στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Κουράστηκα...
Μόνο τα φύλλα
κάθομαι και μετρώ.
Αλλά πάλι,
σε πευκοβελόνες
στρώμα αναπαύομαι.
Είναι φορά
που επιλέγω σιωπή.
Άλλη μια.
Να μη μου σχηματίζεις παράπονα.
Είναι φορές που ράβω το στόμα.
Με διπλή σταυροβελονιά.
Κάνω μήνες φεγγάρια
έπειτα ν' αρθρώσω
συλλαβή τη συλλαβή.
Ξεχνώ πως μιλάνε το ΑΛΦΑ.
το κεφαλαίο ΩΜΕΓΑ.
Θά'ρθει πάλι όμως,
ο χρόνος φίλος
και θα πούμε
τρεις λέξεις
μπροστά σε δυο ποτήρια
κερασμένα από την απουσία μου.
Από μένα σε σένα.
Τρεις λέξεις μόνο.
Στο τζάμι που αχνίζω,
τις ζωγραφίζω
με τρεμάμενο χέρι.
Και σβήνουν γρήγορα.
Έβαλε κρύο πάλι.
Νέα μου δεν έχω
να σου πω.
Γι' αυτό και σιωπώ.
Σάμπως παράπονο.
Σάμπως έλλειψη.
Και οι τρεις λέξεις
που πάνε και σβήνουν:
Σε ΑγαπάΩ, φίλε...
Το Άλφα και το Ωμέγα μου
μόνο
υπολόγισε!
ΚΙΡΚΗ
Αφιερωμένο στο Νίκο μας...