οι χαμενοι της υποθεσης

οι Γερμανοι επαιξαν κ εχασαν,

ο Πρωθυπουργος επαιξε κ εχασε,

ο Λαος επαιξε κ εχασε.

ισως ειναι η μονη φορα που ολοι βγηκαν χαμενοι. Χρησιμοποίησαν εναν αριστερο πρωθυπουργο για να περασουν τα σκληρα μετρα τους κ μετα θα τον πεταξουν σαν στημενη λεμονοκουπα. Γιατι, τι θα πει στον ελληνικο λαο; Εγω, ενας πρωθυπουργος, επαιξα το παιχνιδι τους;

Ειναι η ιδια περιπτωση με τον Γκορμπατσόφ. Τον χρησιμοποιησαν κ μετα τον πεταξαν. Η πολιτικη ειναι μονο για δεξιόχειρες, οι αριστεροχειρες ειναι χαμενοι απο χερι. Το αριστερο χερι παίρνει εντολη απο το δεξιο ημισφαιριο του εγκεφαλου, το συναισθηματικο, της καρδιας , της αγαπης, της αλληλοσυνεννόησης, οι δεξιοχειρες παίρνουν εντολες απο το αριστερο ημισφαιριο, την λογικη, την δικηγορικη, της κατακτησης, της επαρσης. Η λογικη ειναι επομενο να νικησει, ο Χριστος ηταν χαμενος απο χερι.

Τι κανουμε παραπερα; Πως προχωραμε;

Στην ζωη δεν υπαρχουν αδιεξοδα. Ο λαος δεν αντεχει αλλα βαρη, κ στο κατω κατω, οι προηγούμενοι πολιτικοι εχουν φερει την χωρα σε αυτη την κατασταση, ας πληρωσουν αυτοι, ας τους παμε σε διεθνες δικαστηριο, να ψαξουμε τους λογαριασμους τους, να δεσμευσουμε τα λεφτα τους, ο λαος δεν φταιει σε τιποτα, το μονο του φταιξιμο ειναι οτι τους ψηφιζε,

συνεταιροι στην κλοπη,

αλλα το δικο μου δικο μου κ το δικο σου παλι δικο μου.

Εχουν φυγαδευσει πολλα λεφτα στο εξωτερικο, να τα δεσμευσουμε κ να μπουν φυλακη.

Δεν ξερω για την βουλη, αλλα ο λαος θα καταψηφισει κ αυτο το μνημονιο, κ στο κατω κατω εγινε κατω απο αφορητη πιεση με το πιστολι στον κροταφο:

-Υπεγραψε! Διαφορετικα είσαι τελειωμενος!

Τι συμφωνια ειναι αυτη, κατω απο πιεση; Φανηκε καθαρα ο ρολος της Γερμανιας, το λυκοσκυλο της Ευρωενωσης. Ομως ποιος ειναι πισω απο το λυκοσκυλο; Ποιος του λεει να γαυγιζει;

Πισω του ειναι τα διαφορα λομπι, οι μεγιστανες της φαρμακοβιομηχανιας, οι μεγιστανες πετρελαιου, ολων των ειδων οι συγχρονοι νταηδες. Να βγουμε εδω κ τωρα απο το ευρω. Μονοδιαγραφη του χρεους, εθνικοποίηση του τραπεζικου μας συστηματος. Σιγουρα θα ζοριστουμε στην αρχη, οι φιλοι μας θα ελθουν πιο κοντα, κ οι εχθροι μας θα απομακρυνθουν. Θα ζησουμε με το λιγοτερο που παραγουμε. Σιγα σιγα θα αποκτησουμε αυτοπεποιθηση, θα μας ακολουθησουν κ αλλες χωρες, το ευρω, η ευωενωση ειναι υπο διαλυση, θα ακολουθησουν κ αλλοι πισω μας, θα ανοιξουμε εμεις πρωτοι τον δρομο, θα μας ακολουθησουν κ αλλα κρατη, γιατι πλεον η ευρωενωση τρωει τις ιδιες της τις σαρκες.

Δεν μου αρεσει να ασχολούμαι με τα πολιτικα, ειναι τοσο βρωμικη υποθεση, απλα αισθανομαι οτι ο νεοφιλελευθερισμος εχει δωσει τα ρεστα του, καταρρεει, κ μαζι του παρασερνει στην πτωση της πρωτα τις πιο μικρες κ πιο φτωχες χωρες οπως την δικια μας. Αυτο που βλεπουμε δεν ειναι αντιπαραθεση της αριστερας με την δεξια, ειναι αντιπαραθεση του παλιου με το νεο.

Τι ομορφη λεξη: Νεο! Το Νεο δεν θα αφησει τιποτα παλιο ορθιο. Ειναι ο νομος της ανανέωσης. Ειμαστε οργανικο κομματι ενος παγκοσμιου ιστου. Ο παγκοσμιος ιστος ειναι κατι το ζωντανο που συνεχως ανανεωνεται.

Οι γερμανοι μεχρι τωρα φανερωσαν ολα τους τα χαρτια. Τιποτα το σπουδαιο,

ενα ραβδι, μια βιτσα, ενας χαρακας,

κ ο πρωθυπουργος μας ,μαθητης, να απλωνει αγερωχα τα χερια του,

πιο πισω ο Βαρουφακης, ορθιος τιμωρημενος στον τοιχο να χαμογελα.

Το εργο φτανει στο τελος του, το τελος μιας παλιας εποχης με έμβλημα την Βια παιζει τα τελευταια της δευτερολεπτα, οι νεοι ετοιμάζονται να μπουν στο μετωπο. Δεν ειναι ενα μετωπο πολεμου, ειναι ενα μετωπο ομορφης δημιουργικότητας, άμιλλας, αλληλοσεβασμου, αλληλοεκτιμησης. Ο δρομος αυτος ειναι πρωτογνωρος, σχεδον απατητος, αγνωστος, απροβλεπτος, νεος. Καμια σχεση με τον δικο μας κοσμο που ζουσαμε μεχρι τωρα,

κατι σαν ο αποπλους, το ταξιδι γυρω απο την γη μας,

η ανακάλυψη του ανθρωπου. Ευχομαι στην νεα γενια καλο της ταξιδι,

εγω , γερος πια,

στην αποβαθρα,

να μαθαινω νεα σας. Εκει μακριά στον οριζοντα! Εχεις δει ποτε την ανατολη του ηλιου, καθισμενος διπλα στο κυμα, μολις να βγαινει απο την θαλασσα; Ετσι αφου βγει κ φτασει ισαμε εκει πανω, ουτε που γυριζεις να τον κοιταξεις,

τον θεωρεις δεδομενο,

σαν να γνωριστηκατε κ γινατε φιλοι.

Δεν μου αρεσει να μιλω για πολιτικα. Ετσι κ αλλιως ο ηλιος δεν θελει χαρτες, ειναι παντα στην ωρα του.

Ηταν μια ιστορια αφιερωμενη με μεγαλο σεβασμο, απεραντη εκτιμηση, απεραντη εμπιστοσυνη στη νεολαια μας, στην νεολαια ολου του κοσμου. Απο εμενα τον Κριστοφ στη νεολαια, στην νεολαια μας.

Δεν πιστευω στην πολιτικη, ποτε δεν πιστεψα, ακομα κ οταν ημουν πολιτικοποιημενος δεν ημουν φανατικος, διαβαζα, ψαχνομουν, ερευνουσα. Περασα απο το σπιτι της κ της ειπα: γεια σου ηρθα, κ μετα, μια μερα,της ειπα: γεια σου, φευγω. Ηταν συγκινητικη η στιγμη, μειναμε αμιλητοι, κ μετα; Μετα μου ειπε καλο καταβόδιο στην νεα σου αναζητηση, ημουν πλεον ωριμος, σταματησα να παιζω με κουκλες κ αυτοκινητακια,

ομως η ζωη ειναι αντιθεσεις, θα πρεπει να γνωρισεις το κακο για να ξερεις το καλο, θα πρεπει να γνωρισεις το μισος για να γνωρισεις την αγαπη, θα πρεπει ισως να περασεις απο την πολιτικη για να γνωρισεις το ματαιο,

ετσι οταν δεις να ανατέλλει ο ηλιος, μην κοκορευεσαι κ να πεις: ξερεις εγω τι εχω περασει για να βρισκομαι τωρα ενωπιον σου κ να σε θαυμαζω; Μεινε σιωπηλος κ αφησε τα σχολια για τον εαυτο σου.

Ισως αυτη την καταντια που βλεπουμε ολοι γυρω μας να ειναι ενα αναγκαιο κακο για να γνωρισουμε την ομορφια της γης κ να την εκτιμήσουμε. Μπορει΄ δεν ξερω.

οι ρυτιδες πλεον πανω στο σωμα μου ολο κ πληθαινουν,

σαν τροικα, μνημονιο, ΔΝΤ, νεοφιλελευθερισμο, κονόμα,

γερνώ, φευγω. Εκει διπλα στην αποβαθρα να κοιταζω τον οριζοντα,

καπως καμπουριασμενος,

να μαλωνω τα παιδια που παιζουν παραδιπλα, κ αυτα απεξω τους να μου λενε: ενταξει παππου,

μα μεσα τους ξερω οτι με βριζουν. Κωλογερε, πορνογερε,

κ γω μετα απο τοσα συμπληρωματα, τοσα φαρμακα, τοσες εγχειρήσεις ανανεωσης, τοσες

επανεκκινησεις. Δεν το κρυβω, εκατσε η μπαταρια μου.

-Το τσαι ειναι ετοιμο! ελατε Μερκελ, Σοιμπλε, Μητσοτακη- δεν το πιστευω! Ακομα ζει;

Ελατε Κριστοφ, το τσαι ειναι ετοιμο. Μαζευτηκαμε ολοι, αυτη η σπουδαια ομαδα, κ αλλος μιλαγε για το ζακχαρο του, ο αλλος για τα αρθριτικά του, ο αλλος για την πιεση του, κατι σαν ιατρικο δελτιο. Νομιζαμε οτι ειμασταν αρρωστοι. Ηταν απλα τα γηρατειά.

το συστημα εχει γερασει, ειναι υπεργηρο σαν Μητσοτακης,

απλα ορυκτελαιο στις κλειδωσεις,

ή μια διπλη ενεση αναβολικων τυπου Κεντερης,

κ αλλα κολπα που ξερει ο προπονητης του Κεντερη,

απλα παρατείνουν οχι τα γηρατεια, αλλα τον θανατο. Η πτωση τους ειναι αναποφευκτη, οπως κ η άνοδος του προλεταριάτου, της Νεολαιας, το ιδιο αναποφευκτη.

Καρλ Μαρξ, μανιφεστο του κομμουνισμου, ετος 2015, Αθηνα, Ελλαδα