στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ειναι γεματος φανταχτερα αστραφτερα χρωματα σαν πετεινος. Ειναι πετεινος. Γυρω του οι κοτες να τρωνε σκουλικια κ σπορους απο σιταρι, καλαμποκι, πιτουρα. Καθε πρωι κικιρίζει. Τοτε σηκωνονται ολοι, κ βαριεστημενα πιανουν δουλεια. Η ιδια μερα η χθεσινη. Ο πετεινος δεν ειναι πλουσιος ανθρωπος αλλα ο πλουσιος ανθρωπος μπορει να ειναι πετεινος. Ο πλουτος ειναι ενα παραμυθι που με αυτο σε εχουν νανουρισει απο τα παιδικα σου χρονια. Στην πραγματικοτητα ολα τα παραμυθια ασχολουνται με τους πλουσιους ανθρωπους. Αν καμια φορα χρησιμοποιουν κ τον φτωχο το κανουν σαν εφε, σαν ντεκορ, σαν σκηνικο του εργου που ονομαζεται: Πλουτισμος. Οι κοινωνιες ειναι ενας μηχανισμος που κρατα την μάζα χαμηλα για να δωσει την ευκαιρια σε καποιον να παει ψηλα κ να ξεχωρισει. Ομως τετοια συνθηκη δεν υπαρχει στην Ζωη, περπαταμε ολοι πανω στην γη, ασχετα αν καποιος ειναι ντυμενος με φανταχτερα ρουχα ή ειναι ζητιανος. Πετεινοι κ κοτες ζουν μεσα στο ιδιο κοτετσι. Το προβλημα με τους ανθρωπους ειναι οτι η πορτα ειναι ανοιχτη κ ανα πασα στιγμη μπορουν να βγουν εξω. Ομως για καποιο λογο, που δεν γνωριζω, τους αρεσει να ζουν μεσα σε κοτετσι, ισως τους αρεσει η ασφαλεια του συρματοπλεγματος.
Ο ανθρωπος θελει δεν θελει θα προοδευσει τεχνολογικα κ υλικα,
ομως θα ελθει μια μερα που θα αφησει πισω του τα Λέγκο κ τα Πλέι μομπίλ,
οι παρθενωνες των τραπεζών πιθανον να γινουν πανεπιστημια. Πιθανον μουσεια, αιθουσες σινεμα κ πολιτιστικα στεκια νεολαιας.
Αφου ο ανθρωπος μεγαλωσει θα πεταξει απο πανω του την ενδυμασια της κοτας κ του κοκορα κ θα βγει εξω απο το ανοικτο κοτετσι, κ ορθιος σαν ανθρωπος θα παει να εξερευνησει την γη.
Το κοτετσι πλεον θα ερημωσει. Κανεις δεν θα ασχολειται μαζι του, αγριοχορτα θα το σκεπασουν. Θα ξεχαστεί, οπως ξεχνας την παλια σου γκομενα. Καμια φορα ομως θα την νοσταλγεις, γιατι σου εμαθε τα πρωτα σου γραμματα, σου πέταγε βεβαια βαζα κ πιάτα,αλλα ηταν ο τροπος για να σκεφτεις κ να κλειστείς στον εαυτο σου κ να αναμετρηθεις με τον εαυτο σου, να αναμετρηθεις με το Ειναι σου. Ναι, θα γυρισεις πισω σαν τουριστας
μπροστα σε ερειπια που τραβά αναμνηστικες φωτογραφιες κ τες δειχνει στους φιλους του.
Να περνατε ολοι ομορφα
