στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
το χασμα γενεων ειναι τοσο μεγαλο,
που δεν μπορει να κλεισει με τιποτε. Μαλιστα οσο προσπαθεις να το κλεισεις τοσο μεγαλωνει ανεξελεγκτα.
Το χασμα γενεων ειναι με ενα ρητο: ο πατερας σου ζει στον κοσμο του,
κ ο γιος στον κοσμο.
Ετσι αν ενας καθηγητης αν ηθελε να ερμηνευσει το χασμα γενεων τοτε θα μπορουσε να χρησιμοποιησει αυτο το ρητο χωρις καμια δεσμευση του από μερους μου,
κ να το δωσει στους μαθητες του.
Οι μαθητες του θα καταλαβουν αμεσως το νοημα. Ο καθηγητης…
αν ο καθηγητης ειναι νεος θα το καταλαβει,
αν ειναι γερος θα το θεωρησει προσβολη,
γιατι το κεφαλι του ηλικιωμενου ειναι τοσο γεματο με σκουπιδια, που πλεον δεν υπαρχει χωρος για κατι το νέο.
Ο μηχανοβιος ειναι ενας τροπος ζωης. Χαίρεται την ζωη όπως ερχεται,
κ οχι οπως θα ηθελε να ερχεται,
κ ακομα χειροτερα: όπως νομιζει πως είναι.
Συνηθως , οταν ο ανθρωπος μεγαλωσει, μπαινει σε μια φυλακη κ κλεινει την πορτα από μεσα. Ζει στον κοσμο του.
Ο μηχανοβιος μαρσαρε την μηχανη του. Καβαλίκεψε κ η κοπελα του, κ χαθηκαν μεσα στη ζωη,
σαν μερος ενος κοσμου,
αξεχωριστος από αυτους.
στον νεαρο Μιχαηλ Αγγελο,
με εκτιμηση κριστοφ
