στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
«Ο Ψυλλος»
ειναι μια ταινια του Δημητρη Σπυρου για καποιον πιτσιρικα που ζει σε χωριό, καπου στην Ολυμπια, κ που εκδίδει μια εφημεριδα με τιτλο «Ο Ψυλλος». Η ταινια εχει παρει καμποσα βραβεια. Ειναι μια ευαισθητη ταινια. Τα παιδια της κινηματογραφικης λεσχης μου στειλαν μέϊλ, οτι αποψε το βραδυ θα προβληθει η βραβευμενη ταινια « Ο Ψυλλος»,του σκηνοθετη, συγγραφέα, καλλιτεχνικού διευθυντή του Διεθνους Φεστιβαλ Κινηματογραφου Ολυμπιας για παιδια κ νεους, Δημητρη Σπυρου. Σιγουρα θα παω να δω την ταινια, δειχνει να εχει ευαισθησία, κ μου αρεσουν οι ταινιες με ευαισθησία. Μετα εριξα μια ματια στον σκηνοθετη. Εκανα μια γυρα στο ιντερνετ. Τον εχει η βικιπαιδεια. Εκει στο facebook, μπηκα στο προφιλ του, εκει βρηκα καμποσες φωτογραφιες ,με μηχανήματα, ρανταρ ανιχνευσης ψαριων κ καμποσες φώτο με τεράστια ψαρια που κρατουσαν οι θυτες κ ποζαραν ευτυχισμενοι. Εδω θυμήθηκα ενα ποιηματακι καποιου δασκαλου του Ζεν. Το ποιημα γραφτηκε με αφορμη μια ιστορια που εζησε ο ιδιος ο δασκαλος. Η ιστορια διαδραματίζεται καπου στην Ιαπωνια, οταν η Ιαπωνια ηταν ακομα αθωα, λεει η ιστορια:
ο δασκαλος κ ο μαθητης του θα περνουσαν απεναντι με μια ψαροβαρκα. Μεσα στη ψαροβαρκα μπηκαν τοσοι πολλοι που κοντευε η βαρκα να βουλιαξει. Η βαρκα ξεκινησε για την απεναντι οχθη. Εκείνη την στιγμη ενας μεθυσμενος σαμουραι, τρικλίζοντας κ φωναζοντας ετρεξε κ μπηκε μεσα. Ηταν τσο βιαιος που κοντεψε να αναποδογυρίσει την ψαροβαρκα. Ολοι του εβαλαν τις φωνες. Αυτος αρχισε να φωναζει κ κοιτάζοντας τον δασκαλο του Ζεν πηγε προς αυτον φωναζοντας: Να πεταξουμε στη θαλασσα τον δασκαλο του Ζεν. Ο δασκαλος του Ζεν δεν μιλησε, αλλα ο σαμουραι τον κτυπησε. Τοτε ο δασκαλος του ζεν ειπε σε αυτον ενα ποιηματακι:
«θυτης κ θυμα
παιχτες ενος παιχνιδιου,
εφημεροι σαν ονειρο»
Φτασαν στην απεναντι οχθη. Κατεβηκαν κ ο δασκαλος πηγε να φυγει. Τρεχοντας τον εφτασε ο σαμουραι επεσε στα ποδια του κ ζητησε να γινει μαθητης του.
Η θαλασσα εχει πολλα να μας διδαξει. Μπορει εκει που ανεβαζεις ενα ψαρι με το αγκιστρι να αλληλοκοιταχτείτε με το ψαρι, κ να το αφησεις να φυγει, να γυρισει πισω στην θαλασσα του.
Δεν ξερω γιατι τα εγραψα αυτα, ισως επειδη ειμαι βετζετέριαν. Δεν ξερω. Θα παω να δω την ταινια.
Ξανακοιταξα στο φεϊσ- μπουκ με περισσοτερη παρατηρητικότητα, κ ειδα οτι αυτος ο Σπυρου με τα ψαρια παραμασχαλα, ηταν αλλος. Απλη συνωνυμία με το σκηνοθετη. Η καρδια μου μπηκε στη θεση της. Δεν συμβιβαζεται να γυριζεις ευαισθητες ταινιες κ μετα να το παιζεις ψαρας με ολα αυτα τα ρανταρ κ τα ψαροντουφεκα, κ μετα να βγαζεις φωτογραφιες με τα ψαρια που σκοτωσες, για να γεμισεις το Εγω. Οχι το στομαχι σου, αλλα καθαρα το Εγω σου. Οι ευαισθητες ταινιες στερούνται του Εγω. Το χαρακτηριστικο των ευαισθητων ανθρωπων ειναι ο περιορισμος του Εγω στα πιο χαμηλα επιπεδα. Οταν ασχολησε με την ευαισθησια περιοριζεται απο μονο του. Ευαισθησια σημαινει καρδια, κ Εγω σημαινει λογικη.
θα παω να δω την ταινια.
Δεν αντεξα ομως κ την ειδα στο γιούτιούπ. Συγκινητική ταινιουλα κ γυριστηκε το 1990. Εχουν περασει 25 χρονια κ τωρα την βλεπω. Ηταν εκει αλλα τωρα εκανα χειραψία μαζι της. Πέρναγε εξω απο το παραθυρο μου κ γω το ειχα κλειστο. Μια μερα το ανοιξα κ την ειδα εκει. Εκοψα ενα λουλουδι κ της το εδωσα.
Οτι θελεις να δεις, οτι γουσταρει η ψυχη σου μπορεις να το εχεις, απλα πρεπει να ανοιξεις τα ματια σου κ να το δεις. Αυτο ειναι εκει κ περιμενει υπομονετικα. Η γη μας, ο τοπος μας, ειναι ενας παραδεισος, αλλα εχουμε τα ματια μας κλειστα,
κ πηγαινουμε στον Ξερξη κ ζητουμε σατραπιες κ τετοια. Ζουμε σε παραδεισο. Ας ανοιξουμε τα ματια μας.
Ολυμπία. Ολυμπιακοι αγωνες.
Το 394 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδοσιος ο Α’ έβγαλε φιρμάνι που απαγόρευε την τέλεσή τους γιατί θεωρούνταν παγανιστικοί. Ετρεχαν γυμνοι οι αθλητες, θεωρηθηκε προσβολη της δημοσιας αιδούς. Μετα απο πολλα χρονια, οταν ο ανθρωπος ωρίμασε περισσοτερο, ξαναρχισαν παλι. Πηγαμε στην αλλη πλευρα. Απο την απαγορευση τους, πηγαμε στην πιο αγρια εκμετάλλευση τους. Οι Ολυμπιακοι εγιναν εμπορευμα κ διαφημισεις, κ οι αθλητες πειραματοζωα αναβολικων. Στην πραγματικοτητα δεν τρεχουν οι αθλητες, τρεχουν οι εταιριες.
ευχομαι στο Δημητρη, οτι καλυτερο στη ζωη του,
ευχομαι στον Χριστακη Τσιγουρή, εκδοτη της εφημεριδουλας «Ο Ψυλλος», η ζωη του να ειναι γεματη ομορφια. Η πραγματικη ιστορια διαδραματίστηκε το 1965 σε ενα χωριο της Ολυμπιας. Μετα απο δυο χρονια το 1967 εγινε δικτατορια, λιγο μετα χαθηκε η Κυπρος, κ τωρα μας διαλυει το βρωμικο γερασμενο κατεστημένο της ευρωπης. Να προχωρησουμε μονοι μας, θα βρουμε νεους φιλους νεες συμμαχιες, να κανουμε την χωρα μας αυτο που της αξιζει, αυτο που μας αξιζει. Ζουμε σε μια πανεμορφη χωρα, εναν παραδειδο. Ας γυρισουμε να την κοιταξουμε, εναι εκει κ περιμενει υπομονετικα. Η ομορφη χωρα μας,
καιρος να της χαιδεψουμε τα μαλλια κ να την βαλουμε στην αγκαλια μας.
να εχετε ολοι μια ομορφη μερα
