στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ο χαρτης που σου εχει δωθει ειναι ψευτικος, γιατι η ζωη δεν εχει κανενα χαρτη. Μπορεις να πεις οτι αν ακολουθησω τον δρομο της θρησκειας θα βρω την σωτηρια της ψυχης. Αν ακολουθησω τον δρομο της πολιτικης θα βρω επιτελους την γη της επαγγελιας. Υπαρχουν πολλοι χαρτες εκει εξω κ οποιον θελεις μπορεις να ακολουθησεις. Ομως τα μαντατα ειναι απογοητευτικά γιατι ολοι οι χαρτες ειναι απλες ανθρωπινες επινοησεις. Επινοω ενα χαρτη κ αν δω οτι ο κοσμος τον υποστηριζει τοτε τον πιστευω κ εγω κ τον ακολουθω ακομα πιο πιστα. Ηταν απλα μια επινοηση του μυαλου. Ολα τα ιδανικα εκει εξω ειναι ολα επινοησεις, χαρτες, δρομοι για να σε βγαλουν καπου. Κάνεις απλά κυκλους γυρω απο τον εαυτο σου. Ολοι οι χαρτες ειναι ψευτικοι. Οτι εχεις μαθει για πατριδες, για θρησκειες, για ιδανικα, για ηθικη, για επιτευξη του σκοπου, για επιτυχια, ειναι ολα ψευτικοι χαρτες. Παιδικα παιχνιδια ηλικιας 5 χρονων κ συ πλεον εισαι 20 κ 80 χρονων κ 100, κ συνεχιζεις να παιζεις τα ιδια παιχνιδια που επαιζες παιδι.
Ημουν στην κουζινα κ ετοιμαζα την βραδινη μου σαλατα κ ταυτοχρονα ακουγα την τηλεοραση. Ειχε μια εκπομπη σχετικα με τους αριθμους στη ζωη μας, οτι δηλαδη ο αριθμος ας πουμε ο 500 αντιστοιχεί στην καλοσυνη, ο αριθμος 1000 στην κακία κ παει λεγοντας. Μπορεις να φας την ζωη ολη μελετώντας αυτες τις αντιστοιχίες κ θα βρεις παρα πολλες, επειδη η ζωη ειναι απεραντη κ θα βρεις οτι θελεις εκει μεσα. Τελειωνοντας η εκπομπη καποιος ειπε οτι: να μην ξεχναμε οτι η ζωη, το οτι υπάρχουμε ειναι το μεγαλυτερο δωρο, δεν μπορει να υπαρξει μεγαλυτερο δωρο απο την ζωη. Συμφωνω με τον φιλο. Το φαινομενο ζωη ειναι κατι το ασύλληπτο οτι μπορει να συμβει. Συμβαινει ομως, κ ειναι ενα συνεχες θαυμα.
Ειμαστε ολοι μας αυτο το θαυμα. Ειμαστε ζωη, κανενα αλλο θαυμα δεν μπορει να επισκιάσει αυτο το θαυμα. Ζω, υπαρχω, αντιλαμαβανομαι, σκεφτομαι. Το σκεφτομαι ειναι ενα παρακλαδι αυτο που λεμε ζωη, ειναι ενα παράγωγο, ενα μοριο, ενα απειροελαχιστο μοριο του τεραστιου φαινομενου που λεγεται ζωη.
Αυτο το απειροελαχιστο μοριο νομιζει οτι καταλαβαινει, οτι γνωριζει, οτι ειναι ο αρχηγος. Ο χαρτης.
Δεν υπαρχει κανενας χαρτης, ουτε μπορει να υπαρξει γιατι το φαινομενο ζωη ειναι απεραντο, ασύλληπτο, παραδοξο, αντιφατικο, παραξενο, ανατρεπτικο, δογματικο, συντηρητικό κ ταυτοχρονα επαναστατικο. Η ιδια η ανθρωπινη κοινωνια ειναι μια μικρογραφια του Κοσμου, της Ζωης, πολεμοι κ ειρηνη, ομορφια κ δυστυχια, συμπονια κ σκληροτητα, φτώχια κ πλουτος, απληστια κ αυταρκεια, αυτοεκτιμηση. Ειμαστε μερος αυτου,
κ ονομαζεται Ανασφαλεια. Ολα ειναι πιθανα να συμβουν, κ πιθανα να μην συμβουν.
Οι χαρτες θολώνουν το ρυακι που θελεις να πιεις νερο, σαν να τσαλαπατουν μεσα στο νερο. Περιμενε λιγο, κατσε λιγο πιο περα κ μην κανεις τιποτε, πεταξε καθε χαρτη κ περιμενε. Μετα απο λιγο το νερο θα καθαρισει. Σκυψε κ πιες, ειναι το ιδιο νερο που κυλα για παντα, μα τωρα πιο καθαρο.
Δεν εχεις να πας πουθενα, δεν εχεις να εκπληρωσεις τιποτε. Εισαι εδω, στο ενα χερι κρατας το: δεν γνωριζω ,κ στο αλλο χερι κρατας την ανασφαλεια. Ολα τα αλλα ειναι απλοι χαρτες για να περιπαίζεις τον εαυτο σου οτι πας καπου κ οτι κατι κανεις. Οι χαρτες ειναι ενα καλουπωμα της ζωης, για να της δωσεις καποιο σχημα. Απο την ιδια την φυση της, η ζωη, δεν μπαινει σε κανενα καλουπι. Δεν γνωριζω τα πολιτικα σου πιστευω, αλλα θελεις δεν θελεις η ζωη ειναι ενας ανταρτης. Ειναι το κομμουνιστικό μανιφεστο της ζωης, πολυ πριν υπαρξει, εκατομμμυρια χρονια πολυ πριν υπαρξει ο Μαρξ. Ζητω η επανασταση! Πιο σωστα: Ζητω η ατομικη επανασταση! Δεν ειναι θεμα ψηφου, να φηφισω δηλαδη τον κομμουνιστή, ή το Λαικο κομμα της Δεξιας κ να μου φερει τα θελω μου στο πιατο. Κ ο ψηφος ειναι ενας ακομα χαρτης που σου κλεινει την θέα. Γκρεμισε ολους τους τοιχους που δεν σε αφηνουν να περπατησεις, να δεις, να αναπνευσεις, να ζησεις.
Εκει μεσα στο κεφαλι μας υπαρχει ενας μαγκας. Του βγαζω το καπελο. Ειναι το μυαλο, μια σπουδαια αποθηκη πληροφοριων. Απο γεννησιμιου μας μεχρι το τελος μαζευουμε πληροφοριες κ τις τοποθετουμε στην βιβλιοθηκη του. Ειναι μια ομορφη βιβλιοθηκη, την θαυμαζω. Δεν ξερω’ εδω πανω στη γη, ενας μαγκας μεσα στο κεφαλι μας με τα δισεκατομυτια νευρωνες του, τοσο λεπτοι, 1000φορες πιο λεπτοι απο την τριχα, ενα τεχνολογικο θαυμα της Φυσης, ειμαι εκστασιασμενος απο αυτον. Αδυνατον να συμβαινει, ομως συμβαινει, μου ερχονται δακρυα στα ματια, δεν ειναι θεμα οτι συγκινήθηκα, δεν ειναι μονο αυτο, οταν το μυαλο βρισκεται σε ομορφα αδιεξοδα βουρκωνει, μενει σιωπηλο, αφωνο. Αυτος ο μαγκας πρπει να μπει στην υπηρεσια της ζωης, μα ειναι τοσο ατιθασος, τοσο αυθαδης, γεματος με τοσο Εγω, που γινεται αυτος αρχηγος. Μπορεις να τον πεις σφετεριστη εξουσιας. Τον εβαλες μουσαφιρη στο σπιτι σου κ σε πεταξε εξω κ εγινε αυτος αρχηγος. Εγινες ο υπηρετης του,
κ το μυαλο δεν ειναι παρα μια αποθηκη πληροφοριων που μαζεψε απο δεξια κ αριστερα κ απο το κεντρο.
Παρακολουθησε το μυαλο σου! Καθησε καπου ησυχα κ αρχισε να το παρακολουθεις χωρις να επεμβαινεις καθολου στα ποδια του. Θελει να θυμωσει; Αφησε το. Θελει να γελασει; Αφησε το να γελασει, δωστου άπλα, κανε του χώρο να κανει οτι θελει κ συ παρακολουθα το. Αν συνεχισεις υπομονετικα να το κανεις, θα εκπλαγεις! Αυτο θα αρχισει να ησυχαζει. Μονο κ μονο οτι το παρατηρας σιωπηλα, αυτο ησυχαζει. Σιγα σιγα αν συνεχισεις να το κανεις θα φτασεις στο στοχο. Στοχος δεν ειναι κατι στο μελλον, δεν ειναι ενα σημειο, δεν ειναι μια επιτευξη, δεν εισαι ο πρωτος στο τρεξιμο, δεν εισαι ο πιο πλουσιος, δεν εισαι ο πιο σοφος. Στοχος ειναι το εδω κ τωρα. Οταν εισαι συνέχεια στο εδω κ τωρα εισαι στο στοχο. Αν συνεχισεις υπομονετικα να παρακολουθεις τον εαυτο σου θα δεις οτι ο παρατηρητης ειναι μια ξεχωριστη μοναδικη οντοτητα, κ το μυαλο τιποτε αλλο απο ενα πληθος απο σκεψεις που κινουνται δεξια κ αριστερα σε μια πολυβουη πολη. Τρελαίνεσαι, τοσες κατευθυνσεις, θελεις εστω κ καποιον να σου πει οτι: απο ολες αυτες τις κατευθυνσεις, αυτη, η δικια μου, ειναι η καλυτερη, ακολουθησε την. Τον ακολουθεις κ εισαι απο χερι χαμενος. Γιατι: ειναι απλα μαθηματικα. Οταν ζεις το εδω κ τωρα δεν υπαρχει καμια σκεψη, επειδη η σκεψη θελει χρονο, ζει με τον χρονο,
κ πεθαινει με το εδω κ τωρα. Η σκεψη ειναι παντα παρελθον, πεθαμενο παρελθον, συσσωρευμενο μεσα στο μυαλο. Το εδω κ τωρα ειναι παντα νεο, συνεχως κινείται, αλλαζει, την μια κινειται σε συννεφιασμενο τοπιο κ κρυωνει, κ λιγο αργοτερα πετά τα ρουχα της κ τρεχει κατω απο τον καυτο ηλιο που ξεμυτησε πισω απο τα συννεφα. Αλλαζει διαθεση, οχι αναλογα με το ψευτικο μυαλο, αλλα με οτι πραγματικα υπαρχει γυρω.
Δεν σου μιλω για θεωριες, συμβαινει σε μενα, αργα ή γρηγορα θα συμβει κ με σενα. Κανω μακρινους περιπατους μεσα στη φυση, μεσα στη σιωπη, εγω κ η φυση, 5-10 χιλιομετρα καθε μερα, βρέξει χιονισει. σιγα σιγα χωρις να το θελεις, μια μερα, θελεις να αγκαλιασεις την φυση. Τοσο απεραντη κ τι να αγκαλιασεις; Αγκαλιαζεις ενα δεντρο, χαιδευεις το χωμα, λες ενα ευχαριστο στον ηλιο, στα συννεφα, στη βροχη, στον αερα. Ειναι πλεον οι αχωριστοι σου φιλοι. Δεν ξεκοβεις ομως απο την βουη της πολης. Πινεις την μπυρα σου μαζι με φιλους, στην ταβερνιτσα κατω απο την κληματαρια με την αγαπημενη σου, οι δυο σας. Σε μια συναυλια Ραπ, τεκνο, εντεχνο, σε μια οπερα, κλασσικη μουσικη, ενα σηριαλ στην τηλεοραση, στο γηπεδο για να δεις την αγαπημενη σου ομαδα να νικα, στο παζαρι, στην αγορα, στη δουλειά σου μαζι με τους συναδελφους σου να δημιουργεις, να κατασκευαζεις, να προσφερεις υπηρεσιες στους συναθρωπους σου. Μην απαρνηθεις τιποτε, ζησε την ζωη σου οπως εσυ νομιζεις καλυτερα, ειναι η δικη σου ζωη. Καμια φορα, αν θελεις, στάθου κ παρακολουθα τον εαυτο σου. Η παρατηρηση, αμεσως, φερνει αποσταση απο το αντικειμενο που παρακολουθας. Να εχεις υπομονη. Εζησες πολλα χρονια με το μυαλο κ ταυτιστηκες μαζι του, ομως ειναι μια ψευτικη ταυτιση, ανυπαρκτη, κ καθε ψευτικο οταν απλα το κοιταξεις, διαλυεται απο μονο του. Εχεις να χαραξεις τον δικο σου αποκλειστικο δρομο εδω πανω, κ εισαι τοσο μοναδικος που ακομα κ αν καταφερεις να φτασεις καπου με το σπαθι σου, κανενας δεν μπορει να ακολουθησει τον δρομο σου, καθενας πρεπει να χαραξει τον δικο του δρομο. Ετσι ριξε μια ματια σε οτι εγραψα κ μετα πεταξε τα στο καλαθι των αχρηστων. σας φιλω ολους, κριστοφ
σημ: ο πιο πανω τιτλος ειναι δανεισμένος μεσα απο ενα βιβλιο του δασκαλου μου Osho(Οσσο)
