στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
«μαθαινεις τουρκικα ακουω! με εκπλησσει!
εχασες σπιτια, χωραφια, το βιος σου. ηλθαν με τα οπλα κ σου ειπαν: φυγε!
Ναι, ειναι ετσι. Μα παντα με τα οπλα ερχονται οι εχθροι. ισως αν μπορουσες να τους πεις στην γλωσσα τους μια ωραια κουβεντα,
ισως μια σφαιρα δεν θα εβρισκε τον στοχο της, δεν θα ξεκινουσε το ταξίδι της απο την κάννη του οπλου. Ο εχθρος σκοτωνει χωρις να γνωριζει το θυμα του. Αν το γνωρισει μπορει να μην θελει να το σκοτωσει.
Ο εχθρος παντα φορά ενα μαντηλι στα ματια του. Τα εχει δεμένα με τα ιδια του τα χερια, δεν ειναι οτι του τα εδεσαν , ο φανατισμος, η αγνοια, κ δεν ξερω κ γω τι αλλο. Μονος του τα εδεσε. Ετσι, αφου τα εχει δεμενα, κ παει να με σκοτωσει, θα του φωναξω: Arkadaş, İnsan, (φιλε, ανθρωπε) μπορει να ξεδέσει τα ματια μονος του.
Κ τοτε θα εκπλαγει. Εισαι σαν αυτον, απαράλλακτα ο ιδιος. Κ οχι μονο ο ιδιος εξωτερικα, αλλα κ εσωτερικά, στις ψυχες σας. Κ τοτε θα κοιταχτείτε στα ματια, κ δεν θα πειτε ουτε μιση κουβεντα,
που θα κανει καθε λεξη του κοσμου τοσο φτωχη.
Türkçe öğreniyorum»
να εχετε ολοι μια ομορφη βδομαδα.
