Ο Κυκλος

Ο Κυκλος. Με το «Κ» κεφαλαίο. Ο Κυκλος. Είναι η ιστορια δυο ανθρωπων που ξεκινησαν από ένα κοινο σημειο κ που στην πορεια πηραν ο καθενας τον δρομο του. Περπατουσαν κ οι δυο πανω σε ένα κυκλο, στο ιδιο κυκλο, που ο καθενας πηγε αντιθετα απο τον άλλο. Στο τελος συναντηθηκαν . Ετσι επρεπε να γινει. Δεν εγινε ετσι επειδη ηταν εναρετοι, ουτε επειδη εκαναν καλες πραξεις, ουτε επειδη πηγαιναν εκκλησια κάθε Κυριακη.

Οταν περπατας πανω σε κυκλο,

αργα η γρηγορα θα συναντησεις τον άλλο.

Ετσι ο Κυκλος γραφεται με κεφαλαιο, σαν να είναι κατι το σεβασμιο,

Ισως το πιο σεβασμιο στον κοσμο μας.

Δεν παιζει κανενα ρολο αν εισαι αλλης εθνοτητας,

Ουτε αν εισαι γενους θηλυκου η αρσενικου,

Ουτε αν εχεις λεφτα η εισαι φτωχος,

Ουτε αν εισαι καλος η κακος. Όλα αυτά δεν παιζουν κανενα ρολο.

Όλα είναι ένας κυκλος. Ενας κυκλικος χορος.

Η ιστορια που θα μας απασχολησει ειναι μεταξυ δυο ανθρωπων, διαφορετικης εθνικοτητας. Οι ανθρωποι αυτοι θα μπορουσαν να ηταν ο ένας αρσενικος κ ο άλλος θηλυκος. Δεν είναι ετσι όμως. Είναι κ οι δυο αρσενικοι. Αντρες. Κρατησε αυτή την λεξη. Αντρες, θα μας χρειαστει. Είναι ο απαραιτητος κρικος της ολης ιστοριας μας. Είναι κ οι δυο αντρες. Ξεκινησε ο ενας προς την ανατολη κ ο άλλος προς την δυση. Οταν ξεκινουσαν το ταξιδι τους δεν ειμαι σιγουρος αν δωσαν τα χερια η όχι. Αυτό όμως δεν θα μας απασχολησει κ τοσο, δεν είναι κ τοσο σημαντικο. Καποιος ειχε πει ότι η αρχη είναι το ημιση του παντος. Στην περιπτωση μας δεν ισχυει αυτος ο νομος, γιατι αν ισχυε, τωρα δεν θα υπηρχε η ιστορια μας, ουτε εγω για να την γραψω. Οταν ξεκινησαν το ταξιδι τους αυτοι οι δυο ανδρες, όλα ηταν χαλασμος. Παντου μαυρίλα. Υπηρχε χιονοθυελα, ειχε ξεριζωσει δεντρα, όλα ειχαν παγωσει από τρομο. Κ μετα καπακι όταν περασε η φοβερη χιονοθυελα, καυσωνας. Ο πιο φοβερος καυσωνας. Κατεκαψε τα παντα στο διαβα του. Το τοπιο ηταν εντελως νεκρο. Ετσι αρχισαν το ταξιδι τους αυτοι οι δυο ανδρες. Ηταν μια καταρα των θεων. Δεν πιστευουμε σε θεους όμως. Ετσι δεν είναι; Δεν είναι ο θεος που κατασκευαζει οπλα. Ετσι δεν είναι; Είναι οι ανθρωποι.

Οι δυο ανδρες. Τι είναι ανδρας; Ποιος ονομαζεται ανδρας; Ανδρας είναι καποιος που εχει καρδια λιονταριου κ μυαλο μικρου παιδιου, που κανει τα πρωτα του βηματα, που μαθαινει, που συνεχως μαθαινει. Ανδρας δεν ειναι καποιος που καταλαμβανει το οχυρο του εχθρου κ σκοτωνεται κ γινεται ηρωας. Αυτος δεν είναι ανδρας. Αυτος ονομαζεται θυμα, πιονι, στα χερια σκοτεινων συμφεροντων.

Πολλοι σκοτωμοι. Αμετρητοι σκοτωμοι. Μυριαδες σκοτωμοι,

Σε πολεμους κ σε κατακτησεις. Αμετρητοι οι ηρωες κατω από μνημεια ηρωων.

Που δεν θα ξαναδουν το φως του ηλιου να ανατελλει από τον οριζοντα της χωρας τους.

Τι σημαινει ανατολη; Η γη γυριζει γυρω από τον εαυτο της κάθε 24 ωρες. Ο ηλιος είναι το κεντρο του ηλιακου συστηματος μας. Καθως η γη γυριζει γυρω από τον εαυτο της, σε άλλες περιοχες του κοσμου εχουμε φως κ σε άλλες σκοταδι. Η αρχη του φωτος κ η το τελος του σε κάθε περιοχη ονομαζονται αντιστοιχα Ανατολη κ Δυση. Η λεξη Ανατολη κ Δυση είναι εφευρεση του ανθρωπινου μυαλου.

Πανω στη Γη, κατω από τον Ηλιο, ανθρωποι να προσπαθουν να αποκτησουν δυναμη για να ελεγχουν αλλους ανθρωπους. Ο δρομος για να ελεγχω ανθρωπους ονομαζεται ηρωισμος. Ηρωας. Καθε χωρα δημιουργει τους ηρωες της κ τους δοξαζει. Ετσι κάθε εθνος διαπαιδαγωγει τους πολιτες του αναλογα. Είναι ανθρωπινες μπιζινες. Αυτά είναι αθρωπινες μπιζινες, στο ονομα συμφεροντων, όχι μονο οικονομικων.

Ο ηλιος παρακολουθει σιωπηλος τι γινεται εκει κατω,

Η ανοησια εκει κατω φορα κορωνες κ κρατα χρυσα σκηπτρα,

Μενει σιωπηλος μεχρι να δει που μπορει να φτασει αυτή η τρελα. Μοιαζει χωρις ορια

αυτος ο πολεμος εναντιον του ομορφου κ του ωραιου. Παντα οι ανθρωποι θελαν να αλλαξουν τον κοσμο προς το καλυτερο κ ολες μας οι προσπαθειες απετυχαν. Κ οσες ερχονται θα αποτυχουν το ιδιο. Η σοφια δεν είναι ποτε ενας ξενος που ερχεται κ σου φερνει το σοφο νερο που αφου θα το πιεις θα βαλεις μυαλο. Δεν γινεται ετσι. Η σοφια καλιεργειται στο χωραφι σου από εσενα τον ιδιο κ μονο. Φερεις την ευθυνη απολυτα εσυ κ μονο εσυ. Δεν ερχεται ποτε απ’εξω.

Θελεις να αλλαξεις τον κοσμο. Σε καταλαβαινω. Εχεις δικαιο ότι όλα δειχνουν ότι πρεπει να αλλαχτει κατι εκει εξω κ μετα, αφου αλλαχτει εκει εξω, θα αλλαζει κ μεσα σου. Αυτή είναι η φιλοσοφια ολης της πολιτικης, ειτε αυτή είναι δεξια πολιτικη ειτε αυτή είναι αριστερη πολιτικη. Δεν ισοπεδωνω τιποτε, ολη η ιστορια του ανθρωπινου ειδους είναι αυτό: η πολιτικη είναι μια αποτυχια. Οχι μονο αποτυχια, αλλα εχει φερει το ανθρωπινο ειδος στο χειλος της απολυτης καταστροφης. Εκει στεκομαστε τωρα. Στο χειλος. Ενα βημα ακομα κ όλα θα εχουν χαθει για παντα.

Ελα να σου μιλησω λιγο για τα μεταλλαγμενα. Μην φοβασε κ θα σου εξηγησω με λιγα λογια την ιστορια των μεταλλαγμενων. Τα μεταλλαγμενα είναι σποροι, που ο ανθρωπος εχει επεμβει στο DNA του σπορου κ το εχει αλλαξει. Τι σημαινει αυτό; Σημαινει ότι η φυση, που χρειαστηκε εκατομμυρια χρονια για να εξελιξει ένα σπορο, για παραδειγμα του σιταριου, ερχεται ο ανθρωπος κ το κανει αυτό μεσα σε πεντε λεπτα. Υπαρχει όμως μια βασικη διαφορα. Ο φυσικος σπορος, ο εξελιγμενος από μονος του, εχει συσσωρευσει μεσα του μιαν εμπειρια ενός εκατομμυριου χρονων, ενώ ο μεταλλαγμενος όχι. Ως αποτελεσμα αυτου, ο μεταλλαγμενος χρειαζεται παραπανω φυτοφαρμακα κ λιπασματα για να αναπτυχθει κ δευτερον, ο νεος σπορος, ο μεταλλαγμενος δεν σε ξερει κ δεν τον ξερεις. Το σωμα σου δεν είναι συνηθισμενο μαζι του.Ο ανθρωπος εξελιχθηκε με την φυση κ είναι προιον της φυσης. Ερχεται τωρα ο ανθρωπος κ τα αλλαζει όλα αυτά για σκοπους κονόμας κ μονο. Το αποτελεσμα αυτων, θα είναι δυστυχως δυσαρεστο σε ολους μας. Οχι μονο στην τσεπη μας, αλλα κ στην υγεια μας. Καθομαστε ολοι στο χειλος του γκρεμου κ ατενιζουμε το χαος μας. Πισω μας θα αφησουμε τράπεζες σαν παρθενωνες,

Κατω, στα θεμελια των τραπεζών, βρισκονται κοκκαλα Ηρωων.

Κοκκαλα κάθε λογης ηρωων κ πανω τους χτισμενοι οι Ναοι μας. Οι τραπεζες.

Ακομα κ η θρηκεια υποκλινεται σε αυτόν τον θεο. Το χρημα.

Οι δυο ανδρες της ιστοριας μας προχωρησαν κ εκαναν τον κυκλο τους. Ξεκινησαν με την πλατη ο ενας στον άλλο κ αφου εκαναν τον κυκλο τους συναντηθηκαν κατα προσωπο,

επειδη ηταν πανω στον ιδιο κυκλο. Σε κουρασα όμως με κυκλους κ διαβητες τοση ωρα που σου μιλαω. Εφτασα όμως στο τελος της ιστοριας μου, πρεπει να σου μιλησω στα ισια. Ειμαι ελληνοκυπριος κ εισαι τουρκοκυπριος κ πισω από αυτά υπαρχει στημενη μια θεατρικη σκηνη που ονομαζεται συμφεροντα. Ουτε τουρκοκυπριος εισαι ουτε ελληνοκυπριος ειμαι. Όλα αυτά είναι στημενα παιχνιδια , ειμαστε μαριονετες στα χερια κάθε ειδους κομπιναδορου. Εγω κ συ ειμαστε απλα ανθρωποι χωρις καμια ταπελα πανω μας.

Εχω ένα φιλο που είναι κτηνοτροφος κ μου ειπε ότι τωρα τους υποχρεωνουν να βαλουν τσιπακι σε κάθε ζωντανο. Ειμαστε μια φαρμα των ζωων που μας βαζουν ταπελες, τσιπακια, για να εξυπηρετουν συμφεροντα.

Ότι σου ειπα δεν είναι επιστημονικη φαντασια. Ειναι η πραγματικοτητα του σοφου μας κοσμου.

Ειμαστε τσιπαρισμενα ζωακια που κανουν μπε- μπε,

κατω από ένα ηλιο που απλα μας κοιταζει κ στελνει τις ακτινες του σε ολο τον κοσμο χωρις να ξεχωριζει φτωχους κ πλουσιους, χωρις να ξεχωριζει εκμεταλευτες κ εκμεταλευομενους. Στελνει το φως του εξισου το ιδιο,

κ στα «προβατα ανθρωπους» που είναι μεσα σε μαντρες κ βελαζουν,

κ στα πραγματικα προβατα που είναι εξω κ μεσα στις μαντρες,

που βελαζουν το ιδιο, μαζι με ανθρωπους.

Στελνει παντου τις ακτινες του.

Τοσος πολιτισμος κ το μονο που ακουγεται είναι ένα μπε. Καπως μεταλικο, σαν νομισμα,

πεσμενο στο κεντρο της σκηνης καποιου αρχαιου θεατρου,

κ κανει -κλιν -κλιν- κλιν, μεχρι να σβησει.

Ολες οι πεποιθησεις είναι κατι το νεκρο. Πεποιθηση σημαινει ότι τωρα ξερω κ εχω βαλει μια τελεία στην αναζητηση μου. Εχω κλειδωσει τις πεποιθησεις μου μεσα στο χρηματοκιβωτιο κ εχω πεταξει το κλειδι. Εκει μεσα στο βαρυ κ ασφαλες χρηματοκιβωτιο είναι ολες μου οι πεποιθησεις. Απαραβιαστες κ τέλειες. Τελεία κ τέλειο είναι η ιδια λεξη, απλα αλλαζει ο τονος. Ομως κ ο τονος να μην υπηρχε το ιδιο θα ηταν, επειδη εχουν ακριβως το ιδιο νοημα που σημαινει: Τερμα, εφτασα καπου. Πεποιθησεις: Απαραβιαστες κ τέλειες. Απολυτες. Το βαρυ χρηματικιβωτιο φυλασσεται από σεκιουριταδες . Ετυχε όμως καποιος κλεφτης να μπει στο σπιτι-που το σπιτι ηταν χωρις πορτες κ παραθυρα. Θα σου πω τον λογο αργοτερα.

Μπηκε λοιπον ο κλεφτης κ παραβιασε το χρηματοκιβωτιο. Ο κλεφτης πειναγε, κ ειχε αναγκη απο λεφτα. Ανοιξε το χρηματοκιβωτιο κ εκει βρηκε ένα μισοφαγωμενο από τον σκορο βιβλιο. Η επικεφαλιδα του δεν ηταν άλλη από: «Ο πολιτισμος του ανθρωπου».

Εριξε μια ματια στις σελιδες του. Σκεφτηκε να το πουλησει. Θα το πηγαινε στους Σόθμπις. Εκει μεσα πωλουν ότιδηποτε μαλακία φανταστεις. Απο εσωρουχα της Μεριλυν Μονροε μεχρι το στυλο του Χιτλερ όταν εγραφε τον « Αγών του».

Ο κλεφτης ξαναριξε άλλη μια ματια στο βιβλιο κ το παρατησε. Δεν ξερω γιατι το παρατησε. Θα επαιρνε πολλα λεφτα, όμως το παρατησε. Αντ’αυτου πηρε κατι χαρτονομισματα που βρηκε εκει περα. Κατι χιλιαρικα σε δραχμες κ κατι Κυπριακες λιρες κ πεντολιρα. Ειχε καποιον φιλο του μεγιστανα, που εκανε συλλογη χαρτονομισματων κ θα του τα πουλαγε, στο δεκαπλασιο της αξιας τους, μπορει κ παραπανω. Τα εβαλε στην τσεπη του κ βιαστηκε να την κανει από κει μεσα, όχι γιατι θα ερχοντουσαν οι σεκιουριταδες κ θα εβρισκε κανεναν μπελα, αλλα επειδη αρχισε να βρεχει κ μουσκευοταν εκει μεσα στο σπιτι. Εκλεισε ξανα το χρηματοκιβωτιο κ το παλιο μουχλιασμενο βιβλιο ξαναβρεθηκε στο παλιο γνωριμο περιβαλον του. Το θεοσκοτεινο. Ο κλεφτης πηδηξε την ετοιμορροπη μαντρα κ χαθηκε μεσα στο σκοταδι. Αρχισε να βρεχει για τα καλα κ το σπιτι που αφησε πισω του ξαναπαραδωθηκε στους πεντε ανεμους. Ακουστηκαν οι σεκιουριταδες που ερχοντουσαν, συνοδεια με την σειρηνα τους. Κατι ειχαν ψιλιαστει. Εριξαν τους προβολεις τους πανω στο σπιτι κ ένα τσουρμο νυχτεριδες τρομαξαν κ αρχισαν να πετουν σαν τρελες δεξια κ αριστερα, αναμεσα στα ερειπια του σπιτιου.Ολα ηταν όπως τα αφησαν. Σε απολυτη ασφαλεια. Εσβησαν τους προβολεις τους κ εφυγαν. Η καμπανα κτυπησε 12 τα μεσανυχτα κ ο κομης δρακουλας εβγαινε από το χρηματοκιβωτιο την ιδια παντα ωρα. Μεσανυχτα. Πισω του, πανω στα Καρπαθια Ορη ακουστηκαν αστραπες. Δεν φοβηθηκα,

εμοιαζαν με ανθρωπινες ζωες,

που εμφανιζονται στον κοσμο σαν αστραπες.

Ειμαστε αστραπες. Ενα τιποτε μεσα στο μεγαλο Τιποτε,

Γεννημενοι από Αυτό κ που ξαναπηγαινουμε μεσα σε Αυτό. Μοιαζει γελοιο, σχεδον χιουμοριστικο, ολο αυτό το σκηνικο που εχουμε φτιαξει γυρω από αυτό το γεγονος. Πεποιθησεις.Ταινιες του σινεμα που προβαλλονται πανω στο πανι κ τις πιστευεις, ταυτιζεσαι μαζι τους. Ειναι η προσωπικη τρελα του σκηνοθετη εκφρασμενη στο πανι. Κανε την δικη σου τρελα.Ταυτιστου με την δικη σου αστραπη.

Ενας δυνατος κεραυνος επεσε ευτυχως διπλα στο χρηματοκιβωτιο. Το χρηματοκιβωτιο την γλυτωσε αλλα μια νυχτεριδα εκει διπλα ηταν παρελθον. Ουτε καν αιμα δεν προλαβε να χυθει από αυτην, καηκε ολη κ διπλα ο κομης δρακουλας να ξεροσταλιαζει για λιγο αιμα, με τα ματια του να γυαλιζουν σαν τρελος,

μεσα στην «φωλια του κουκου».

Πλησιασε την ομορφη νοσοκομα του ψυχιατρειου, αυτή τον αγκαλιασε, την φιλησε στον λαιμο κ τις ηπιε λιγο αιμα από το αιμα της, ικανοποιωντας τις ορεξεις του κ αυτη τις δικες της.

Όλα είναι Κυκλος. Η αρχη μου ταυτιζεται με το τελος μου. Ετσι είναι. Δεν είναι δικη μου εφευρεση, ετσι είναι η ζωη μας. Δεν ειναι δα κ τιποτα σπουδαιο. Μην μεγαλοποιεις τα πραγματα, μην κομπαζεις. Σημερα ειμαστε αυριο καπούτ. Αφησε αυτό το γεγονος να σε κατακλυσει, να παραδωθεις μεσα του,

εν τω μεταξυ, ετσι όπως σε παιρνει το ποταμι προς την θαλασσα, τραγουδα,

χορεψε, διασκεδασε, υμνησε.

Υμνω! Μου θυμιζει κατι ταινιες, πολεμικες,

Θερμοπυλες παραδειγματος χαριν. Θερμοπυλες!

Θερμοπυλες. Υμνησε.

Ετσι όπως σε παιρνει το ποταμι προς τον Ωκεανο φωναξε δυνατα: Ερχομαι κοντα σου!

Θερμοπυλες! Υμνω.

Υμνω σε!

Σημ: εγραψα όλα αυτά κ δεν εχω καμια απαιτηση να με καταλαβεις. Καμια απολυτως. Δεν επεμβαινω στην ζωη κανενος. Η επεμβαση στη ζωη των αλλων ειναι κατι το χυδαιο, δεν ταιριαζει στον ανθρωπο. Θελω να συνεχισεις να ζεις όπως ζεις. Ειναι τελειο, γιατι ετσι είναι γραφτο να ζεις. Απλα βλεπω τα πραγματα από μιαν εντελως διαφορετικη γωνια από σενα. Μην με ακολουθεις. Συνεχισε να εχεις πεποιθησεις, συνεχισε να ζεις όπως γουσταρεις, είναι ο δικος σου δρομος. Οτι γραφω είναι ο δικος μου δρομος. Ο δικος μου Κυκλος.

Ευχαριστω το logoclub που με φιλοξενει. Στο δικο μου ταξιδι καπου εκατσα να ξεκουραστω για λιγο κ μου εφερες νερο. Μου εφερες νερο κ ψωμι,

κ κατι άλλο πολύ πιο σπουδαιο. Μια αγκαλια.

Θα ηθελα να εβαζα κατω από αυτό την υπογραφη μου. Ομως οσο εγραφα, εγω δεν ημουν εκει. Ελειπα. Καποιος άλλος καθοταν κ εγραφε αντι για μενα. Ετσι τιποτα δεν μου ανηκει. Δεν είναι ότι δεν φερω την ευθυνη για αυτά που εγραψα. Την φερω απολυτα. Εγω. Εγω.

Συνεχως το σβηνω κ αυτό επανερχεται πιο δυνατο. Εγω. Όταν καταφερω κ το σβησω κ αυτό δεν επανελθει, αυτό θα σημαινει ότι εχω φτασει. Το ταξιδι εφτασε στο τελος της αναζητησης του θησαυρου. Ο δικος μου Κυκλος. Να περνατε ολοι ομορφα