στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
το πτωμα βρωμαγε σαν ψοφιο σε καυσωνα. Ο φονος μολις ειχε διαπραχθει. Η μανα σκοτωσε το παιδι της; Ηταν ενας οικογενειακος καυγας κ το εγκλημα εγινε κατω απο εντονο θυμο κ αμοκ; Ο αστυνομος, ο γνωστος αστυνομος με τα διακριτικά “ΜΜΕ” καλέστηκε να εξιχνιάσει αυτο το απεχθες εγκλημα. Tο ειχε κανει κ αλλες φορες, χιλιαδες φορες πριν, κ αυτος ο ντετεκτιβ ειχε αποδείξει πολλες φορες την αξια του, σχεδον ειχε κλεισει στην φυλακη ολους τους κακους του κοσμου, κ ο κοσμος κοντευε να «καθαρίσει» απο ολα αυτα τα μιασματα.
μολις μπηκε μεσα στην αιθουσα του φονου ο ΜΜΕ αμεσως αντιλήφτηκε τον ενοχο. Μερες τωρα καποιος Γιανη, με ενα «ν», ειχε αναστατωσει τα μεσα ενημερωσης, μεσα σε 5-6 μηνες καταστρεψε την οικονομια της Ελλαδας, συνωμότησε οτι θα καταργησει το ευρω, περιφεροταν αναιδώς με μια μοτορα, δεν φοραγε ξεδιάντροπα γραβατα, ηταν ανετος, απλος, κ το κυριοτερο ελεγε οτι το οικονομικο συστημα πρεπει να αλλαξει. Ηταν εμφανες οτι αυτος ο ανθρωπος ηταν επικινδυνος. Συνηθως, εκει εξω, ολοι οι καθως πρεπει ανθρωποι, δειχνουν νορμαλ που αν τους εβαζες διπλα διπλα με τον Γιανη θα εβλεπε την διαφορα αμεσως. Δεν υπηρχε καμια αμφιβολια οτι πισω απο το απεχθες εγκλημα, η κεφαλη, ηταν αυτος.
ο αστυνομος ΜΜΕ μαζεψε προσεκτικα κατι τριχες κ τις εδωσε στον βοηθο του για ανάλυση, κ εδωσε διαταγη να μαζεψουν το πτωμα κ να το θαψουν. Ολα εγιναν οπως τα ειπε: ο Γιανη καταδικαστηκε στην εσχατη των ποινων. Εκτελέστηκε. Την επομενη ξεβραστηκε ενα αλλο πτωμα στον Κηφισο. Βρωμαγε το ιδιο απαισια οπως το αλλο. Θα μπορουσε να ηταν ο Γιανη ο δραστης, ομως ο Γιανη εδω κ καιρο ηταν κατω απο το χωμα κ κοιταζε- οπως συνηθιζουν να κανουν ολοι οσοι εχουν φυγει απο αυτον τον κοσμο- κοιταζε τον ουρανο μακάρια. Αρα, αφου ο Γιαννη εχει φυγει ποιος κρυβεται πισω απο αυτο το ειδεχθές εγκλημα;
ο ΜΜΕ ξαναεκανε την εμφανιση του κ ολοι κρεμονταν απο τα χειλη του. Ο ΜΜΕ εβγαλε ολους τους δημοσιογραφους εξω,
«τιποτε το καλο δεν μπορεις να περιμένεις απο δαυτους», ειπε.
μαζεψε προσεκτικα κατι ιχνη που βρηκε απο το πτωμα. Το πτωμα ως γνωστον ειχε ξεβρασει ο Κηφισος, κ ετσι ολα τα στοιχεία χαθηκαν. Εμοιαζε με αλλοδαπο.
εν τω μεταξυ στα σαλονια συνεχιζόταν το μεγαλο φαγοποτι: η κρυφη γοητεία της μπουρζουαζιας,
κ ενας τυπος στα μαυρα εβγαινε εξω απο το Μεγαρο. Δεν ηταν ακριβως τυπος, εμοιαζε περισσοτερο με ρομποκοπ, μισος ανθρωπος, μισος μηχανη,
κ οταν μια φωνη απο το βαθος ακουστηκε να φωναζει κ να τον καλει με το ονομα: “ΜΜΕ”,
αυτος γυρισε το κεφαλι του πισω κ κοιταξε μεσα στο βαθος κ εκανε ενα νευμα με το χερι του σαν να χαιρετουσε το βαθος. K μετα, αυτη η σκοτεινη φιγουρα που εβγαινε εξω απο το Μεγαρο, εκανε το σημα της νικης, ή κατι που εμοιαζε σαν νικη,
κ σκύβοντας,
σαν να κρυωνε,
χαθηκε κ ο ιδιος μεσα στο πυκνο,
σαν ομιχλη, σκοταδι.
