Ασυμβίβαστο….

Ένα ακόμη απόγευμα… που σβήνει τον ήλιο, εκτροχιάζοντας μαζί του στο σκοτάδι και τα βαγόνια της ζωής που τρέχουν ξωπίσω του κάθε μέρα, γεμάτα ραγισμένες προσπάθειες που δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν και σβήνουν και πάλι με το ηλιοβασίλεμα, χάνονται, πεθαίνουν, σε ένα κενό ανείπωτα παγερό και αβέβαιο….
Και το θηρίο , ο μέγας φόβος - ποιος θα φανταζόταν πριν λίγα χρόνια – να βρυχάται φωνάζοντας το όνομα του… «Αύριο»… «Έρχεται το Αύριο»… «Τρόμος»… που ξημερώνει σε λίγες ώρες και πάλι, με την αγχωτική σταχτόμαυρη φορεσιά του , και μια στυφή γεύση στην μυρωδιά του ξινού πικροπαράπονου με γαρνιτούρα αγανάκτησης και σάλτσα κόκκινης καυτερής οργής, με πατάτες θυμού «τσιμπημένες» και αυτές , όπως όλα τα εδώδιμα άλλωστε στα ράφια και στους πάγκους της περίπλοκης συναλλαγής και άντε να βρεις άκρη, στην χώρα που οι κύκλωπες μεταλλάχτηκαν σε Διαπλεκόμενους Κυ-κλωπο-μεσάζοντες με τον Οδυσσέα να κοιτά αποσβολωμένος μέσα απ’ τις σελίδες της Ιστορίας, και να ανακαλύπτει ότι τον πονούν τα αρθριτικά του μα οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ να απεργούν και αυτός να συνεχίζει να πονάει …. Και οι φωνές του ΟΑΕΔ να ακούγονται σπαρακτικές να πάψει να κάθεται και να πάρει επιτέλους μερικούς ναύτες στο καράβι να ελαφρώσουν λίγο οι άνεργοι ή αν δεν θέλει ας τους ρίξει επιτέλους στην Σκύλα και την Χάρυβδη που ίσως και αυτές να είναι πιο ευγενικές και φιλεύσπλαχνες από την εφορία και τους πλειστηριασμούς…

Και όλοι μας στην φυλακή του «…στην σειρά σου φίλε η ουρά είναι πίσω… » … για να πληρώσεις και πάλι, όπως και χτες, αυτό το έκτρωμα που το λένε…. Κράτος…. Και το λένε έτσι μόνο αυτοί που λένε πως…. «κυβερνούν», γιατί για όλους τους άλλους η λέξη αυτή έχει αντικατασταθεί προ πολλού από κάποια άλλη πολύ πιο αντιπροσωπευτική, που δεν θέλω να την πω…. Στις ουρές λοιπόν ή έξω απ’ αυτές, να παλεύουμε να βρούμε διέξοδο, να δραπετεύσουμε, να βγούμε στο ξέφωτο, να λευτερωθούμε ,κυνηγώντας την σταγόνα, μια σταγόνα κάποιας ελπίδας που ξεγλίστρησε από τα τόσα-όλα σφάλματα… . τα πολλά που φταίνε… και ναι, είναι πολλά… πάρα πολλά…. Και τι και ποιος και πως και που πας .… με ή χωρίς πινακίδες ….. Με « Σαλέ» ή χωρίς, με ολίγον ή καθόλου, κάτω από το τραπέζι ή επάνω στο τραπεζομάντηλο ή δεν έχει καμιά σημασία η λεπτομέρεια βρε αδερφέ, φέρτα να τελειώνουμε… μόνο πρόσεξε μην εκτεθούμε… Και όλοι μας, εκτός από το παιδί το αμούστακο που μας κοιτά με απορία… φταίμε…. εκτός από αυτό… Κι΄ας το ρίξαμε και αυτό στην αρένα του Κολοσσαίου με τα Τροΐκανά Λιοντάρια που δεν σταματούν ούτε στα κόκκαλα, που και αυτά τα καταπίνουν αμάσητα... Και η Πυθία στο Σαλέ της και έξω απ’ αυτό να κάνει σκι στο χιόνι, που για να την εκδικηθεί που το πατά και το ταλαιπωρεί , προφασίζεται το αλουσούμπαλο μπουρδοειδές του σωματότυπου της και την γκρεμοτσακίζει κολοτούμπα σβουριχτή…. και το ευχαριστιόνται όλοι , Άγγλοι Γάλοι Πορτογάλοι, Ισπανοί και όλοι οι άλλοι, μα πιο πολύ εγώ και σύ με τρέλα μεγάλη…. αυτή που με φαρμακερά δάνεια για ενοικιαζόμενες χώρες σε μαθητευόμενους σκλάβους, αυλικούς και υποτακτικούς των αχόρταγων επιθυμιών , σχεδίων και ορέξεων της λέσχης που η Θεία προίσταται και κάνει την Πυθία των τωρινών και των μελλοντικών της ορέξεων και συμφερόντων όλων αυτών που την έβαλαν μπροστάρη και με πείσμα σαν μουλάρι….. κι’ ας χαθούνε όλοι οι άλλοι….

Και στον άσπρο τον λαιμό της
πήρε και τους φουκαράδες
που ορκίστηκαν Πατρίδα
και Λαό να υπηρετήσουν
αλλά φτάσαν στο σημείο
Σύνταγμα να το ξεσκίσουν…
να σκοτώσουνε τους νόμους
και τα βράδια να ουρλιάζουν
μέσα στις τηλεοράσεις
πως παντού υπάρχουν δράσεις
για να πιάνουν παρανόμους….
και διαβάζουνε αράδες
που δεν ξέρουν ποιος τις γράφει
μόνο πάνε κάθε μέρα
στα γραφεία που νοικιάζουν
τις διαταγές να πάρουν
πως λαό θα κουμαντάρουν
και πως Νόμους θα μοντάρουν
ώστε φάρμακα, παιδεία
και ψωμί και ελευθερία
σύντομα δεν θα υπάρχουν
πουθενά μες την Ελλάδα
για να έρθει η Πυθία
ήσυχη για να αρμέξει
την παχιά την αγελάδα…..

Υστερόγραφο:
μα ξεχνούν πως και η αγελάδα
έχει πίσω την ουρά της
κι’ όχι μόνο η αχλάδα……

Νίκος Στυλιανού