Θα έπρεπε λοιπόν να σκεφτώ γρήγορα και να μεταθέσω τη συζήτηση σε κάποιο άλλο διαφορετικό πεδίο, ελπίζοντας έτσι, ότι θα αποκεντρωνόταν οι σκέψεις και θα διαλυόταν η ένταση και κάθε παρεξήγηση σχετικά με όσα έλαβαν χώρα προηγουμένως… Έτσι λοιπόν προχώρησα αμέσως στην πρόταση…
>>>> Θα ήταν η καλύτερη ώρα σε λίγο που θα σκοτεινιάσει περισσότερο, να πάμε με τη βάρκα που έχω δεμένη στο λιμανάκι, για ψάρεμα. Είναι καλό και δυνατό σκαρί. Έχω και την κατάλληλη λάμπα για «πυροφάνι»… Υπάρχει απόλυτη ασφάλεια… Το τελευταίο το είπα περισσότερο για την Ερατώ που φαινόταν να είναι απρόθυμη και κάπως διστακτική…
Με τα λόγια αυτά πίστευα πως θα έληγε κάθε προηγούμενη συζήτηση….
Η Ερατώ συνέχιζε να είναι απρόθυμη στην πρόταση μου, ενώ ο Ιοθώρ συμφώνησε να «δοκιμάσουμε», όπως είπε !… Ευτυχώς στο τέλος με τα πολλά και μετά από σκέψη συμφώνησε και η Ερατώ ! Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το μόλο που είχα «δεμένη» τη βάρκα μου…
Η θάλασσα ήταν «λάδι»… Είχε σχεδόν νυχτώσει πλέον, και απόψε δεν είχε και φεγγάρι…
Ο καιρός ήταν καλός, ο άνεμος ΒΔ 1 με 2 Μποφώρ με τάση να πέσει…
>>>> Με κουπιά είναι η βάρκα ? ρώτησε η Ερατώ…
>>>> Όχι, έχει μηχανή και είναι σκεπαστή. Το μήκος είναι 7 μέτρα, της απάντησα
>>>> Τι είναι το «πυροφάνι» ? Ξαναρώτησε..
>>>> Είναι μια ειδική μεγάλη λάμπα ψαρέματος 500 κεριών… και για να απαντήσω και στις επόμενες όπως υποθέτω ερωτήσεις που ίσως έχεις, θα σου πω, πως το ψάρεμα με πυροφάνι επιτρέπεται στους ερασιτέχνες, με την προϋπόθεση, η λάμπα που σου είπα, να μην είναι μεγαλύτερη από 500 κεριά. Και πλέον υπάρχουν λάμπες τύπου led, όπως είναι δηλαδή η δική μας η οποία δουλεύει με μπαταρία αυτοκινήτου περίπου 50 αμπέρ με αυτονομία που μπορεί να ξεπεράσει τις 8 ώρες, ενώ οι παλιές δουλεύανε με υγραέριο που υπήρχε και κάποιος σχετικός κίνδυνος ειδικά αν υπήρχε φουρτούνα…
>>>> Ωραία ! Με καλάμια θα ψαρέψουμε ?
>>>> Όχι, το εργαλείο για το πυροφάνι είναι το καμάκι. Υπάρχει όμως και παραγάδι, όπως και δίχτυα στη βάρκα…
>>> Αν και δεν γνωρίζω από αυτά, όμως καταλαβαίνω πως είσαι οργανωμένος !
>>>> Σε ευχαριστώ Ερατώ. Όλα καλά, μην ανησυχείς καθόλου…
Ο Ιοθώρ δεν συμμετείχε στην συζήτηση. Παρακολουθούσε όμως με κάποιο ενδιαφέρον όπως κατάλαβα. Ήταν λοιπόν η ώρα να ξεκινήσουμε.. Έλυσα τον μικρό κάβο με τον οποίο ήταν δεμένη η βάρκα στην προβλήτα, άναψα τα φώτα πορείας, έβγαλα το κάλυμμα της μαγνητικής πυξίδας, άναψα το βυθόμετρο, έβαλα το πυροφάνι standby, ζέστανα λίγο τη μηχανή και ξεκινήσαμε αργά, περνώντας ανάμεσα σε άλλες βάρκες και σκάφη που ήταν αραγμένα.… Όταν φτάσαμε στη μπούκα κάλεσα με το VHF στο 16 το Λιμεναρχείο και ανέφερα τα στοιχεία μας και την ώρα εξόδου στην ανοικτή θάλασσα για ψάρεμα…
Όμως σε λίγο με περίμενε μια έκπληξη…. Το Λιμεναρχείο με ξανακάλεσε για επαλήθευση στοιχείων !... Τους φαινόταν το όνομα του Ιοθώρ παράξενο και είχαν κολλήσει να ρωτάνε αν είναι σωστό, πως γραφόταν, το επίθετο, αν είναι αλλοδαπός και χώρα προέλευσης, έτος γεννήσεως, τόπος διαμονής και άλλα τέτοια !…. Με είχαν κουράσει και σχεδόν δεν τους απαντούσα πλέον, όταν ξαφνικά τους άκουσα με έκπληξη να λένε με σεβασμό στη φωνή…..
>>>> Ω !... Συγνώμη κύριε (!) Ιοθώρ !…. Ευχαριστούμε για την διασάφηση που μας κάνατε ! Σας ευχόμαστε να περάσετε ευχάριστα και καλό σας ψάρεμα ! Καλή σας διασκέδαση ! Standby all the time στο κανάλι 16. Over and out - Τέλος !...
Κοίταξα τον Ιοθώρ και κατάλαβα αμέσως από το βλέμμα του τι είχε συμβεί…. Άλλωστε το θεώρησα φυσιολογικό… Αυτή όμως που όχι μόνο δεν κατάλαβε τίποτα – και αυτό φυσιολογικό θα μου πείτε – δεν μπορούσα όμως εγώ τώρα να καταλάβω τι έλεγε, με κάτι άναρθρα και περίεργα που προσπαθούσε να ψελλίσει, ξεστομίζοντας κάποια ερώτηση !.... Οπότε ανέλαβα πάλι … τον ρόλο μου !...
>>>> Τι σου κάνει η τεχνολογία !..... Είπα με έμφαση, γυρνώντας στην Ερατώ… η οποία με κοίταγε με την γνώριμη πλέον απορία στο πρόσωπο της… Και κατόπιν γύρισα προς τον Ιοθώρ
>>>> Είναι λοιπόν έτσι όπως μου το έλεγες !…. Και πόσο κοστίζει αυτό το «κατασκοπευτικό» VHF που είναι τόσο μικρό που σχεδόν δεν φαίνεται ?….. Είναι όμως πολύ χρήσιμο !.... του είπα. Ο Ιοθώρ απάντησε αμέσως…
>>>> Εσύ το λες αυτό .... Εγώ απλά ξέρω γιατί το λες !.....
Δεν ήταν τόσο κατανοητή η απάντηση του για έναν τρίτο ή για έναν αμύητο καλύτερα…
Ο Ιοθώρ όμως Ποτέ δεν έλεγε Ψέματα, Ποτέ και για κανένα λόγο. Αυτό το γνώριζα από παλιά… Όμως λόγω της παρουσίας της Ερατούς, που δεν γνώριζε την αλήθεια, κάπως έπρεπε εγώ να μπαλώνω τα πράγματα…. Πολύ κουραστικό όμως και… ανήθικο στην πραγματικότητα. Όμως δυστυχώς, ήταν ο μοναδικός τρόπος, για να μην μπούμε σε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο, με απρόβλεπτες συνέπειες !...
Φθάσαμε γρήγορα στο κατάλληλο σημείο κοντά σε έναν ύφαλο που γνώριζα πως τέτοια ώρα, όλο και κάποια κεφαλόπουλα, λαυράκια, τσιπούρες, αλλά και καβούρια ή κανένα χέλι θα έκαναν βόλτα… και άναψα το πυροφάνι. Όμως χωρίς να το θέλω, κατά λάθος, έσπρωξα λίγο την Ερατώ στην προσπάθεια μου να απελευθερώσω και να ρίξω την πλωτή άγκυρα για να σταθεροποιηθεί το σκάφος, όταν συνέβη το μοιραίο…. Η Ερατώ για να με αποφύγει μην πέσω επάνω της και ταυτόχρονα να με συγκρατήσει, γλίστρησε και έγειρε το σώμα της στο πλάι, μαγκώνοντας το χέρι της στην κουπαστή και στον εφεδρικό σκαρμό, και μπλέχτηκε το δάκτυλο της στο σχοινί που ήταν δεμένος, με αποτέλεσμα να φύγει το δακτυλίδι της και να πέσει στη θάλασσα… Σχεδόν αμέσως άρχισε να κλαίει… μοιρολογώντας πόσο λάθος έκανε να δεχτεί να έρθει για ψάρεμα νυχτιάτικα…
>>>> Ήταν χρυσό… και δώρο του μπαμπά μου όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, είπε με λυγμούς… Δεν έπρεπε να συμβεί αυτό… Πάει το έχασα… και συνέχισε να κλαίει….
Πήγα να ζητήσω συγνώμη και να αναλάβω την ευθύνη ότι εγώ έφταιγα και ότι θα…..
Όταν επενέβη απροσδόκητα ο Ιοθώρ και με διέκοψε …
>>>> Μη κλαίς … εδώ είναι το δακτυλίδι σου, πάρε το και φόρεσε το πάλι !....
Η Ερατώ και όχι μόνο…. Είχαμε μείνει παγωτό !....
>>>> Πως ?…. Πως είναι δυνατόν ?… τι λες τώρα…. Πως ?.... Αφού το είδα που έπεσε στη θάλασσα…. Και μάλιστα άκουσα και το… μπλουμ !.... Το πήρε διστακτικά στα χέρια της, και της έδωσα το φακό για να βλέπει καλύτερα. Καθώς το εξέταζε με επιφύλαξη και χωρίς να το πιστεύει ακόμα, Ψέλλισε…. Ναι !.. να !..το όνομα μου… και η ημερομηνία εισαγωγής μου στο πανεπιστήμιο !... Και η… σφραγίδα, 18 καράτια !... Πως είναι δυνατόν ?.... Ωχ Θεέ μου δεν μπορώ να το πιστέψω…. Αυτό είναι θαύμα,… Πες μου σε παρακαλώ Ιοθώρ πως βρέθηκε στα χέρια σου… που… πως το βρήκες ?.....
Ήξερα πως ο Ιοθώρ δεν μπορούσε να πει ψέματα, γι αυτό και μετά το έντονο βλέμμα του κοιτώντας με…. αμέσως πριν τρέξει ο χρόνος, ανέλαβα και πάλι …. Δράση
>>>> Ερατώ δεν το πρόσεξες στην ταραχή σου… αλλά εγώ είδα πως το δαχτυλίδι όταν έφυγε από το χέρι σου και νόμισες ότι έπεσε στη θάλασσα, αυτό κτύπησε στην κουπαστή, έκανε γκελ και κύλησε προς το μέρος του Ιοθώρ !...
>>>> Δεν το πιστεύω πως κάνω τόσο πολύ λάθος... τι να πω ?... Όσα είπες μου φαίνονται πολύ παράξενα !....Αλλά το σημαντικό είναι πως… βρέθηκε και το φοράω πάλι στο χέρι μου !…
Όμως το πιο παράξενο για μένα και θα το πω, γιατί το κρατάω πολύ ώρα, είναι πως ο Ιοθώρ δεν μίλησε ποτέ ο ίδιος …Και για δεύτερη φορά τώρα, μετά την επικοινωνία με το λιμεναρχείο, ... πάλι το ίδιο συμβαίνει… μιλάς πάντα εσύ εκ μέρους του .... Κάτι πολύ περίεργο… κάτι παράξενο συμβαίνει… και θα το βρω !...
Νίκος Στυλιανού
(συνεχίζεται…)