στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ένα Μπουκέτο η ζωή
από μικρές χαρές
που βγάζει άρωμα βαρύ
σαν δάκρυ από πεύκο
κι είναι φορές που λύγισα
και είπα δεν αντέχω
μες στου βοριά ταξίδεψα
τις άπειρες ριπές .
Και φύλαξα μια εύθραυστη
ψυχή από γυαλί
μακριά από φώτα λαμπερά
κι ανούσιες ρεκλάμες
με όνειρα στα σκοτεινά
θλιμμένους επιβάτες
να ταξιδεύουν στοργικά
την νύχτα στο κορμί .
Τώρα μου μένεις μόνο εσύ
σαν δάνειο απ το χθες
μ ένα χαμόγελο πλατύ
να λες ότι σε θέλω
στο σώμα σου περπάτησα
στης άνοιξης το πέπλο
μαζί σου εγώ άγγιξα
τις πιο γλυκιές στιγμές
Έλα και γίνε μια φωτιά
βάλσαμο στην πληγή μου
και χάρισε μου δυο φιλιά
νυχτερινούς αντάρτες
και κάνε με να γεννηθώ
ξανά μες απ τις στάχτες
να χω φτερά του φοίνικα
στολίδι στο κορμί μου.
