στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Και το θεριό με κοίταξε
βλέμμα φωτιάς ετίναξε
και στάχτη πυρωμένη
μάτια δρεπάνι κεραυνού
μεγάλου ανουσιουργού
τα πυρωμένα βέλη.
* * * *
Φωτιές σκληρές και αιχμηρές
δικά του τα αχνάρια…
… μα μονομιάς τα γύρισε
τρεμάμενα λυχνάρια…
Είναι γνωστή η τακτική
σπούδασα και κατέχω,
την τέχνη του εν τω πολύ
με το συμπαντικό βιολί
πως νότες βέλη έχει …
Όμως εκεί διαφωνώ
Μεγάλη πράξη…
που φρονώ…
πως και αυτός κατέχει…
Και η επιβεβαίωση ;
…πως όλοι με κοιτάζουν !
Να σιωπήσω τάζουν…
γιατί φοβούνται το ταχύ
τόσο θα εξαγριωθεί…
τους πάρω στο λαιμό μου…
Είναι εκείνος ο κουτός
απροσδιόριστος θα πω
κι’ επισφαλής ο φόβος…
που έντεχνα τότε…
το Πριν…
τον έβαλε στη συνταγή
να μη λακίσει το αρνί…
κι’ υποταγή τοις πάσοι…
Και από τότε φάνηκε
μυαλά πως έχει χάσει….
Δεν ειν’ μικρό, ασήμαντο,
το να τα χάνεις όλα
σε πάρει η κατηφόρα,
έτσι το ξάφνου απότομα
κι’ όλα… την ίδια ώρα !…
« Εσύ ! λοιπόν…. βρυχήθηκε…
θα ‘πρεπε να το ξέρω .....
Εσένα ειν’ που όρθιος
προσμένω,… περιμένω…. »
Χωρίς θελήσω – αυθόρμητα…
θα πω αν θες την τρέλα μου,
πως λύθηκα στα γέλια !...
« Τόσο το θράσος σου λοιπόν ;…. »
Βρυχήθηκε και τράνταξαν
σύγκορμα τα θεμέλια….
Γελώ, το ξέρω δυνατά,
κι ας θέλω σταματήσω,
μα ξέρω πως ηθοποιός
όσο νομίζει για καλός
μέχρι πατήσουν δάχτυλα
κρυφή πληγή… φωνάξει !…
Έτσι το κάπως άρχισε
δικιά του τη θεώρηση
τούτη η επιθεώρηση
συνέχεια που έχει…
και δείξει στους πλανόδιους
πως άδεια κατασκευαστή
παράνομα κατέχει !....
……………………………
[(οδεύουμε στην… κορύφωση, σύντομα στο Τολμώ (5) – τελευταίο.)]
Νίκος Στυλιανού
