στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Τον καιρο εκεινο ειχαν συναξη τα παιδια,
κ αποφασισαν τον μεγαλο ξεσηκωμο. Απεναντι ειχαν τα οπλα της κυβερνησης παραταγμενα,
Σικαγο,
Πολυτεχνειο,
Χουντα,
Παρακρατος,χαφιεδες,
Καισαριανη. 1η Μαιου. 200 ανθρωποι εκτελουνται στον τοιχο της Καισαριανης, από τους ανθρωπους,
1936, ο καπνεργατης σκοτωμενος κ διπλα του,
πανω στο πτωμα του, ο Ριτσος να γραφει τον «Επιταφειο» .
Δεν θα σε κουρασω φιλε αναγνωστη με επετειους κ τετοια, γιατι είναι το γνωστο κ ανιαρο εργο:
Ανθρωποι να σκοτωνουν Ανθρωπους,
Που ακομα συνεχιζεται. Ξεκινησε με τον πρωτο φονο . Ας κανουμε μια μικρη ανακεφαλαιωση για να ξαναθυμηθουμε. Ας παμε στα επισημα αρχεια της τοτε πιο εγκυρης εφημεριδας. Της παλαιας διαθηκης. Σε αρθρο της σχετικα με τον πρωτο φονο ανθρωπου από ανθρωπο, από καταβολης κοσμου αναφερει: «Οι πρωτοπλαστοι εκαναν δυο γιους. Τον Αβελ κ τον Καιν. Ο Καιν, αφου μεγαλωσε, εβαλε τα θεμελια του ανθρωπινου γενους σε σωστες βασεις: σκοτωσε, δολοφονησε τον αδελφο του Αβελ.»
Αυτά λεει η Παλαια εφημεριδα, που επιβεβαιωνει αργοτερα κ η Καινή εφημεριδα.
Συνεχιζω εγω:Την εποχη εκεινη ηταν μονο 4 ανθρωποι πανω στην γη κ εγινε ενας φονος. Αδελφος σκοτωσε τον Αφελφο. Σημερα ειμαστε 7,5 δις κ εχουμε κ τεχνολογια για να αλληλοσκοτωνομαστε πιο γρηγορα, πιο απατελεσματικα, πιο μαζικα.
Δεν θα σε κουρασω άλλο ανθρωπε. Το εργο που εγραψα δεν εχει σχεση με την Πρωτομαγια, εχει σχεση τον Βασικο Νομο:
Ανθρωποι σκοτωνουν Ανθρωπους ,
κ αυτό μπορει να εχει αφορμη μια διαδηλωση,εδαφικες διαφορές μεταξυ ανθρωπων κ κρατων, μπορει να είναι μια ερωτικη απογοητευση, μπορει να είναι διαφορές μεταξυ θρησκειων,διαφορές κουλτουρας κλπ. Ο καταλογος είναι ατελειωτος κ μπορεις να βαλεις κ δικες σου αφορμες. Για παραδειγμα, την σκοτωσε για λογους τιμης.
Ανθρωποι σκοτωνουν ανθρωπους κ το χομπυ συνεχιζεται,
οταν δεν σκοτωνεις ανθρωπους, σκοτωνεις ζωα κ πουλια σαν κυνηγος.
Με αυτά που γραφω δεν θελω να σε αλλαξω κ δεν επιδιωκω κατι. Τιποτε δεν μπορει να αλλαξει καποιον αν δεν το θελει ο ιδιος. Απλα ηθελα να σκεφτεις ένα πραγμα κ αυτό είναι το εξης ένα: Είναι υπανθρωπο που υπαρχουν εργοστασια κ παραγουν οπλα.
Η ευθυνη για το χαλι που ζουμε ολοι μας είναι αποκλειστικια δικη μας. Μην περιμενεις την λυση από τους πολιτικους. Οι πολιτικοι είναι μερος του προβληματος. Χολερα. Εισαι χολαριασμενος κ περιμενεις τον χολαριασμενο να σε κανει καλα.
Ειμαστε χολαριασμενοι. Ολοι μας. Ειναι επιδημια. Μολυνση. Ο ενας μολυνει τον άλλο.Κατεβηκα χθες στην Αθηνα για μια δουλεια.Τρελλοκομειο. Η μιση χωρα ζει εκει μεσα. Μπετον, μολυνση, θορυβος, γρηγοροι ρυθμοι.
Πολεις, νεκροταφεια.
θα αναλωσεις την ζωη σου,
κ στο τελος,
αυτά που μαζεψες,αν μαζεψες κατι,
θα μπορεις να αγορασεις την δυστυχια που προτιμας.
Η ευτυχια δεν ηταν ποτε εκει εξω. Η ευτυχια βρισκεται στα πιο τιποτενια πραγματα, σε αυτά που κανείς δεν δινει σημασια.
Ελα εδώ Μεγαλεξανδρε! Κατεκτησες ολο τον κοσμο κ ολοι σε δοξαζουν. Θυμαμαι, σε μια μαχη, αφου κατεκτησες την πολη, την λεηλατησες. Σε αυτή την πολη, ενώ περιδιαβαινες τους δρομους της, πανω στο αλογο σου, τον Βουκεφαλα, ξαφνικα μουλαρωσε. Κ αναγκαστηκες να κατεβεις κ να περπατησεις με τα ποδια. Κ όπως περπαταγες ειδες ένα παιδακι. Πηγες κοντα του, του χαιδεψες τα μαλλια. Παιδια δεν ειχες εσυ ο ιδιος κ σου αναψε αμεσως το πατρικο ενστικτο. Το ρωτησες για την μανα του κ τον πατερα του, κ ο διερμηνεας σου ειπε ότι σκοτωθηκαν κ οι δυο. Ο ενας πολεμωντας σε κ η μανα του βιαστηκε κ μετα σκοτωθηκε. Εσκυψες το κεφαλι κ εφυγες.
Αργοτερα στον υπνο σου εβλεπες ένα παραξενο ονειρο: Ησουν σε μαχη. Πολεμαγες. Παντου σπαθια κ το αιμα ποταμι. Πηγες στο ποταμι να πιεις νερο κ ηταν ολοκοκκινο. Περιμενες να καθαρισει για να πιεις.Καθαριζε κ οποτε εσκυβες γινοταν ξανα ολοκοκκινο.
Κ πανω στα δεντρα τα πουλια που τραγουδουσαν. Τα κοιταζες κ ελεγες αργοτερα στο φιλο σου τον Ηφαιστιωνα,ότι τα πουλια είναι παντα ανεμελα. Κ ο φιλος σου σου ελεγε ότι ο ανθρωπος είναι σαν μεσα σε ρωμαικη αρενα που τρεχει κ συναγωνιζεται ο ενας τον άλλο, πανω σε πολεμικες αμαξες κ γυρω το πληθος να ζητωκραυγαζει. Κ εξω από την αρενα, μεσα στο δασος, τα πουλια να κελαηδουν ανεμελα.
Τον ακουγε ο Αλεξανδρος κ του ειπε ότι τα δεντρα δεν λενε κουβεντα. Παντα σιωπηλα. Κ η φαντασια του εφερε μπροστα του το παιδακι με τους σκοτωμενους γονεις,
κ καθως ο Αλεξανδρος δεν ειχε άλλον διπλα του, παρα μονο τον αγαπημενο του φιλο, του χαιδεψε τα μαλλια κ τον εβαλε στην αγκαλια του. Αμιλητοι κ οι δυο τους,
κ σαν να προς στιγμη κατι να εγινε,
τα πουλια σταματησαν το κελαηδημα τους,
κ εμειναν αμιλητα σαν δεντρα,
κ το μονο που εσπαγε την σιωπη ηταν τα πολυβολα, που οι σφαιρες τους εσκιζαν τον αερα,
σαν να θελαν να τον σκοτωσουν
