Αν πλησιάσεις τα παιδιά
την ανάσα θα νιώσεις
και το χνότο του φυλακισμένου
να ψάχνει με γυαλισμένο μάτι το ύπνο του φρουρού
θα νιώσεις το στρατιώτη
να καίει τα χείλη του με το τσιγάρο
καθώς παραδίνεται στη σκέψη της απόλυσης.
Θα βρεις την έμφυτη ανορθογραφία
να γεννά τις πιθανότητες του άλλου
τα βήματα θ’ ακούσεις της αντίδρασης
σ’ έναν κόσμο που δεν είναι ο δικός τους.
Θα δεις τα μάτια τους να ονειρεύονται
σε περιθώρια τετραδίων και κάλπικων βιβλίων
άλλους πόθους θα βρεις
κι άλλες διαδρομές
με άλλη πυξίδα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ