Αρχαιο καπνισμενο λιχναρι

Γνωρισα τελικα την γυναικα που της ειχα αφιερωσει την προηγουμενη ιστορια «σαν τον Οδυσσεα». Όλα οσα σκεφτομουν για αυτην επιβεβαιωθηκαν στο επακρο κ με το παραπανω. Κατι παραπανω από γυναικα. Η γυναικα συνηθωςλουζεται, ντυνεται, στολιζεται με απωτερο σκοπο να αρεσει. Ετσι ειναι η φυση της. Μπορει να καθεται μπροστα στον καθρεφτη με τις ωρες. Θελει να εντυπωσιαζει κ το καταφερνει περιφημα. Κ ο αντρας πεφτει στην παγιδα της κ καλα ξεμπερδεματα. Χρονια μετα, αφου την εχει γνωρισει κ εχουν κανει παιδια, καθεται εκει με τον φιλο του μονοι τους κ πινουν μπυρες κ χαλβαδιαζουν τις νεες κοπελες που είναι απεναντι τους κ αναπολουν παλια μεγαλεια. Μυστηριο οι σχεσεις αντρων κ γυναικων, θελεις κατι τοσο πολύ κ όταν το αποκτησεις, το βαριεσαι, ψαχνεις για κατι νέο, που να σε παρασυρει σε μια νεα δίνη.

Γνωρισα αυτή την γυναικα που δεν φοραγε τιποτε φτιαχτο πανω της,

ενα απλο φορεμα, λιγες πινελιες κοκκιναδι,

κ ο πινακας της ζωγραφικης ετοιμος.

Σπουδαζει νοσηλευτικη κ τοτε θυμηθηκα ότι εχω πονοκεφαλο κ αυτή ακουμπησε στο κεφαλι μου, βαζοντας ένα θαυματουργο φαρμακο κ εγινα καλα. Όταν την ρωτησα τι μου εκανε κ εγινα καλα αυτή δεν μου απαντησε. Εβαλε το μυστικο φαρμακο μεσα στο στηθος της, τιναξε τα μαλλια της κ πηγε να παρει μια παραγγελια από το ζευγαρακι που μολις μπηκε στο μπαρακι.

Κ την εβλεπα από πισω να φευγει.

Θα μπορουσα να αραδιασω διαφορα κολακευτικα σχολια για το πραγματικα ομορφο σωμα της , αλλα θα το αποφυγω,

Τα λογια μου δεν θα είναι παρα ένα τατουαζ,

πανω σε ένα ετσι κ αλλιως καταπληκτικο σωμα.

Θα μπορουσα να καρφιτσωσω πανω στα μαλλια της μια ψευτικη μαργαριτα, ένα διαμαντι, πανω στον λαιμο της ένα χρυσαφενιο περιδεραιο από μαργαριταρια κ πολιτιμους λιθους,

Σαν να βαφεις με σπρευ ένα κηπο με ολλανδικες τουλιπες. Η ομορφια είναι αυθυπαρκτη. Δεν χρειαζεται στολιδια κ μπιχλιμπιδια. Οσο την στολιζεις τοσο πιο ασχημη, πιο ψευτικη γινεται.

Σε λιγο ένα νέο ετος θα γεννηθει. 2014 κ ο Αη Βασιλης θα φερει τα δωρα του. Γυρω μας το τοπιο φαινεται τοσο μαυρο. Κάθε περσυ κ καλυτερα κ το νέο ετος δειχνει ακομα πιο μιζερο. Δεν θελω να σου δωσω καμια ελπιδα, ουτε θα σε κτυπησω στον ωμο κ θα σου πω ότι όλα θα περασουν κ θα ελθουν καλυτερες μερες κ κανε υπομονη.

Ανθρωπινα σπιτακια κ κοινωνιες , τοσο βρωμικες, σαν Χυτα.

Ο Αη Βασιλης εβαλε τα καινουρια του ρουχα κ αρχισε να μοιραζει δωρα στα πιτσιρικια. Τον παρακαλεσα να μου δωσει κ μενα κατι για να το δωσω με την σειρα μου σε καποιον αλλον.

-Πονηρουλη, μου ειπε αμεσως.

Κ μου εδωσε ένα κουτακι κοκκινο, λεγοντας μου να μην το ανοιξω γιατι θα χαθουν τα μαγια, παρα μονο να το δωσω σε αυτή κ ας το κανει αυτή ότι θελει. Το εδωσα σε αυτην.Το ανοιξε κ μεσα ειχε ένα πηλινο καπνισμενο τσουκάλι, που εμοιαζε με το λιχναρι του Αλαντιν. Γελασαμε κ οι δυο μας με το ποσο πλακατζης ηταν ο Αη Βασιλης.

Το βραδυ όταν πηγε στο σπιτι της κ ξαπλωσε να κοιμηθει, εβαλε λαδακι στο αρχαιο λιχναρακι, το αναψε, εσβησε τα φωτα κ τοτε ακουστηκε ένα τριξιμο από μεσα από το λιχναρι, σαν να ανοιγε μια πορτα κ παρουσιαστηκε μπροστα της ενας γιγαντας, το τζινι. Το τζινι, λεγοντας της : στις διαταγες σου, δουλος σου. Αυτη τοτε φοβηθηκε κ τοτε το τζινι γονατησε κ της εβαλε στο κεφαλι ένα στεμμα λεγοντα της απαλα:

-Δουλος σου. Στις διαταγες σου αρχοντισσα μου κ αφεντισσα μου. Στις προσταγες σου.

Ηταν κουρασμενη κ την πηρε αμεσως ο υπνος. Διπλα της το αναμμενο αρχαιο λιχναρι να καιει ασταματητα, ριχνοντας το φως του πανω στο λαιμο της, το προσωπο, τα μαλλια της, το γυμνο χερι της, το στηθος της , το σωμα της.

-Πως σε λενε;

-Γιωτα.

-Εμενα κριστοφ. Σβησε τα φωτα!

Πανω στο τραπεζακι ένα αναμμενο αρχαιο λιχναρι να ριχνει το φως του στην σκοτεινη κάμαρη κ να δημιουργει σκιες σαν φαντασματα κ σαν καλικατζαρακια, που δεν ηταν τιποτε άλλο παρα οι πραγματικες σκιες δυο γυμνων σωματων, να παιζουν μεταξυ τους, διπλα σε μια φλογα απο ένα αναμμενο αρχαιο λιχναρι.

αρχαιοι, τοσο αρχαιοι, σαν πρωτογονοι,

αμιλητοι, μουγκοι,

κ ολη μας η γνωση ένα ομορφο τιποτα,

σαν καπνος από αρχαιο λιχναρι. Μονο η φωτια ένα κατι,

μεσα στο ατελειωτο τιποτα.

στην Γιωτα