στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Θέλω να τρελαθώ κι άλλο μια νύχτα
Να με στριμώξω στη γωνιά
Να μου ξηλώσω τα μελάνια
Τα ξενέρωτα –
Ό, τι μου απόμεινε, δηλαδή,
Από την εποχή την άσπρη και
Αμόλυντη -
Να με σκουριάσω με αίμα
Μόνο αυτό
Της τρικυμίας μου
Για να μπορέσω να γελάσω
Με τα χάλια μας –
Έτσι που βάψαμε τη ζωή
Που μασκαρέψαμε και
Γονατίσαμε
Για να μπορέσω να γελάσω
Πάνω απ’ τα συντρίμμια
Να συνθλίψω τα κράτη
Που στηρίξαμε
Στην άλφα βήτα που
Συμπτύξαμε
Και χάσαμε τα όλα της
Αρχής
Και τη φωνή γκόμενα την
Κάναμε
Περιφερόμενη σαν την ταφή
Των άγρια φωτισμένων
Πουτάνα που
Την κάναμε
Γριά στα
Φίδια
Που δρόμους ονομάσαμε..
Μας κόπηκε η μιλιά
Και γλύφουμε
Μόνο σκουπίδια γλύφουμε
Και ξέφτια από γιορτές
Να τρελαθώ κι άλλο
Και να καπνίσω πιο πολύ
Να μαχαιρώσω τους φραγμούς
Τους τόνους τους άτονους
Και τα σημεία στίξης
Μολότοφ να ρίξω
Στη γεωγραφία των γελοίων
Μες στα σκολιά και στα πανεπιστήμια
Για ν’ αναστήσω τη γεωμετρία
Που θάψαμε
Κάτω απ’ τις στάχτες
Των ανίερών μας δειλινών
Και φόβο γεννήσαμε
Στα τυφλά μας μάτια..
Πατεράκη Ευαγγελία