στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Πάλι με χρώματα μουντά βάφεις το πρόσωπο
Τα δυο σου μάτια τα στολίζει ένα δάκρυ
Και το κορμί σου ντύνεις πια ρόλο διπρόσωπο
Να μην σ’ αγγίξουν της ψυχής τα πάθη .
Πες μου ποια άβυσσος βαθιά πάλι σε τύλιξε
Μες στου μυαλού σου το απέραντο γαλάζιο
Και πια σου θλίψη σε βυθίζει σαν την Άγκυρα
Στα σκοτεινά νερά την Ατλαντίδα σου να ψάξω.
Σ’ ένα καθρέφτη πάλι εσύ γράφεις τα λάθη σου
πνίγεις σε χρώμα κόκκινο μιας κραυγής τον ήχο
σαν μιας ρυτίδας την γραμμή είναι κι αυτά κομμάτι σου
με το κραγιόν σου θέλω πια για πάντα να τα σβήσω
