Πόθεν, ρε… μάγκες;

Για λίγες ώρες την περασμένη Τρίτη η «Δημοκρατία της κλειδαρότρυπας» διεκδίκησε το μερτικό της στη νοσηρή πλευρά της δημοσιότητας, όταν ανακοινώθηκαν οι δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των 508 συνολικά υπόχρεων πολιτικών για τη χρήση του έτους 2010.
Αυτά τα απαξιωμένα «Πόθεν Έσχες», που έχουν πια καταντήσει το πιο κοινότυπο θεσμικό ψεύδος, δεν είναι τίποτε άλλο, όπως παραδέχονται ακόμα και οι πολιτικοί του λεγόμενου «αστικού τόξου», παρά μια διαδικασία «φυσικού αυτοματισμού της υποκρισίας». Ένα περιοδικό φυσικό φαινόμενο με προβλέψιμες συνέπειες. Και μια απερίγραπτη κοροϊδία εαυτών και αλλήλων που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την απλή καταγραφή περιουσιακών στοιχείων, συχνά εντυπωσιακών, των οποίων όμως ο τρόπος κτήσης, δηλαδή με απλά λόγια το πολυπόθητο «Πόθεν, ρε μάγκες», παραμένει άλυτο μυστήριο!...

Έστω, όμως ακόμα και κάτω από αυτές τις άκρως υποτιμητικές συνθήκες για την… πολιτική ελίτ της χώρας, δεν είναι δύσκολο και ο πιο βιαστικός αναγνώστης να διαπιστώσει με τσαντίλα και ενόχληση ότι η συντριπτική πλειονότητα εκείνων οι οποίοι στο Κοινοβούλιο – με προεξάρχοντες τους αρχηγούς της τρικομματικής – αποφασίζουν άγρια μέτρα κατά των πολιτών, αντιμετωπίζουν από απόσταση ασφαλείας τις δριμείες συνέπειες της οικονομικής κρίσης.
Από το ύψος των τραπεζικών του καταθέσεων – έστω κι αν οι μισές ανήκουν… στην πεθερά του – δεν είναι και τόσο δύσκολο για τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλο να μας καλεί αναιδώς να… «ξανασυστηθούμε σε αυτόν τον τόπο»! Ποιοι με ποιους, αλήθεια; Οι εκατομμυριούχοι με αυτούς που σκαλίζουν στα σκουπίδια; Φοβόμαστε ότι δεν θα το άντεχε η λεπτή του ιδιοσυγκρασία…
Κι όταν παρατηρεί κάποιος την αξιοζήλευτη κινητή και ακίνητη περιουσία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, την «εξοικονόμηση», όπως ίσως θα έλεγε κι ίδιος, του συνετού Φώτη Κουβέλη, αλλά και το βιός των εκπροσώπων παλιών και νέων «τζακιών» που λυμαίνονται αυτόν τον έρημο τόπο, του λύνονται τότε οι απορίες γιατί αυτού του είδους οι πολιτικοί δεν έχουν λόγους να συμπάσχουν με την εξαθλιωμένη μάζα…
Αυτοί οι χλομοί πολιτικοί αστέρες διαπίστωναν όλα αυτά τα χρόνια τη χλεύη και τη βροχή που πέφτει αδιακρίτως στις πλάτες δικαίων και αδίκων και δεν έκαναν τίποτε για να αλλάξει η κατάσταση. Γιατί είναι προτιμότερο στις μέρες μας να ρίχνεις ξύλα στο τζάκι και να σχολιάζεις την ξένη ανέχεια από το να βρίσκεις λύσεις. Έχοντας άλλωστε αφήσει να δραπετεύσει ο Χριστοφοράκος για να μη μάθουμε ποτέ ποιοι λαδώθηκαν από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για την επιχειρηματική ανθοφορία της Siemens εις βάρος της παραπαίουσας χώρας, δεν μπορεί να έχει κανείς και πολλές αξιώσεις…
Όμως, όσο κι αν η επανάληψη προάγει την αδιαφορία, οφείλει κάποιος να σημειώσει ότι αυτή η βαριά περιφρόνηση στην αλήθεια επιτρέπει να ανθίζουν τα άνθη των νεοναζί και να εμφανίζονται οι αρνητές του κοινοβουλευτισμού σαν οι πολιτικοί τής διπλανής πόρτας που υπερασπίζονται (ακόμα και) τους δημοκρατικούς θεσμούς απέναντι σε ένα πράγματι παρακμασμένο σύστημα. Τέλος πάντων…
Πολύ μετρητό…
Αν αφήσουμε κατά μέρος κοσμικά σχόλια του τύπου «πολύφερνες νύφες η Εύα Καϊλή και η Ελένη Ράπτη με βίλες κι αυτοκίνητα» και «σκάφος με δηλωμένα αθερινόδιχτα είχε ο ρέκτης βουλευτής», συνοπτικά από τις δηλώσεις «Πόθεν Έσχες» του 2010 προκύπτει ότι πολλοί εθνικοί αντιπρόσωποι, προχωρώντας σε συντηρητική αναδίπλωση, έκαναν σφιχτή διαχείριση, αντικρίζοντας τις επερχόμενες δυσχέρειες, οπότε ενίσχυσαν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς και οργάνωσαν την άμυνά τους.
Προφανώς υπήρξαν και αυτοί που στράφηκαν σε ξένες τράπεζες, την ώρα που καλούσαν τους απλούς πολίτες να επιδείξουν αποταμιευτικό πατριωτισμό, και ενδεχομένως υπήρξαν και άλλοι που αναζήτησαν τρόπους να βγάλουν τις οικονομίες στο εξωτερικό ή και να τις αποθέσουν στο προσφιλές μαξιλάρι για τα δύσκολα. Τι μένει; Η επιστροφή στις κοινότοπες διαπιστώσεις. Ο διάτρητος «θεσμός» του «Πόθεν Έσχες» δεν επιτρέπει παρά μόνο να γνωρίζουν οι πολίτες το περιουσιολόγιο των αντιπροσώπων τους – όχι τη μακρινή προέλευσή του.
Σαν τα αλογάκια στο λούνα παρκ γυρνάνε μια φορά τον χρόνο οι πολιτικοί αστέρες κι όποιον πάρει το ανελέητο κυνήγι του θεάματος! Έχοντες και κατέχοντες αντιμετωπίζονται με την ίδια διαβρωτική καχυποψία που στρέφεται άδικα και εναντίον των εντίμων. Προικοθήρες και πολιτικά «τζάκια» που ξεκίνησαν χωρίς δεύτερο ρούχο, μεγαλοκαταθέτες βουλευτές και άεργοι γαμπροί, καλύπτονται πίσω από πένητες. Το διεφθαρμένο μεταπολιτευτικό σύστημα βρήκε τον ιδανικό ένοχο στο πρόσωπο του Τσοχατζόπουλου. Και οι ορκωτοί ελεγκτές λογιστές δεν βρήκαν και αυτήν τη φορά ουδέν μεμπτόν. Το Κοινοβούλιο είναι μια σύναξη εντιμότατων φίλων…
Από την προχθεσινή μέρα απόμεινε με την απορία μόνο ο Σπύρος Χαλβατζής. Στεκόταν ο σεμνός βουλευτής του ΚΚΕ κι αναρωτιόταν πώς γίνηκε και βρέθηκε αυτός – πότε να προλάβει απ’ τις διώξεις και τα Γιούρα; – με 14 ακίνητα στον κατάλογο των μεγάλων ιδιοκτητών γης, έχοντας, όπως γράψανε χωρίς να εξετάσουνε ορισμένα τσογλάνια, κάτι ρημαγμένες αποθήκες 20 τετραγωνικών και ιδιοκτησία κατά το… 1/5 σε κάτι μπαΐρια έξω απ’ την Κοζάνη!...