εχει απροσεκτα απλωσει
ο ηλιος αραχνούφαντες αχτιδες
στη ραχη επανω της ζωης σου
και αντι να γερνας
νεος γινεσαι ξανα
και αντι να συρρικνωνεσαι
σε μια ασημαντη φλογα
απο κουρασμενες αρνησεις
φωτια σηκωνεσαι
θυμωμενος
και αρα ζωντανος
και εχεις στις φλεβες της αγαπης που σου επιστρεφεται
ανοθευτο το πρωτινο σου αιμα!
ηρωας
που αγκαλιαζει τη γη
για ν’αδραξει σπερμα απο φως
και χωμα από ελπιδα
ηρωας
που ζεσταινεται απ’τους ηλιους της νυχτας
ηρωας
που ξενχιεται υμνωντας σαν Βαρδος την γενναιοτητα
του να πεθαινεις μονος
εχει απροσεκτα απλωσει
πανω στο ονειρο σου
η νυχτα ένα ασημενιο ερωτα
κι εισαι γι’αυτο ευλογημενος
και εισαι γι’αυτό
να ξερεις
αθανατος και χρεωμενος
με τον εαυτο σου να μαχεσαι
αιωνια
νικητης και ηττημενος…
13-2-2004