στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Τομας Στερν Ελιοτ
O Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, 26 Σεπτεμβρίου 1888 - 4 Ιανουαρίου 1965) ήταν Αμερικανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1910), η Έρημη Χώρα (1922), τα Τέσσερα κουαρτέτα (1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά (1935).
οπως κ ο Ελιοτ, οπως κ ο Καβαφης, οπως κ αλλοι ποιητες ξακουστοι κ μη,
οπως καθε ανθρωπος,
απλος κ πολυπλοκος,
ολοι μας κρυβουμε ενα ποιητη μεσα μας που διερωτάται τι ηλθα να κανω εδω,
ποια ειναι η αξια μου; Ειμαι απλα ενα κοκκος αμμου;
ειμαι απλα ενα φυλλο απο ενα δεντρο που μετα πεφτει κ χανεται για παντα;
Εν τω μεταξυ το φύλλο παιζει ανεμελα μεχρι που μια στιγμη , ξαφνικα πεφτει κ χανεται για παντα. Η διαφορα μας με το φυλλο ειναι οτι εμεις γνωρίζουμε πραγματα που δεν γνωριζει το φυλλο, εχουμε επιγνωση,
θαυμασμό,
κ ενα ομορφο γιατι: Τι ειναι η ζωη;
που παραμενει παντα αναπαντητο,
σαν μοναχικος αμίλητος σοφος που στα ερωτηματα μας απαντα παντα μονολεκτικά με ένα Ναι ή ενα Οχι. Πολλες φορες μενει αμιλητος, σιωπηλος. Μοιαζει το ολο σκηνικο με μια μεγαλη ατάραχη λιμνη που καθε τοσο ρίχνουμε πετρες,
κ στην επιφανεια της σχηματιζονται κυκλοι κ σβηνουν στη στερια,
κανοντας ενα ελαφρυ θορυβο,
σαν να ανοιγοκλείνουν κρυφα κουρτινες για να δουν τους περπατητές που ειναι εξω στο δρομο,
ομως απο το φως που ειναι μεσα στο δωματιο βλεπουμε την φιγουρα που στεκεται διπλα στη κουρτινα. Πολλοι αδιαφορουν κ πανε στις δουλιες τους –οι περισσοτεροι – με σκυμμενο το κεφαλι. Ορισμενοι ριχνουν μια ματια στην κουρτινα κ παλι συνεχιζουν τον δρομο τους. Πολλες φορες το φως μεσα στο δωματιο ειναι κλειστο- πιθανον επίτηδες- κ βλέπουμε μονο τον κυματισμό της κουρτινας,
κ συμπεραίνουμε οτι καποιος ειναι μεσα. Το μισάνοιχτο παραθυρο που απο κει μπαινει το αερακι κ κουνά την κουρτινα; Μια φιγουρα;
μονο ενας Σερλοκ Χολμς μπορει να εξιχνιάσει το εγκλημα. Ομως πιο εγκλημα; Δεν υπαρχει κανενα εγκλημα,
απλά γνωριζεις το πεπρωμένο σου. Αυτο ειναι ολο. Εισαι ενας παρατηρητης. Πολλοι ουτε καν παρατηρουν, ‘αλλοι παλιν παρατηρουν, γραφουν μυθιστορήματα, ποιηση. Ο ερωτας ειναι κ αυτος ποιηση,
σαν μια πολυ σιωπηλη ερωτικη πραξη,
που θα νομιζε κανεις οτι οι εραστες κοιμούνται, ή οτι κρυβονται απο κατι, ή οτι θελουν να απολαυσουν την πραξη σαν να μην βιαζονται,
για παντα.
Πισω απο την μισοφωτισμένη κουρτινα μια μαυρη φιγουρα κοιταξε εξω. Οταν γυρισαμε να την κοιταξουμε ειχει φυγει ,
μονο οι κουρτινες πηγαν περα δωθε που φανερωνε την παρουσια ενος όντος,
ή απλα ηταν ο αερας.
