στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Αν ήταν από εκείνους
Που δεν αντέχει στιγμή το μυαλό τους
Στο δείκτη του δευτερολέπτου
Ακίνητο
Που πάντα μέσα τους
Κάτι τρέχει
Που υποφέρουν
Ασταμάτητα
Από μια ανάγκη
Να δρουν
Για όσα δεν ελέγχουν
Που ο ανθρώπινος πόνος
Τους έπεφτε πάντοτε βαρύς
Για να είναι συνήθεια
Για να είναι κάτι
Που δεν ασχολούνται
Γιατί η κακή τύχη πέρασε ξυστά
Που άλλοτε δεν πιστεύουν στην τύχη
Τη δική τους την έφτιαξαν με πειθαρχία
Κι ύστερα τη χάλασαν ξανά
Και ύστερα ανάσαναν ξανά με δύναμη
Στο νέο ξεκίνημα
Που ονειρεύονται
Και διώχνουν αγάπη από μέσα τους
Για να μην εξαρτηθούν άλλο
Που το παιδί που υπήρξαν
Ακόμη τους μιλά
Με ένα μόνιμο παράπονο
Και πάντα με ελπίδα
Τους ψιθυρίζει ανάμεσα
Σε καθημερινές, συνηθισμένες στιγμές
Όπως όλων
Πως το μέλλον είναι μόνο στα παιδιά
Πως σε αυτά πρέπει να δώσουμε
Αν σταματήσουμε για λίγο να ζητάμε
Αν ήταν από εκείνους που πιστεύουν
Πως ο κόσμος κουτσαίνει απορημένος
Ανίκανος να δει το βάρος το αλόγιστο που έδωσε
Στον ενήλικα τον σοβαρό με τους στόχους
Που μετράει, μονίμως μετράει πνιγμένος
Στη ζωή που μόνος του έφτιαξε
Κυρίως με τη μάσκα που κρύβει μονίμως
Την πιο σημαντική του αλήθεια
Αν ήταν από εκείνους
Που κουράστηκαν
Αν ήταν τελικά από αυτούς
Ναι, ήταν επώδυνο
Ίσως ανώριμο
Ίσως με μια πιο ψύχραιμη ματιά
Εν δυνάμει κάτι
Ίσως όπως συνήθως
Χαμένο από χέρι
Όμως αυτό ήταν
Κι αυτό πάντα θα είναι