πιστευεις στον Θεο;

πιστευεις στον Θεο;

ειναι ένα ερωτημα που μενει μετεωρο ανα τους αιωνες,

σαν δαμόκλειος σπαθη,

κ μεις κοιταζουμε εντρομοι το ποτε θα πεσει.

Κ τοτε σε μια στιγμη, χωρις να το επιδιώκουμε, η σπαθη πεφτει. Ειναι ο θανατος.

Καπως ετσι, μεσες ακρες ειναι η ιστορια του ανθρωπου.

κ το ερωτημα : υπαρχει θεος;

μενει μετεωρο πανω από τα κεφαλια μας,

σαν φοβος,

σαν κατι που ειναι ανωτερο των δυναμεων μας,

σαν δικαστης.

Πολλες φορες, συναθρωποι μας, εχουν καταδικαστει σε θανατο γιατι δεν πιστευαν στον θεο,

αλλοι εχουν καταδικαστει γιατι δεν πιστευαν σε ενα συγκεκριμενο θεο,

κ αλλοι εχουν καταδικαστει γιατι ειπαν οτι οι ιδιοι ειναι θεοι.

Σιγουρα χρειαζεται πολύ αλχημεια για να μετατρεψει καποιος το φαγητο σε ζωη. Τρωω, κ συνεχως το φαγητο μετατρεπεται μεσα μου σε Ζωη. Φαινεται οτι καποιος μετατρεπει συνεχως το φαγητο σε ζωη,

σε σκεψεις,

σε γελιο,

σε κλαμα,

σε περισυλλογή,

Καποιος μετατρεπει σε ζωη·

καποιος χρησιμοποιει μιαν αλχημεια, κ αυτος ο πλανητης ονομαζεται Ζωη. Ολος ο πλανητης, δεν βρισκω καλυτερη λεξη να τον ονομασω. Η γη ειναι Ζωη.

Το ερωτημα μενει μετέωρο,

σαν δαμοκλειος σπαθη πανω απο τα κεφαλια μας. Ειναι ο θανατος μας. Μπορουμε να προβλεψουμε,

χωρις να πεσουμε καθολου εξω,

οτι ο θανατος θα συμβει στον καθενα μας.

Οτι μενει στα χερια μας ειναι ατοφια η Ζωη. Αυτή καθεαυτή, κ ειναι τοσο η εκσταση που μας καταλαμβανει,

ώστε πλεον εχουμε μεγαλη εκτιμηση στην ιδια την Ζωη,

που μοιαζει σαν θεος. Ανωτερος κ από θεο,

ισως επειδη ένα λουλουδι,

ενα σκαθαρακι,

ενα μυρμήγκι,

ενα πουλι,

ενας ανθρωπος,

ενα ελαφι,

ενα σαλιγκαρι,

ενα χορταρακι,

μια σταγόνα νερο,

ο ανεμος, η ατμοσφαιρα,

δεν ζητησαν ποτε να γινουν ναοι. Το μονο που ζητησαν ειναι να γυρισεις κ να θαυμασεις αυτόν τον υπεροχο κοσμο,

με ολη σου την καρδια·

καθε βημα σου δεν γινεται στο κενο,

καθε βημα που κάνεις πανω σε αυτή την γη ειναι ιερο.

Καθε σου κινηση δεν ειναι στο κενο, ειναι μεσα σε ένα ιερο μερος. Δεν υπαρχει τροπος να δραπετευσουμε απο αυτον τον ναο. Εμεις ειμαστε ο ναος, κ ο ναος όλα κ ολοι,

κ το προσκυνημα δεν ειναι καπου στην Μεκα, στα Ιεροσολυμα.

το προσκυνημα ειναι η ιδια η ζωη του καθενος μας.

πιστευεις στο θεο;

Το ερωτημα δειχνει γραφικο. Βρισκομαι μεσα στον ναο,

κ συ μιλας για θεους,

μεσα στον ναο της ζωης. Η ζωη απο μονη της ειναι θεος. Προσπαθησε να την δοξασεις με ολο σου το ειναι, να εχεις σεβασμο σε αυτην,

να λες συχνα σε αυτην: ευχαριστω ζωη.

ευχαριστω ζωη.