στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Χωρίσανε τα ρούχα του όπως τα μέλη της η ζωή σε ώρες, ώρες πρωινές και απογεύματος ώρες καλές κι ώρες κακές Τα χώρισαν σε επίσημα και εράσμια
σε ανεπίσημα κι αναπότρεπτα και τα μοιράστηκαν
τα έκοψαν κομμάτια και τα περιφέρουν
περιχαρείς
Τι τιμή..
Να 'χεις ένα μανίκι αυτού του έξοχου
κι από το παντελόνι το ρεβέρ, το πιο κοντά στο βήμα του σημάδι
Είναι πολύ χαρούμενοι με τέτοια περιουσία
την περιφέρουνε συχνά σε εορτές μαθαίνω
είναι πολύ χαρούμενοι
και απορούν με εμένα
που το δικό μου από τη μοιρασιά απόκτημα
- μου το ΄στειλαν με courier, τάχα μην μ΄ενοχλήσουν -
ένα φουλάρι ανέπαφο
- μου έκαναν την τιμή να μου το δώσουν ολάκερο κι όχι κομματιασμένο -
τους το έστειλα σε φάκελο κλεισμένο με ένα φύλλο πράσινο και σύντομο σημείωμα "ρίξτε το στο πηγάδι ο χρόνος μου επέρασε "
Δεν με ενόχλησαν ξανά παράπονο δεν έχω
ούτε ερωτήσεις κάνουνε στις σπάνιες συναντήσεις μας
Ακούω τις χαρές τους και τις απαντήσεις τους
- έχουν μονάχα απαντήσεις, τι περίεργο.. Ποτέ τους δεν ρωτάνε
Ακούω και βάζω το χέρι στην καρδιά
- εκεί που άφησε το τελευταίο του σημείωμα -
εκείνο που στη μέσα τσέπη του παλτού του βρήκα
Μίλα, μου λεν..
Δεν απαντώ
Σκέφτομαι φύλλα
Κι είναι το στόμα μου κλειστό πηγάδι
χωρίς νερό