στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Κληθηκε να ριξει μια ματια στον Κοσμο κ συγκεκριμενα στην νεολαια αυτου του κοσμου. Δεν θα σας κουρασω. Ανεργια, αβεβαιο μελλον ειναι τα χαρακτηριστικα του κοσμου της. Ας υποθεσουμε οτι αυτα τα δυο εχουν λυθει απο μια σπουδαια κυβερνηση, κ η νεολαια εχει δουλεια, κ το μελλον της ειναι βεβαιο, τι νομιζεται οτι θα συμβει μετα; Θα ανακυψει απο μονο του ενα αλλο ερωτημα, μια αλλη απαιτηση:
Θελω καλυτερη ποιοτητα ζωης.
Αφου το λυσει κ αυτο, αναποφευκτα θα βαλει το χερι στην καρδια του. Δεν ειναι θεμα θρησκειας, ξερω οτι σε αυτα δεν πιστευεις συντροφε. Θα βαλεις το χερι στην καρδια σου κ θα την ακουσεις. Δεν υπαρχει εκει μεσα κανενας θεος, ποτε δεν υπηρξε, ειναι απλα μια καρδια που κτυπα κ κτυπα.
Εκει εξω τιποτε παρα μικρα κ μεγαλα συμφεροντα. Εκει ζουμε ολοι μας.
ακουω οτι η Κυπρος μας εχει διαμελιστει . Πριν πολλα χρονια, πολεμοι κ πραξικοπηματα, μας εχουν φερει εδω. Ειμαστε κοντα στην λυση. Ειναι φανερο. Το βλεπω,
βλεπω τους τελευταιους πασσαλους να ξεριζωνονται.
Το μελλον σου ανηκει. Εγω σχεδον φευγω, ειμαι σε καθοδο,
φευγουν οι δικοι μου ενας ενας. Φευγουμε σιγα σιγα. Ενας γεροξεκουτης μιλα για θανατο σε νεους. Συγνωμη!
στο αιμα σας εχετε ενα ηφαιστειο. Η λαβα του ας γινει ωραιο λιπασμα, ας αποφυγει τα δεντρα,
θα τα καψει,
ας αποφυγει κ τις μεγαλες εκρηξεις. Καποιος εξερευνητης με την κοπελα του πεθαναν απο αναθυμιασεις καποιου ηφαιστειου. Στην Ιταλια μια πολης βυθιστηκε μεσα στις σταχτες του διπλανου ηφαιστειου.
ας γινει η λαβα σου ωραιο λιπασμα. Αμην, συντροφε!
