Το λαθος. Ενα μεγαλιωδες επικο διηγημα του Κριστοφ

Μιλαγα με καποιο φιλο κ σε μια στιγμη μου ειπε ότι όλα είναι λαθος. Ζουμε μεσα σε ένα λαθος, σπαταλουμε την ζωη μας μεσα στο λαθος. Συμφωνησα μαζι του.

Ο τροπος για να βγει καποιος μεσα από τον ληθαργο που ζει, είναι να τον ταρακουνησεις.Ταρακουνωντας τον ξυπνα,

κ γυριζει πλευρο, διαμαρτυρομενος γιατι τον ξυπνησες.

Μπορει όμως κ να παρει μπρος. Σπανια συμβαινει αυτό. Μπορει όμως να συμβει κ να ρθει η ωρα του κ να θελει να ξυπνησει κ να θελει να κοιταξει κατω από τα ρουχα του κορίτσαρου που εχει απεναντι του. Κ ο μονος τροπος είναι να παει κ να της μιλησει, να πιασουν κουβεντα κ μπορει να τον γουσταρει, να είναι νο τυπος της κ να του πει ελα αρχοντα μου.

Τα λαθοι:

Οι χωρες , αυτά τα οικοπεδα που ζει κάθε λαος μεσα, είναι ένα λαθος.

Ολες οι θρησκειες είναι ένα λαθος.

Ολες οι σχεσεις είναι ένα λαθος.

Κ μπορει να διαφωνησεις μαζι μου. Δικαιωμα σου. Μπορει όμως να μην διαφωνησεις κ να τα κοιταξεις με μεγαλη σοβαροτητα.

Αν τα κοιταξεις με μεγαλη σοβαροτητα θα δεις την ζωη σου να αλλαζει.Θα δεις ότι δεν θα ταιριαζεις με τους αλλους όπως ταιριαζες πριν. Κ θα πλησιαζεις την κάθε γκομενα με στοχο όχι το πηδημα αλλα την εξερευνηση της ψυχης σου. Της ψυχης σου.

Αν θελεις πηδημα, απλα πηδημα, πηγαινε σε μια πουτανα.Υπαρχουν υψηλου επιπεδου επαγγελματιες πουτανες που ξερουν το σεξ απ εξω κ ανακατωτα. Θα το ευχαριστηθεις κ θα σου μαθει κ κολπα. Εχω μεγαλο σεβασμο στις επαγγελματιες πουτανες. Μεγαλο Σεβασμο.

Ειμαστε λουλουδια που αργα η γρηγορα ανθιζουν,

κ ο καθενας εχει το τάϊμινγκ του,

το ταιμινγκ αυτό λεει: ηλθε η ωρα να μαθω ποιος πραγματικα ειμαι.

Γιατι σου τα λεω αυτά; Σου τα λεω για να σου πω ότι υπαρχει κ ενας άλλος τροπος να κοιταζεις τα πραγματα. Μπορει να εχεις απιβδυσει απο την ζωη κ να θελεις να στραφεις σε ένα άλλο στυλ ζωης. Να μην σε γεμιζει τιποτε πλεον εκει εξω. Δεν μιλω για πολιτικους κ τετοια. Ειναι κ αυτοι μερος του προβληματος. Του λαθους. Εφευραμε τις χωρες, μετα αναγκαστικά εφευρισκεις κ ενα εθνικο υμνο, μια σημαια, ενα στρατο, ένα συνταγμα, μια αστυνομια, πολιτικα κομματα,κλπ. Ξεκινησαμε λαθος, θα παμε λαθος, θα καταληξουμε λαθος. Αδιεξοδο.

Σου λεω: Αργα η γρηγορα θα βρεθεις σε ένα αδιεξοδο.

Μιλω παντα για το ατομικο αδιεξοδο, δεν μιλω για το συλλογικο αδιεξοδο. Τετοιο φρουτο δεν υπαρχει. Συλλογικο αδιεξοδο δεν υπαρχει. Είναι μεσα στη φαντασια μας. Υπαρχει μονο το ατομικο αδιεξοδο.

Μπορει να μιλουμε κ να συζητουμε για χρονια ολοκληρα κ να σου λεω κ να μου λες κ ο καθενας να λεει τις αποψεις του κ απλα θα σπαταλουμε τον καιρο μας,

για το πώς πρεπει να είναι φτιαγμενος ο κοσμος,

ομως το αδιεξοδο αργα η γρηγορα θα το βρεις μπροστα σου. Ενα θεορατο Τοιχος.

Εχεις δει την ταινια « The Wall»,ο Τοιχος, με τους Πινκ Φλόϊτ; Με την πρωτη ευκαιρια δες την. Ο ανθρωπος ζει κ αντιλαμβανεται τον κοσμο με τις 5 αισθησεις του. Ειναι ο τροπος που συνδεομαστε με ότι μας περιβαλλει . Κ ο τροπος να αντιληφθουμε κ το μυστηριακο περνα αναγκαστικα μεσα από τις 5 αισθησεις μας. Η ταινια θα σου δωσει αρκετα ερεθισματα των 5 αισθησεων,

κ θα δεις κ άλλες αξιολογες ταινιες,

κ κάθε φορα θα ερχεσαι πιο κοντα στον στοχο. Το κεντρο του στοχου σου,

θα σου κανει εντυπωση. Αυτό το κεντρο, το κεντρο σου, είναι κ το κεντρο ολου του κοσμου.

Εφτασες μπροστα στο τοιχος. Κ τωρα όλα καταρεουν. Ολες οι γνωσεις που ειχες μαθει δεν δουλευουν πλεον. Παιδευόσουν μια ζωη κ τελικα εφτασες μπρος στο γνωστο τοιχος. Στο αδιεξοδο.

Γνωστο, γιατι ολοι θα το βρουν μπροστα τους,

κ γνωστο γιατι πολλοι το εχουν περασει,

κ όταν το τελικα το βρεις εμπρος σου, σημαινει ηλθε η ωρα σου για αλλαγη ρότας.

Θελω να πω, ότι ζουμε μεσα σε ονειρο,

κ το ονειρο είναι αυτος ο Τοιχος.

Τοιχος είναι το Λαθος. Λαθος σημαινει Ονειρο. Εξαπάτηση.

Σου επαιξε κολπα το μυαλο σου κ σε εξαπατησε. Η θα αυτοκτονισεις η θα αλλαξεις ρότα κ στυλ.

Το Στυλ.

Μια φορα τοποθετουσαμε αρχαιες πετρες στο χωρο του Δημοσιου σφαγειου. Μας παραχωρησε ο Δημος το χωρο, προσωρινα. Προσεξα ένα ταυρο που τον ειχαν βαλει στη γραμμη για σφαγη. Ηταν σιωπηλος κ ηξερε ότι θα τον σκοτωναν σε λιγο, μυριζε παντου αιμα εκει γυρω. Τον πλησιασα κ τον χαιδεψα. Μετα από λιγο εφυγα μαζι με το φορτηγο γερανακι για να παμε στον χωρο ανασκαφης κ να φερουμε κ άλλες πετρες . Οταν ξαναγυρισα ο ταυρος …Θυμαμαι ακομα τα ματια του.

Ηλθε προχθες το θεατρο στην πολη μας. Μια κωμωδια με τον Γεωργουλη. Δυο ηθοποιοι. Ο Γεωργουλης κ μια άλλη. Νομιζω η Σολωμου. Σαν σεναριο δεν ελεγε, για παιδακια 8 χρονων, όμως βρεθηκα εκει σαν συνοδος μιας φιλης μου. Είναι ατομο με κινητικα προβληματα. Οι ηθοποιοι ηταν κ οι δυο τελειοι κ ωραιοι. Μετα το τελος της παραστασης μαζευτηκαν οι γυναικες κάθε ηλικιας για να φωτογραφηθουν μαζι με τον Γεωργουλη. Παιδικη συμπεριφορα. Να φωτογραφηθουν με το σεξ-συμπολ. Κ αυτές οι ιδιες γυναικες θα κοιμηθουν ισως μαζι σου κ θα σου ψησουν το ψαρι στα χειλη. Η συμπεριφορα αυτή χριζει ψυχιατρικης θεραπειας κ μαλιστα πολύ σοβαρης μορφης.Το βασιλοπουλο του παραμυθιου. Οταν ησουν μικρος το παραμυθακι αυτό ηταν ομορφο. Τωρα όμως που μεγαλωσες κ συνεχιζεις να πιστευεις στο ιδιο παραμυθι χρειαζεσαι ψυχιατρο.

Η βιομηχανια του θεαματος παιζει με την ψυχη σου,

κ εχεις αφησει τις κερκοπορτες ανοιχτες,

κ τα φαντασματα μπαινοβγαινουν στην ψυχη σου,

μπαινουν με αδεια χερια κ βγαινουν κρατωντας τα δικα σου ονειρα,

κ σου αφηνουν υποκαταστατα τους.

Οι σκουπιδοντενεκεδες είναι γεματοι με τα πεταμενα πραγματικά ονειρα σου,

κ το κεφαλι σου είναι πλεον γεματο με σκουπιδια.

Μου ερχεται ξανα ο ταυρος στο μυαλο μου. Αυτά τα ματια του! Δεν ηταν τα δικα του ματια. Ηταν η ολοκληρη η υπαρξη που με κοιταζε μεσα από τα ματια του. Κ ηξερε ότι από λεπτο σε λεπτο εφευγε για παντα από κοντα μας κ μπορει το σωμα του να ηταν ανησυχο, όμως αυτά τα ματια ζωγραφισαν ένα συμβολο μεσα στο μυαλο μου. Ενα ακαταλαβιστικο συμβολο που προσπαθω παντα να το ξεδιαλυνω κ αυτό να επιμενει κινεζικα.

Βλεπεις κατι, βλεπεις τα ματια του ταυρου, μετα βλεπεις κατι άλλο, υστερα συναντας στο δρομο σου κατι διαφορετικο κ συνεχιζεις να μαζευεις εμπειριες, μεχρι που αρχιζεις να καταλαβαινεις ότι όλα τα πραγματα κρυβουν μυστικα. Δεν είναι αυτό που φαινονται κ ότι αυτό που φαινεται ηταν η αφορμη για κατι άλλο,

κ τοτε εμφανιζεται ένα Ερωτηματικο που ερχεται κ στρογγυλοκαθεται στην θεση της Σιγουριας,

κ όλες οι βεβαιοτητες που ηξερες καταρρεουν,

μπροστα σου ο ιδιος απατητος, χορταριασμενος δρομος,

κ πας να κανεις ένα βημα προς τα κει,

κ ξαφνικα εμπρος σου,ο Τοιχος. Θεορατος , απειλητικος. Στοιβαρος σαν γρανιτης.

Κοντοστεκεσαι για λιγο.Δεν κανεις πισω. Εισαι σε αμηχανια. Αμηχανια.

Τέλεια λεξη. Αμηχανια. Εισαι στο σωστο δρομο. Αμηχανια.Τα ματια του ταυρου.Αμηχανια.

Γεμισε το Συμπαν αμηχανια.

Μου ερχεται στο μυαλο εκει στην Μινωικη εποχη, στην Κρητη, τα Ταυροκαθαρψια. Αγωνες με τους ταυρους. Όχι για να τους σκοτωσουν, αλλα για να παιξουν μαζι τους, να αναμετρηθουν μαζι τους. Αμιλλα. Υπαρχει στο μουσειο μια πασιγνωστη φωτογραφια με τον ταυρο να τρεχει κ πανω στην ραχη του οι παιδες κ οι νεανιδες να παιζουν χαρουμενοι. Ωραιες εποχες. Ο μινωικος πολιτισμος ηταν ενας Υμνος στην ζωη. Υμνος κ ξανα υμνος κ ενας ατελειωτος σεβασμος για αυτην. Οι πολιτισμοι μετρουν το μποι τους με αυτό το μέτρο: Σεβασμος στην Ζωη.

Κ μια μερα ζηλεψαν οι θεοι κ εστειλαν μεγαλο τσουναμι από το υποθαλασσιο ηφαιστειο της Σαντορινης που αφου κατεστρεψε την μιση Σαντορινη κατευθυνθηκε για την Κνωσσο.

Κ χαθηκε η Κνωσσος κατω από τα κυμματα. Κ ο ταυρος σωπασε. Η Αληθεια είναι παντα σιωπηλη.Δεν μπορει ποτε να υποθει. Το ανθρωπινο ειδος δεν εχει βρει ακομα τροπο να την εκφρασει. Μπορεις μονο να την αισθανθεις. Οι λεξεις, είναι το πιο φτωχο μεσο για να την εκφρασεις, πιο καλο μέσο ειναι η μουσικη κ μετα το καλυτερο είναι ο χορός. Κ ο χορός όμως απεχει πολύ από τον στοχο.Το καλυτερο μεσο είναι ο διαλογισμος.Διαλογισμος σημαινει κλεινω τα ματια μου κ μενω με τον εαυτο μου, με το σωμα μου. Κ αυτος ο τροπος, δηλαδη να μην κανεις απολυτος τιποτε μπορει να σε οδηγησει στην πολυποθητη αληθεια. Παραξενος ο κοσμος μας, ετρεχα μια ζωη δεξια κ αριστερα κ δεν βρηκα τιποτε κ αυτος με κλειστα ματια, ακουνητος αμιλητος, βρηκε τα παντα.

Σιωπη, Αμηχανια. Όπως θελεις πες το. Είναι το ιδιο. Μπρος σου το Τοιχος κ ερχεται διπλα σου ο ταυρος, σιωπηλος. Κ καθεσται κ οι δυο σιωπηλοι μπροστα στο Τοιχος. Αμηχανοι, σιωπηλοι,

δεντρα κ ξανα δεντρα. Παντου δεντρα. Σιωπη. Αμηχανια. Δεντρα.Σιωπη.

Ακομα κ το θροισμα των φυλλων τους δεν είναι δικο τους, είναι δανεικο από τον αερα που θελει να παιξει μαζι τους.

Σιωπη του δεντρου μπροστα στο Τοιχος.

Το Τοιχος ηταν μια ομιχλενια κουρτινα. Διαλυθηκε.

Προχωρησα περπατωντας διπλα διπλα με τον ταυρο κ περασαμε από ένα ανακτορο βαμμενο με ζωηρα γηινα χρωματα κ τα παιδια γυρω από το ανακτορο να τρεχουν κ να παιζουν χαρουμενα κ ανεμελα. Ουτε φροντιστηρια ουτε αγγλικα ουτε γαλλικα, ουτε ωδειο, ουτε καν μπαλετο. Που μολις μας ειδαν ετρεξαν κοντα μας κ αρχισαν να χαιδευουν τον ταυρο .Πηδησαν στη ραχη του κ αρχισαν να παιζουν μαζι του. Εβγαλα την ψηφιακη φωτογραφικη μου κ αποθανατισα την σκηνη,

κ οσες ποζες κ αν τραβηξα ειχαν παντα το ιδιο μοτιβο:

«Οι φανταχτερα ζωγραφισμενοι τοιχοι του παλατιου της Κνωσσου με τον ταυρο κ τους νεανιες να παιζουν στην ραχη του».

Στον γαλαζιο ουρανο εξω από το παραθυρο μου εμφανιστηκαν 2 γερακια να κανουν κυκλους κ να ανεβαινουν στον ουρανο φωναζοντας χαρουμενα. Εκανε την εμφανιση του ακομα ένα. Τρια γερακια να πετουν σε κυκλους μπροστα από τον ηλιο,

με φοντο το γαλαζιο του ουρανου.

Το ιδιο γαλαζιο χρωμα του ουρανου ,ζωγραφισμενο πανω στους τοιχους του ανακτορου της Κνωσσου,

ο ταυρος , οι νεανιες να πηδουν πανω στην ραχη του με φοντο το γαλαζιο του ουρανου.

Είναι καιρος να αφησεις πισω σου ότι σε κρατα στο βουρκο. Αφησε πισω σου όλα τα πολιτικα κομματα. Δεν οδηγουν πουθενα. Αφησε πισω σου την θρησκεια. Ολες τις θρησκειες. Καμια δεν εχει βρει καμια αληθεια. Αφησε πισω σου τα οικοπεδα κ την κατοχη γης, τα χωραφια που ονομαζονται χωρες. Απλα δεν μπορεις να κατεχεις οτιδηποτε. Απολαυσε την γκομενα σου ξεροντας ότι δεν μπορεις να την κατεχεις. Μονο να την απολαυσεις μπορεις. Κ το πιο σπουδαιο: αφησε κ τον άλλο να απολαυσει ότι απολαμβανεις κ συ. Αφησε την κατακτηση του πλουτου στους αλλους. Στους Εβραιους. Κ δες τους να βουλιαζουν μεσα στο κινουμενο βαλτο κ να χανονται ομορφα. Οτι φτιαξαμε είναι λαθος. Ελα, κ γραψε στο στηθος σου: «Ο πολιτισμος μετρα το μποι του, με το σεβασμο σε ότι μας περιβαλλει κ σε αυτό που μας θρεφει». Ας γινει αυτό η σημαια σου.

Με παιρνεις τηλεφωνο κ μου λες γεματος ανησυχια ότι ακολουθωντας τις συμβουλες μου εμεινες ερημος κ μονος. Σε φτυσαν ολοι κ ότι σε λενε παραξενο κ εκκεντρικο. Δεν χωρας πουθενα, πουθενα(Τρυπες).

Απαντω: Εχεις μονο δυο επιλογες. Ητε ακολουθας τους πολλους κ την κοινη τους τρελα ητε ακολουθας την δικη σου. Την μοναδικια δικη σου τρελα. Στην κοινη τρελα τραγουδατε ολοι μαζι καποιο εθνικο υμνο κ στην δικη σου τρελα φωναζεις δυνατα, ότιδηποτε γουσταρεις, μπροστα από μια μεγαλη χαραδρα κ ακους την ηχω σου που αντιλαλει στα βουνα. Φωναζεις το ονομα σου να αντιλαλει στα βουνα. Τους αλλους τους υπαγορευουν τι να πουν, σαν παπαγαλοι, αυτά που τους υπαγορευουν να πουν. Ενώ εσυ διαλεγεις τι θα πεις μονος σου. Το ένα ονομαζεται σκλαβια κ το άλλο ονομαζεται ελευθερια,

ειμαστε μονοι εδώ πανω,

ακομα κ όταν κανεις ερωτα,

η γκομενα σου σκεφτεται τον Γεωργουλη,

κ συ την Σολωμού, η την μαυρη γαζελα, την Ναομι.

Ομορφα μονοι εδώ πανω. Μονος.

Ο ανθρωπος παραπονεθηκε στο αφεντικο Του, τον Θεο, ότι η ζωη του στην γη εχει πολλα βασανα κ αν μπορουσε να κανει κατι για να του λιγοστεψει την δοση του βασανου. Ο θεος

βρεθηκε σε μεγαλο αδιεξοδο, γιατι αυτος ειχε δημιουργησει τον κοσμο κ νομιζε ότι τον ειχε κατασκευασει τελειο κ τωρα ερχεται ένα φαξ των ανθρωπων( του πιο τελειου ειδους που κατασκευασε) κ του λεει: κανε κατι γιατι δεν αντεχουμε τοση μιζερια εδώ κατω.

Τον επιασε καταθλιψη που το πιο αγαπημενο του ειδος, ο ανθρωπος, ειχε τοσα βασανα.Γερναγε κιολας κ ηθελε να αφησει το βασιλειο του στον ανθρωπο. Πριν αναχωρησει για την χιλιοστή διασταση ηθελε να αφησει εδώ, στον παραδεισο, αρχηγο τον ανθρωπο.Φωναξε τον Ηφαιστο να τον βοηθησει κ ο Ηφαιστος του ειπε ευστοχα, ότι ο μονος που παραπονιεται εκει κατω είναι ο ανθρωπος.Τοτε ο Θεουλης ελαμψε κ εστειλε τον Ερμη στη Γη, να καλεσει ολους τους αντιπροσωπους των ανθρωπων, των ζωων, των φυτων κ των πετρωματων .Καθορισε μια γενικη συνελευση για την ερχομενη Πεμπτη στις 9:30 το βραδυ αφου θα ειχαν κλεισει τα καταστηματα κ θα μπορουσε ο κοσμακης να δει απευθειας την γενικη συνελευση του ουρανου. Κοιταξε την ατζεντα του κ αφου την φυλλομετρησε ειπε στην Ηρα:

-Το 19^ο συνεδριο του ΚΚΕ εχει ληξει. Ετσι ολη η προσοχη του κοσμακη θα ειναι στραμενη πανω μας, στους ουρανους.

Η Ηρα τον κοιταξε παραξενα, γιατι τα σηριαλ εχουν φοβερη ακροαματικοτητα κ πολύ πιο παραπανω από αυτην του συνεδριου του ΚΚΕ, κ του ειπε:

-Δια κ αρχοντα μου, γνωριζεις πολύ καλα ότι το βασικο εμποδιο είναι τα σηριαλ κ η μπαλα. Μαλιστα εχουμε κ ένα φοβεροτατο ανταγωνιστη. «Το βαλς των 12 θεων».

- Ο Διας κουνησε την κεφαλα του κ πηρε στα χερια του το ταμπλετ κ εστειλε email στα καναλια: «να σας παρει ο διαολος εκει κατω. Για την Πεμπτη τερμα τα σηριαλ. Γυριστε τους δορυφορους πανω μου».

Τα καναλια υπακουσαν. Το καναλι του ΚΚΕ πηγε να παιξει τον μαγκα κ ο θεος Διας του εστειλε παρεμβολες. Του εστειλε ένα βιτεο με την φατσα του Μητσοτακη να αναλυει την ιδιωτικη πρωτοβουλια κ την μαγεια του καπιταλιστη βρυκολακα αιμορουφήκτρα. Το κοκκινο καναλι σιγησε. Αναιμία τα συντροφια. Κολλησαν ολοι μητσοτακοαναιμια κ το μονο αντιδοτο είναι να φωναζουν ολοι μαζι το ονομα της κορης του, Ντορας, τρις φορες πριν κ μετα από κάθε συνεδριαση τους.

Εγινε η Ουρανια συνεδριαση κ όλα μελι γαλα. Οι ανθρωποι εστειλαν για αντιπροσωπο τους τον πιο Σοφο από ολους. Τον Ομπαμα. Που όταν αρχισε να μιλα κ επειδη νομισε ότι βρισκοταν σε ντιπέιτ , ελεγε αρλουμπες. Κ ο θεος Διας το ευχαριστηθηκε κ του εδωσε την διαβεβαιωση Του( κ μαλιστα τον κτυπησε στον ωμο), κ του ειπε ότι θα είναι προεδρος κ την επομενη τετραετια κ να μην ανησυχει καθολου.Υστερα για να τον ευχαριστησει, εστειλε τον θεο του πολεμου Αρη να του φερει ένα χαμπουργκερ Μακτοναλτ με μια κοκα κολα, για να κερασει τον υψηλο παρευρισκομενο κ τον πιο εκλεκτο του ειδους μας. Ο Ομπαμα ψελισε κατι ότι δεν πεινά, αλλα αναγκαστηκε να το φαει κ να πιη την κόκα. Ο θεος Διας ετρωγε φρουτα κ σκετο νερακι κ χαμογελουσε κ όταν ο Ομπαμα εκοψε το μισο Χαμμπουρκερ για να το δωσει στον Δια, ο Διας του ειπε: όχι ευχαριστω κ δεν θα παρω κ ότι θα το χρειαστει ο ιδιος ο Ομπαμα, γιατι εχουμε μεγαλη συνεδριαση μπροστα τους κ χρειαζεται ενεργεια. Το εφαγε ολο αναγκαστικα μονος του. Αργοτερα κιτρινισε κ ζητησε αδεια προς νερου του κ ξερασε μεσα στον θεικο καμπινε κ ξαλαφρωσε από τουτο το μαρτυριο.

Η συνεδριαση κρατησε 6 λεπτα. Τα 5 λεπτα τα σπαταλισε ο θεος Διας για τα καλωσορισματα, 10 δευτερολεπτα μιλησαν τα ζωα κ τα φυτα κ οι πετρες κ ειπαν ότι όλα καλως καμωμενα κ ευχαριστουν τον θεο. Κ ο ανθρωπος πηρε τον λογο κ αρχισε να παραπονοιεται για εκεινο κ το άλλο. Μιλησε για 50 δευτερολεπτα. Μιλαγε σαν να απαιτουσε.Σαν να εκανε την προσευχη του κ θελω εκεινο κ το άλλο. Τον διεκοψε κ του ειπε:

-Καταλαβα ανθρωπε μου.

Εριξε μια δυνατη πορδη που ηταν το σημαδι ότι εληξε η Συνεδριαση. Κ επεστρεψαν ολοι στα σπιτια τους κ τις γυναικουλες τους. Κ συνεχισαν τα καναλια κανονικα το προγραμμα τους. Σαν να μην συνεβαινε τιποτα.

Κ ο Θεος Διας εμεινε σκεφτικος αν επρεπε να συνεχισει να ζει ο ανθρωπος στην γη. Την κατεστρεφε. Ηταν το μονο ειδος που κατασκευασε που ηταν τοσο θρασί. Αν εξαφανιζοταν ο ανθρωπος θα μπορουσε η γη να ξαναβρισκε την ισορροπια της κ την ηρεμια της. Διεταξε να του φερουν ένα χαμπουρκερ κ μια κοκα κολα παγωμενη. Τα εβαλε μπροστα του κ τα κοιταζε. Τα κοιταζε για ωρα. Νομιζω κοντα στα 50 με 60 χρονια που τα κοιταζει κ δεν μπορει να βγαλει μια απαντηση κ ένα συμπερασμα. Χαμπουρκερ κ κοκα κολα. Ενα αλυτο αινιγμα.

Υστερα φωναξε την Γη κ της ειπε:

-Οποτε τους βαρεθεις διωξε τους. Αποσεισε τους από την ραχη σου. Τιναξε τους από την ραχη σου οποτε το κρινεις εσυ.

Λυετε η συνεδριαση, φωναξε.

-Τι θα κανω το χαμπουρκερ κ την κοκα; Φωναξε ο Ερμης.

-Στειλε τα στον Ομπαμα σαν δωρο.

Το εστειλε κ αυτος το εφαγε. Κ ξερνα πανω στην ανθρωποτητα τον εμετο του. Κ η ανθρωποτητα ξερνα τον δικο της ο ενας πανω στον άλλο, γιατι τρωμε ολοι το ιδιο φαγητο. Τρωμε εμετο, ξερναμε εμετο.

Το μποι της ανθρωποτητας μετριεται με το ποσο σεβομαστε αυτό που μας περιβαλλει κ μας θρεφει. Σεβασμο στη Γη,

μαγκακο ανθρωπακο, την εχεις πολύ πολύ ασχημα. Εισαι πολύ πολύ ασχημα κωλομπλεγμενος. Αυτοκωλομπλεγμενος,

ερχομαστε εδώ πανω για να φυγουμε. Καπου εχεις μπλεξει τα πραγματα κ νομιζεις ότι εισαι αθανατος κ ενας θεος. Μαλιστα εχεις τοποθετησει κ τον ιδιο τον θεο διπλα σου, γιατι το παιζεις ανωτερο ον,

κ απαιτεις ο Θεος να σε υπακουει κ να σε προσκυνα.

-Γη, οποτε το κρινεις Εσυ,αποσεισε τους. Τσιμπουρια.

Ξεκινησαμε λαθος. Ο θείος σου που πεθανε προσφατα σου αφησε ένα μηνυμα που εγραφε: Προσωρινος.

Εσυ γιατι νομιζεις ότι εισαι αθανατος κ μονιμος;

Η καμπανα κτυπα πενθιμα. Είναι για σενα. Δεν είναι για τον γερο Ανεστη, τον γειτονα που πεθανε χθες. Το καρφιτσωμενο χαρτι πανω στην κολωνα της Δεη γραφει: «Ανεστης Ανεστοπουλος του Αναστασιου κ της Αναστασιας, ετων 80. Πεθανε χθες την ημερα της Αναστασης κ σημερα η κηδεια του στις 7 το απογευματακι. Να εισαι εκει».

Ειμαι εκει. Ειμαστε εκει. Παντα ειμασταν εκει. Προσκλητηριο αναφορας μετα από κάθε μαχη. Κ το ξερεις, παντα το ξερεις,

ο Εφιαλτης παντα νικα στις Θερμοπυλες. Παντα.

Κ να σου πω κατι; Τωρα σε λιγο πλησιαζει κ το Πασχα των Ελληνων.Πάντα, μετα την Ανασταση, πάντα, πάντα σφαζουν τα αρνια κ μετα τα σουβλιζουν από το κεφαλι κ τα ψηνουν σιγα σιγα στην φωτια για να ροδοκοκκινισουν.

Να θυμασε: Παντα σφαζουν αρνια μετα το Πασχα. Παντα. Εκτος αν εισαι χορτοφαγος κ τρως νορμάλ σαν ανθρωπος.

Παντα σφαζουν αρνια μετα το Πασχα. Κ ξερω ότι εισαι πτωματοφαγος. Παντα ησουν κ γιατι να αλλαξεις αλλωστε συνηθειες; Καλη ορεξη,

μπορει όμως κ την τελευταια στιγμη να αλλαξεις σταση κ να πεις: «Τερμα οι σφαγες. Ως εδώ».

Αποτελεις την εξαιρεση του κανονα. Να το ξερεις. Η εξαιρεση στον κανονα. Εισαι σχεδον μονος αναμεσα σε σαρκοφαγους αλληλοανθρωποφαγους.

Ο κανονας λεει: Σφαξε αρνια μετα το Πασχα.

Οι κανονες είναι ανθρωπινη εφευρεση κ ένας τροπος να κρυβεσαι πισω από αυτους, για να γραφεις το αγραφο συνταγμα της φυσης στ ‘αρχιδια σου. Αγραφο συνταγμα της φυσης; Που το βρηκες παλι αυτό; Εχει κανονες η φυση;

Εχει. Τον εξης ενα κ μοναδικο: Σεβασμος.

Κ για να κλεισω. Διαβαζα «Το λαθος» του Αντωνη Σαμαρακη κ θυμηθηκα αμεσως το ανθρωπινο συνταγμα. Φουμαρα κ φανφαρες κ μεγαλωστομίες κ μεγαλεια εκει μεσα. Διακηρυξη ελευθεριας κ ανθρωπινων δικαιωματων κ ενας στομφος γεματος επαρση κ διαμηκεις ζητωκραυγες κ νικηθηκε ο εχθρος. Κ αν ολο αυτό το βρασεις κ το ψησεις, το ζουμι είναι τοσο βαρυ κ αχωνευτο,

ένα χαμπουρκερ κ μια κοκα-κολα. Ενας εμετος.

Ας αρχισουμε ξανα με τα πιο, πιο βασικα πραγματα. Ας ξαναμαθουμε να περπαταμε:

Διακηρυξη Παναθρωπινων Αξιων του Πλανητη Γη:

Αρθρο Πρωτο κ μοναδικο: Σεβασμος σε ότι μας περιβαλλει κ μας τρεφει. Σεβασμος στη Γη μας.

Συνταγμα κ νομοθετηματα. Ατελειωτα κ δαιδαλωδη,

κ ο Μινωταυρος που θελεις να σκοτωσεις, βοσκει αμεριμνος εξω στο λιβαδι,

ακινδυνος,ειρηνικος, ομορφος, φυσικος,

κ το μονο που τον ενδιαφερει είναι το χορταρακι του κ η ταυρινα του.

κ συ στελνεις τον Θησεα να τον σκοτωσει. Τον σκοτωνει. Κ επιστρεφει πισω στην πατριδα. Κ εκει στο Σουνιο ο πατερας του αυτοκτονει πεφτωντας από τα αποκρυμνα βραχια,

γιατι το συνταγμα εγραφε ότι επρεπε να βαλει ασπρα πανια κ ο Θησεας ξεχασε κ εβαλε τα μαυρα πανια,

αντι για γιορτη, εχουμε κηδεια. Όχι του πατερα του Θησεα, γιατι αυτος επραξε όπως νομιζε, αλλα του Μινωταυρου,

που εβοσκε αμεριμνος κ συ τον σκοτωσες. Η δουλεια που ξερουμε να κανουμε τελεια. Σκοτωμοι. Όταν βαρεθεις τα αιματα κ αν τυχει κ ζεις ακομα κ επιβιωσεις κ εχεις ακομα τα χερια κ τα ποδια σου κ σου εχει μεινει εστω κ λιγη αγαπη μεσα σου,

γονατησε σαν ασωτος γιος που γυριζει σπιτι του,

κ αν τυχει κ ο πατερας σου δεν είναι εκει, η εχει πεθανει,

ζητα συγνωμη από την γη για ότι εσφαλες. «Δεν θα το ξανακανω» πες.

Τοτες ενθουσιασμενη η γη θα γυρισει να σε συγχωρεσει κ να σφαξει το καλυτερο αρνι για να γιορτασουν την επιστροφη σου.

Κ γω θελω να γυρισεις κ να πεις: Τερμα οι σφαγες. Βαρεθηκα. Αλλαζω κεφαλαιο. Τερμα οι σφαγες. Η ολοκοκκινη ντοματα το κρεας μου.

Τοτες ο μυθος του ασωτου γιου θα βρει την ησυχια του, γιατι ειχε βρυκολακιασει. Κάθε φορα επεστρεφες κ κάθε φορα σφαζαν αρνια κ ξανα η κακια μοιρα σου εμπρος σου κ σε ξελογιαζε κ παλι εφευγες ρεμαλι κ γυριζες ξανα σαν ασωτος.Ενας επαναλαμβανομενος κυκλος. Σαν ροδα ποδηλατου που γυριζει στον αερα.Σπασε τα πρωτοκολα κ τις σκηνοθετιμενες επισημοτητες .Κ το σιδηρουν προσωπειο των νομων πεταξε το από πανω σου κ αναπνευσε σαν Ανθρωπος κ όχι σαν ρομποτ. Εδω ειμαστε. Βρηκα την σωστη λεξη που εψαχνα κ την βρηκα στον πατο του ολοξερου πηγαδιου. Ρομποτ, η σωστη λεξη του ανθρωπου. Στον πατο του πηγαδιου βρηκα ένα σχεδιασμενο ανθρωποειδες ρομποτ κ διπλα του ειχε σχεδιασμενο ένα μεγαλο «Χ».

Οι αρχαιολογοι που τους ρωτησα δεν ηξεραν τι σημαινει. Μετα συναντησα τον παλαιοντολογο Λίκυ κ μου ειπε ότι το Χ σημαινει δέκα κ το ανθρωπομορφο ρομποτ σημαινει εξωγηινο ον. Μπουρδες. Ειναι αμερικανακι. Ο Λικυ είναι αμερικανακι.Τον μουτζωσα κ εγραψα στο δικο μου βιβλιο ανασκαφων: « ο ανθρωπος που εγινε ρομποτ. Το Χ σημαινει λαθος. Ο ανθρωπος εγινε ρομποτ κ αυτό είναι λαθος». Το παρουσιασα σε ένα συνεδριο κ μου ειπαν ότι όλα αυτά είναι αυθαιρετα, της φαντασιας μου κ ειδικα εσυ που εισαι Ελληνας. Εισαι ενας αυθαιρετος(όλα είναι αυθαιρετα στην Ελλαδα κ όλα είναι νομιμα), μου ειπαν. Στην εξοδο του συνεδριακου κεντρου με σταματησε ο Ανδρωνικος κ μου ειπε: Ειμαι μαζι σου κ σε υποστηριζω αλλα δεν ηθελα να εκτεθω. Κ συνεχισε να μου λεει ότι το Χ στο τελος σημαινει θανατος. Κ εμεινε εκει το θεμα γιατι μεχρι να σημειωσω τι μου ειπε κ σηκωνωντας το κεφαλι, αυτος ειχε εξαφανιστει.Ετσι ο καθενας ας το αναλυσει όπως γουσταρει. Εγω το γραφω: Το Λαθος.

-Εσυ; Εσυ πτώμα, ποσα αρνια θα σφαξεις μετα την Ανασταση;

Μπον απετιτ