω, σαν πολεμος, ο ενας εναντιον του αλλου,
σαν τυφλοι.
Τιποτα απ’ολα αυτα. Ειναι η σκονη σταχτης που μπαινει στα ματια σου κ δεν βλεπεις.
Ας φυτεψουμε όλοι ενα σπορο κ ας τον δουμε να μεγαλωνει,
να μεγαλωνει αθορυβα,
ετσι κ αλλιως τελικα ολα ειναι Σιωπη. Δεν ειμαστε μονοι.
The sound of silence. Simon and Garfunkel. 1964
πολυ βαβουρα γινεται εκει εξω στον κοσμο, αλλος σκοτωνεται για τα πετρελαια, αλλος για το χρημα ,αλλος για την δοξα, αλλος για να κατακτησει κατι, αλλος...πολλες οι αφορμες, αμετρητες, οσοι κ οι ανθρωποι. Η βαβουρα, η φασαρια, ειναι προϊόν του ανθρωπου. ολοι μας ειμαστε οι ακρογωνιαίοι λιθοι του καστρου που ονομαζεται τρέλα, παραφροσυνη.
Ενα τεραστιο καστρο, σαν αυτα τα μεσαιωνικα καστρα που τωρα εχουν χασει την σημασια τους κ εχουν γινει μπαράκια, μουσεια, καφετεριες. Εκει κοντα στην πολεμιστρα εχουν στήσει κουνιες κ παιζουν τα παιδια, κ ο μικρος Κωστας χέζει ο αθεοφοβος μεσα στην πρώην αιθουσα συνεδριασεων που τω ρα ειναι ερείπια. Κτιζουμε συνεχως καστρα. Καθε εποχη εχει τα καστρα της που...
τα σημερινα καστρα εχουν παλιώσει. Να κτιστούν νεα καστρα. Ο κοσμος έντρομος- πως ξαφνικα γέμισε ο τοπος προσφυγες;
Πολυ βαβουρα γινεται εκει εξω στον κοσμο.
Τα δεντρα.
τα δεντρα μεγαλωνουν αθορυβα,
μπορει να κανουν θορυβο τα κλαδια τους, ειναι απο τον ανεμο.
αυτα συνεχιζουν να μεγαλωνουν αθορυβα. Κοιταξε τα!
Ερχεται ομως καποια μερα που καποιος ξυλοκοπος τα ριχνει κατω,
κ αυτα πεφτουν με παταγο,
μπορει να κλεισουν μια λεωφόρο,
ενα δρομακο χωμάτινο. Μπορει τιποτα απο ολα αυτα. Εχουν φυγει. Οπως ολα τα πραγματα εδω γυρω,
ερχονται κ φευγουν. Κ ετσι,
κ ετσι η σιωπη δείχνει να ειναι η κυριαρχη αποψη εδω γυρω. Ολα δειχνουν οτι ολα ειναι σιωπη, μονο σιωπη. Αναπαυσου εν ειρηνη, λεει κ ο παπάς στην εκκλησια,
εν ειρηνη.
Πολυ βαβουρα εκει εξω, σαν πολεμος, ο ενας εναντιον του αλλου,
σαν τυφλοι.
Τιποτα απ’ολα αυτα. Ειναι η σκονη σταχτης που μπαινει στα ματια σου κ δεν βλεπεις.
Ας φυτεψουμε όλοι ενα σπορο κ ας τον δουμε να μεγαλωνει,
να μεγαλωνει αθορυβα,
ετσι κ αλλιως τελικα ολα ειναι Σιωπη. Δεν ειμαστε μονοι.
The sound of silence. Simon and Garfunkel. 1964
εγραψε ο Σωκρατης
