στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Λεξεις.
Ημουν πανω στο καραβι. Ο καιρος ηταν πολύ καλος. Η θαλασσα με τα κυματακια της. Ημουν μεσα στο πηλοτηριο με τον καπετανιο. Σε μια μερια μια φωτογραφια του Νικου Καββαδια. Την κοιταξα. Με ειδε ο καπετανιος που την κοιταζα κ μου ειπε:
-Ο Νικος Καββαδιας. Μεγαλος ποιητης.
Ναι, ειπα. Κ συμφωνησα. Μεγαλος ποιητης. Κ ο Μικρουτσικος που μελοποιησε τα τραγουδια του. Σπουδαια μουσικη, σπουδαια ποιηση. Ο αγαπημενος μου δισκος: Γραμμες οριζοντων.Θανος Μικρουτσικος, Νικος Καββαδιας.
Οι λεξεις είναι τα κυματα στη θαλασσα.
Τα κυματα της θαλασσας είναι κ αλλα πραγματα,
οπως: το γυμνο σου σωμα, εσυ ομορφη γυναικα, τα αυτοκινητα μας, τα παιδια μας,
τα λεφτα, οι συλλογες μας,η βιογραφια μας, η γκαρταρομπα μας, η βιογραφια μας.
Πολλα πραγματα είναι τα κυμματα. Μα εγω θα μιλησω για τις λεξεις.
Οι λεξεις είναι κ αυτές κυματα. Τα κυματα της θαλασσας.
Μπορω να βαλω τις λεξεις μια διπλα στην άλλη κ να φτιαξω ένα σπουδαιο παραμυθι,
ενα ποιημα, ένα θεατρικο, ένα αρθρο,
να φτιαξω ενα Τολστοι η ένα Ντοστογιεφσκυ.
Καραβακια πανω στα κυματα που ταξιδευουν.
Δεν θελω να σε απογοητευσω, αλλα όλα αυτά είναι παιχνιδακια. Εχεις μπροστα σου διαφορα τουβλακια κ φτιαχνεις πυργους σε διαφορα σχηματα. Αυτό είναι. Αυτό είναι ότι εχει γραψει ο ανθρωπος. Πυργους κ καστρα με τουβλακια.
-Μπαμπα, θελω να παιξω με τα τουβλακια.
Εδωσα στο γιο μου να φτιαξει καστρα κ πυργους.
Ενα γερακι φωναξε δυνατα με αυτό το χαρακτηριστικο μακροσυρτο ηχο του. Το κοιταξα κ επανελαβε αυτό το χαρακτηριστικο ηχο. Υστερα εγινε σιωπη. Οχι ακριβως σιωπη, γιατι το αερακι εκανε το κλαρακι του δεντρου να κτυπα ρυθμικα στο παραθυρο.
Κ ένα ποιηματακι:
Οτιδηποτε γραφεται δεν είναι αληθινο. Είναι μια ρεπλικα.ΜΙια αντανακλαση.
Το αληθινο δεν μπορει να λεχθει,
μπορεις όμως να σκουξεις η να φωναξεις,να τραυλισεις,
δυο χιμπατζιδες που μιλουν μεταξυ τους η να τσακωνονται.
Κ μακαρι οι ανθρωποι να μιλουσαν κ να τσακωνονταν με τα χερια τους. Οι
ανθρωποι είναι εξελιγμενο ειδος.Με τα στυλο τους καρφωνουν ο ενας την
καρδια του αλλου. Κυριολεχτικα κ μεταφορικα.
Ο κοσμος μια αρρενα. Αμφιβαλλεις;
Ετος 2012. Κοιταξε μας. Αυτοι ειμαστε. Αλληλοπηδηχταραδες.
Ειδος προ αποφυγην.
Προσοχη! Κινδυνος! Ανθρωπος εν οψη!
Ο νταβαντζης της γης.
-Ποιος χαλαει τον τοπο;Θελουμε να κοιμηθουμε.
-Είναι ο Νικος με τη ροζα κ κανουν ερωτα. Κανουν μαχη.
Αλληλοξεσχιζονται.
Ενα πεφταστερι εκανε το λαμπερο του τοξο ψιθυριζοντας, σας αγαπω, πριν χαθει
για παντα.
