στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
ο ανδρας ειναι ανωτατη βαθμιδα της υπαρξης. Φτανει μεχρι τις παρυφες του ουρανου,
μετα αρχιζει ο Θεος- που ειναι κ αυτος ανδρας-
ορισμενες θρησκειες εχουν την μορφη του θεου αρσενικοθήλυκη, που ειναι πιο σωστο.
Στην κυπρο σε ορισμενα μοναστηρια απαγορευεται η διέλευση των γυναικων. Επιτρεπεται μονο στους ανδρες. Επισης οι ιερεις ειναι ανδρες,
ακουω οτι κ στο Αγιο Ορος κατι παρομοιο συμβαινει. Πηγε πέρσι ο αδελφος μου εκει κ πουθενα γυναικα εκει.
Δειχνει οτι ο ανδρας κατα καποιον τροπο ειναι ευνοουμενος .
Ο ανδρας κατεχει κ αλλες αρετες οπως το να κυβερνα τον κοσμο. Η γυναικα ασχολειται με το σπιτι, το νοικοκυριο.
Η γυναικα κατεχει ομως… δεν θα ελεγα κατεχει, ειναι η ιδια αυτη καθεαυτή μια
Ζωηγέννα. Γεννα την ζωη, παραγει ζωη, φερνει ζωη, μεγαλωνει ζωη, ανατρεφει ζωη,
κ γενικα οι δικες τις μπιζινες ειναι περισσοτερο θα ελεγα ουσιαστικες.
χωρις αυτην δεν θα κουνιόταν φυλλο στο κοσμο,
δεν θα μπορουσαν να γινουν πολεμοι- ποιοι θα πολεμουσαν;
δεν θα γινοντουσαν εμφυλιοι, δεν θα υπηρχαν οικονομικες κρισεις, δεν θα υπηρχαν φτωχοι κ πλουσιοι,
ουτε καν προσφυγες,
κ τελος το καλυτερο: δεν θα υπηρχε το ανθρωπινο ειδος. Ετσι η γυναικα φερνει στον κοσμο την ζωη,
κ ο ανδρας αναλαμβανει αυτην την ζωη να την κουμανταρει,
να την βαλει σε στοίβες σαν εμπορευμα κ να την πουλησει.
Πολλες φορες η δικη του δραστηριοτητα ξεφευγει από τα ανθρωπινα ορια κ μπαινει στην φυση,
σαν πατρωνος, σαν νταβατζης, κ την πηδα, την κυνηγα, την βιαζει, την κανει χομπυ.
Α! να κ το ποδοσφαιρο. 22 ατομα κυνηγούν κατι- ειναι απλα ενα παιχνιδι –
που στα χερια του ανδρα ματατραπηκε σε στυγνη μπιζινα,
κ γινεται εκει μεσα το ελα να δεις.
Εχουμε προβλημα. Χιουστον εχουμε προβλημα. Ο κοσμος ειναι ανισσορροπος, κ ο λογος ειναι οτι ακομα, το βαρυ πυροβολικο- δηλαδη η γυναικα – ειναι παροπλισμένη.
Κ δεν ειναι πολεμος που θα σκοτώσουν κ θα λεηλατησουν κ θα αρπαξουν. Ειναι ενας ομορφος πολεμος,
της υλης με την ψυχη,
του χειροπιαστου με του συναισθηματος,
ειναι ενας πολεμος, μια ανηφόρα στην κορυφη του βουνου,
κ όχι κατρακυλισμα στον κατηφορο. Ειναι μια ανέλιξη. Η γυναικα.
Ελα δωσε μου το χερι σου, ειπε ο ανδρας στην γυναικα. Κ αυτή διστακτικά του το εδωσε. Παντα δισταζε η γυναικα στον Λογο του ανδρα. Ηταν καλπικος, οσες φορες τον πιστεψε παντα την προδωνε.
Ελα! δωσε μου το χερι σου, ειπε ο ανδρας στην γυναικα,
κ αυτη του το εδωσε. Αυτη ειναι η γυναικα! Ζωη! Οπως ειναι η ζωη, παντα απλόχερη,
ανοικτοκαρδη,
να μπεις μεσα της,
γνωριζοντας οτι οι ανδρες ειναι απλα παιδια της. Κακομαθημενα,
αλλά παιδια της.
Ο ανδρας ετοιμαζεται για τον επομενο πολεμο- δεν εχει βαρεθει ακομα,τα ιδια κ τα ιδια, ο ιδιος δισκος στο γραμμοφωνο;
Ο ανδρας ετοιμαζεται για πολεμο. Τον φιλησε αναμεσα απο ολες αυτες τες πανοπλίες που φοραγε, ολες αυτες τις εξαρτησεις πολεμου που ειχε πανω του. Κ ποιον πολεμαγε; Πολεμαγε ο ενας της γιος τον άλλο γιο,
ενας εμφυλιος αλληλοσφαγμος, αλληλοσπαραγμος. Αυτη γνωριζε .
Ελα δωσε μου το χερι σου. Κ αυτη οπως παντα του το εδωσε.
αφιερωμενο στις γυναικες του κοσμου, με εκτιμηση κριστοφ
