στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Πρωτη Ευχη
αγαπητοι φιλοι κινηματογραφου,
ευχομαι κ γω με την σειρα μου:
ομορφη οφθαλμαπάτη να εχουμε. Ο κινηματογραφος βαζει στατικες εικονες στη σειρα, κ με το τρυκ της προβολης 24 καρε ανα δευτερολεπτο, ο ανθρωπινος οφθαλμος δεν μπορει να αντιληφθει την στατικοτητα των εικονων κ εξαπατάτε, βλεπει κινηση. Ειναι ενα κολπο. Ολοκληρη η κινηματογραφικη ιστορια ειναι ενα “κολπο”. Ετσι η ψυχη του σκηνοθετη ειναι αυτη η μπομπινα που ξετυλίγεται κ προβάλλεται πανω στο πανι. Η ψυχη αυτη μπορει να ειναι διαβολικη, μπορει να ειναι πολεμικη, ερωτικη, συναισθηματικη, παραμυθιαρικη, σατανικη, αναλογα με το ποιόν του σκηνοθετη. Πολλες φορες η ψυχη μπορει να ειναι κ διαφημιστικη: αγορασε αυτη την σκονη πλυσιματος, καθαριζει μαγικα κ βελουδενια τα ρουχα κ τους αφηνει το πιο ομορφο αρωμα. ή μπορει:
αγορασε αυτον τον Σφακιανάκη που κλαιει ,να κλαψετε μαζι!
Ψηφισε το ταδε κομμα ειναι το καλυτερο. προσφερει Λυσεις!
Δες στις αποψινες ειδησεις: φονος στα εξαρχεια, τροχαιο με 10 νεκρους, χωρισε η ατζελινα κλπ !
Ειναι ενα θεαμα η ζωη μας. Ας την απολαυσουμε πρωτα απ΄ολα εμεις οι ιδιοι.
Ευχομαι στα μελη κ στους φιλους της λεσχης τα πιο ομορφα κολπα, τα πιο ομορφα τρυκ, κ πανω απ΄ολα χαπυ εντ. Αγαπη. με εκτιμηση κριστοφ
Δευτερη Ευχη
Σπαρτακε μου καλημερα κ χρονια πολλα. Τωρα μολις διαβασα το “Τελος χρονου...μια νεα αρχη”, που μου εστειλες, σχετικα με το να παρει ο καθενας την υγεια στα χερια του .
Κτυπας καμπανες στου κουφου την πορτα. Λιγοι θα σε ακουσουν, κ απο τους λιγους αυτους λιγοι θα σε κοιταξουν,
κ απο τους λιγους αυτους λιγοι θα σε αγκαλιασουν, κ απο τους λιγους αυτους, ακομα πιο λιγοι θα αποφασισουν να παρουν την τυχη της ζωης τους στα χερια τους. Ειναι ο κανόνας της ζωης. Συνηθως αφηνουμε την ζωη μας να την χειριζονται αλλοι, είτε ειναι ο πολιτικος αρχηγος καποιου κομματος, ειτε ειναι ο πρωθυπουργος, ειτε ειναι η γυναικα μας, ειτε ειναι ο φιλος μας, ειτε ειναι ο Βουδας ειτε ειναι ο Χριστος ή ο Μωαμεθ, ειτε ειναι ο χιτλερ, ειτε ειναι ο σταλιν. Διαβασα καπου οτι οταν ανελαβε την εξουσαι ο χιτλερ στην γερμανια καταφερε κ πηρε μαζι του ολη την διανοηση, ολη την αφρόκρεμα της διανοησης της γερμανιας. Κ η γερμανια δεν ειναι μια οποια κ οποια χωρα, εχει πισω της σπουδαια ιστορια, σπουδαια διανοηση, σπουδαια τεχνολογια, σπουδαια μουσικη, σπουδαια φιλοσοφια. Ετσι λόιπον ενας βλακας, ο χιτλερ, καταφερε κ επηρε ακομα κ την διανοηση αυτης της πρωτοπόρας σε ολους τους τομεις χωρα. Γιατι; Πως τα καταφερε; Απλουστατα ολη η διανοηση δουλευει με το μυαλο, κ το μυαλο ειναι ενας βλακας κ μισος. Νομιζει οτι γνωριζει, θελει να κανει τον σπουδαιο, γνωριζω οτι δεν γνωριζω λεει ο Σωκρατης, κ ειναι το σωστο. Οσο περισσοτερο ανεβαινεις την σκαλα της επίγνωσης , οσο περισσοτερο ανεβαίνεις μεσα σου, τοσο περισσοτερο γνωριζεις οτι ολα στον κοσμο ειναι τοσο αλληλένδετα, τοσο αλληλοεξαρτώμενα, που δεν εισαι πια σιγουρος για τιποτα. Ενας ηλιθιος οπως ο χιτλερ παρουσιαζει τον εαυτο του σαν γνωστη ολων των καταστασεων, δειχνει σιγουρος για τον εαυτο του, δειχνει να γνωριζει, κ ετσι ειναι ευκολο να τον ακολουθησει η διανοηση. Θελω να πω οτι ο αρχηγος εδω περα δεν ειναι ο νους αλλα η καρδια, ετσι ειναι ευκολο να μας εξαπατησουν σάτυροι. Οταν αναλαβει η καρδια τοτε ολα θα μπουν απο μονα τους στη θεση τους. Τωρα ολος ο κοσμος ειναι σε μεγαλη ακαταστασια, κ οσο παει θα γινεται χειροτερος, κοιταζουμε πολυ προς τα εξω, θα πρεπει παράλληλα εκτος απο το ομορφο εξωτερικο μας ταξιδι να κανουμε ταυτοχρονα κ ενα αλλο ακομα πιο ομορφο: το εσωτερικο ταξιδι.
Λιγοι θα σε ακουσουν Σπαρτακε. Κ θα παρατηρησεις ακομα ενα φαινομενο οσο θα βοηθας ανθρωπους κ θα τους κανεις καλα. Την αχαριστία. Αν αυτοι που θα σε ακολουθησουν εχουν κανει δουλειά με τον εσωτερικο τους εαυτο, αυτοι θα σε ευγνωμονούν για παντα. Αν αυτοι που θα σε ακολουθησουν δεν κανουν δουλειά με τον εαυτο τους, τοτε αυτοι θα σε μαχαιρώσουν πισώπλατα. Ομως δεν εχει να κανει με κακους κ καλους ανθρωπους, δεν εχει να κανει με ηθικη, εχει να κανει με αυτο που ειπε ο Χριστος πανω στον σταυρο: συγχώρα τους, δεν γνωριζουν τι κανουν. Ειναι τα μαθηματικά της ψυχης.
Σπαρτακε μου προχώρα οπως προχωρας. Εχω μιαν ευλόγια για σενα: να εισαι παντα καλα κ να βοηθας κοσμο. Ειναι ο δικος σου δρομος για την ολοκληρωση σου. Να εισαι παντα γεματος ζωντανια, κ η ζωη σου εσενα κ της Διονυσιας γεματη χαρα. με εκτιμηση κριστοφ.
Τριτη Ευχη
Μαριος μου,
αδραξα την ευκαιρία – μετα το μηνυμα που μου εστειλες για χαρουμενο νεο χρονο-
να πω κ γω κατι. Ανοιξα το αλπουμ με την φωτογραφια που ειναι στα Λεύκαρα, εισαι εσυ, εγω, ο Νικολας, ο Σπυρος κ ο αδελφος μου ο Νικος. Τραβηκτηκε λιγο πριν παμε στο "σπιτι της αγαπης". Περασαμε ομορφα. Μετα πηραμε το αυτοκινητο κ γυρισαμε στη Λευκωσια. Ξαναβρεθηκαμε λιγο ακομα, κ μετα εγω εφυγα, ο Σπυρος χωρισε απο την γυναικα του, εσυ πηγες ξανα στο εξωτερικο, ο αδελφος μου στη Λεμεσο, κ ο Λανιτης καπου στη Κυπρο ή καπου στο εξωτερικο. Μοιαζουμε σαν να κουβαλουμε τον εαυτο μας εδω κ κει,
που ομως στην πραγματικοτητα ειμαστε παντα εδω. Το μεγαλύτερο ονειρο ειναι το εγω,
κ αυτο που ζουμε ειναι η μεγαλύτερη ψευδαισθηση. Μοιαζουμε σαν μπαλες απο χιονι που λυωνουν κ δεν μενει τιποτε απο αυτες. Πριν λιγο ηταν ενας χιονανθρωπος.
Ομως αυτα που ανεφερα λιγο πολυ ειναι γνωστα, κ ολοι οι ανθρωποι λιγο πολυ ερχονται αντιμετωποι με την πραγματικη πραγματικοτητα καποιες στιγμες στην ζωη τους,
μετα παλι ξεχνιόμαστε ,
κ αντε παλε απο την αρχη του φαυλου κυκλου της ψευδαισθησης μας.
Μαριο μου, τιποτα δεν ειναι σπαταλο, ολα εχουν την θεση τους. Ολα.
κοκκοι αμμου σε μια παραλια καπου σε μια γωνια της ύπαρξης, που τους παίρνει ο ανεμος κ φτιαχνει ομορφους αμμολοφους,
αμμοθυελες,
που ξύνουν την μυτη της Σφιγγας.
Θα κλεισω με κατι απο Νικο Καββαδια, τον ποιητη της θαλασσας, ηταν ασυρματιστής. Ο Καββαδιας πανω στο χερι του ειχε ενα τατουαζ μιας γοργονας ,κ παντα ελεγε οτι ειναι η μοναδικη γυναικα που δεν με εγκατέλειψε ποτε, κ θα την παρω μαζι μου οταν πεθανω.
Στην Αργεντινη ο Καββαδιας γνωρισε μια ελληνιδα που την ειχαν “σκλαβώσει” σε οικο ανοχης,. Μαζι με πεντε ναυτες την απηγαγε κ πληρωσε τα εισιτηρια της για να επιστρεψει στην Ελλαδα. Μετα απο λιγα χρονια η κοπελα συνάντησε τον Καββαδια σε μια δεξιωση. Προσποιηθηκε οτι δεν τον γνωριζει κ αρχισε να τον συκοφαντει. Ο Καββαδιας δεν αποκαλυψε ποτε την ταυτοτητα της.
Ειναι δυο δισκοι που μου αρεσουν πολυ, με ποιηση του Καββαδια κ μουσικη του Θανου Μικρουτσικου. Ο ενας ειναι “Ο Σταυρος του Νοτου”, 1979, με τραγουδιστη τον φοβερο Γιαννη Κουτρα, κ το αλλο “ Γραμμες των Οριζοντων”, 1991, με παπακωνσταντινου, κατσιμιχαιους, νταλαρα. Ειναι οι αγαπημενοι μου δισκοι.
https://www.youtube.com/watch?v=zveemnKDo6w
https://www.youtube.com/watch?v=ZRVP3-vdxq8
στη ζωη σου θα ακουσεις πολλες συμβουλες. Ακουσε τες κ αγνοησε τες ολες. Βαλε το δικο σου στιγμα,
κατι σαν σπερμα μεσα σε γυναικειο κολπο.
χρονια πολλα Μαριε μου. με εκτίμηση ο φιλος σου κριστοφ.