Χαμενοι μεσα σε σωρους από καλωδια

Πριν μια βδομαδα πηγα στον ηλεκτρολογο αυτοκινητων. Ειχε τρελαθει ο δεικτης βενζινης. Μολις εβαζα μπρος το αυτοκινητο, ο δεικτης βενζινης αναβε ένα κοκκινο λαμπακι, μετα πηγαινε μια φορα προς τα πανω, μετα αμεσως προς τα κατω, μετα ξαναπανω κ υστερα κατω για τελευταια φορα. Εκει εμενε ακουνητος. Το ρεζερβουρ μεσα ειχε φουλ βενζινη. Το ολο προβλημα αρχισε όταν αλλαξα την τρομπα βενζινης. Με αφησε στον δρομο μια μερα από αντλια βενζινης. Αλλαξα την αντλια βενζινης κ αμεσως μετα, αρχισε ο δεικτης βενζινης να κανει τα τρελα του. Πηγα σε πολλους ηλεκτρολογους κ κανενας δεν εκανε τιποτε, μεχρι που βρηκα έναν πραγματικο μαστορα που το εφτιαξε μεσα σε πεντε λεπτα. Εβγαλε ένα φυσάκι, κατι μετρησε κ το ξαναβαλε στη θεση του. Αυτό ηταν! Κοστος μηδεν. Του ειπα ποσα θελεις, μου ειπε δωσε μου δεκα ευρω για γουρι. Ημουν ο πρωτος που εμπαινε εκεινο το πρωινο στο μαγαζι του. Του εδωσα 20. Χαλαλι.

Μετα από μια βδομαδα κολλησε το ηλεκτρικο μοτερ του αερισμου της καμπινας. Μολις εβαζα μπρος αυτό ξεκινουσε μονο του κ δεν σταματουσε. Καηκε το τσιπακι. Το εχουν αυτό το χουι αυτά τα αυτοκινητα. Δεν βρισκω εξαρτημα κ αν βρω, το κοστος θα είναι πανω από 120 ευρω. Συνεβηκε το ιδιο σε καποιο μερσεντες κ του ζητησαν 850 ευρω. Βρηκε το ιδιο εξαρτημα με 250, ένα μεταχειρισμενο, κ αναψε καντιλι στον μαστορα.

Τα σημερινα αυτοκινητα είναι πολυπλοκα. Τα γεμιζουν με ηλεκτρονικες πλακετες, χωρις να υπαρχει λογος. Το εξαρτημα που καηκε δεν ηταν αναγκη να βαλουν ηλεκτρονικη πλακετα. Είναι ένας ρυθμιστης στροφων. Να σου υπενθυμισω ότι οι ανεμιστηρες που εχεις στο σπιτι σου για να σου κανουν αερα δεν εχουν ηλεκτρονικη πλακετα κ λειτουργουν μια χαρα για χρονια.

Τις προαλες χαλασε το πλυντηριο ρουχων μου κ πηγα να αγορασω άλλο. Επαθα την πλακα μου! Τα συγχρονα πλυντηρια εχουν οθονες, σαν μικρα λαπτοπ, ρυθμιζουν στροφες, θερμοκρασιες, εχουν καμια 30νταρια κουμπια, κ όλα αυτά για να πλυνεις, ένα σωβρακο μια φανελα, το σουτιεν μου. Γυρισα την αγορα κ δεν βρηκα κατι απλο.

Η εποχη της απλοτητας τελειωσε. Μπηκαμε στους λαβυρινθους της ασκοπης πολυπλοκοτητας. Η αγορα θελει να πουλησει, ετσι ανταγωνιζονται μεταξυ τους ,οι εταιριες, γεμιζοντας τις συσκευες με αχρειαστα εφε. Θελουν να εντυπωσιασουν τον αγοραστη, με διαφορα λαμπακια κ κουμπακια.

Γερνουμε! Ο πολιτισμος της ευρωπης εχει γερασει. Καποτε η ευρωπη ηταν σπουδαια, τωρα όμως εχει γερασει. Αυτό συμβαινει με όλα τα πραγματα. Γενιουνται ,μεγαλωνουν, αναπτυσονται, πεθαινουν. Είναι νομος νομοτελειακος. Ο δυτικος πολιτισμος εχει γερασει. Αυτος ο τροπος αναπτυξης εφτασε στο τελος του, πρεπει να βρουμε νεους τροπους αναπτυξης. Ολα τα πολιτικα συστημα που αναπτυχθηκαν μαζι του είναι το ιδιο γερασμενα, ξεπερασμενα από την ιδια την ζωη, δεν είναι θεμα καλου κ κακου, γερασαν. Κοιταξε τον εαυτο σου στον καθρεπτη! Τι βλεπεις;

Μεγαλωνουμε, ολοι μας μεγαλωνουμε, ετσι κ οι ανθρωπινες κοινωνιες μεγαλωνουν, ρυτιδιαζουν. Είναι νομος. Δεν ξερω ποτε αρχισε να γερνα ο πολιτισμος μας. Πηγαινοντας προς τα πισω, μπορεις να πεις από τον πρωτο παγκοσμιο πολεμο. Πιθανον. Δεν υπαρχει ακριβως συνορο, το πότε γερνά καποιος. Δεν μπορεις να πεις ότι όταν ημουν 50 ημουν νεος κ μολις εκλεισα τα 50 αρχισα να γερνω. Δεν υπαρχουν τετοια συνορα. Μολις γενιεται κατι, αρχιζει ταυτοχρονα κ η αντιστροφη μετρηση του τελους του. Μολις αναψει το κερι, αρχιζει ταυτοχρονα κ η διαδικασια λιωσιματος του.

-Τι μπορει να κανουμε;

- Δεν μπορεις να κανεις κατι. Ολες οι πλαστικες εγχειρησεις είναι απλα μπιζινες. Κ εδώ δεν μιλουμε για μπιζινες. Να σου υπενθυμισω ότι παντα ο ανθρωπος ειχε βασανα. Ολες οι εποχες εχουν τα βασανα τους. Η δικη μας όμως η εποχη εχει μια ιδιομορφια. Βρισκομαστε ακριβως πανω στην Αλλαγη. Αυτό σημαινει ότι όλα γυρω σου είναι ρευστα, ότι πουθενα γυρω σου, οπου κ να κοιταξεις, δεν θα βρεις καμια βεβαιοτητα, δεν θα βρεις κατι το σταθερο για να ακουμπησεις. Αυτό είναι καλο, γιατι μπορει ο νεος κοσμος να κινηθει σε ένα συστημα Ανθρωπινο. Είναι κ κακο, γιατι μπορει το νέο να είναι πιο απανθρωπο από αυτό που ζουμε τωρα.Βρισκομαστε σε ένα σταυροδρομι.

Η τεχνολογια προχωρα με γιγαντια βηματα,

Η πνευματικοτητα ομως , κ το μεσα μας, είναι μια χελωνα. Παντα ετσι ηταν.

Όλα δειχνουν ότι ο νεος κοσμος θα είναι ακομα πιο σκληρος από αυτόν. Όλα τα προγνωστικα είναι υπερ του, ολοι πονταρουν πανω του, γιατι κανενας δεν θελει να χασει τα λεφτα του. Ναι! Ετσι είναι.

Δεν μπορω να σου απαντησω. Το μυαλο μου αδυνατει να συλλαβεια αυτό το μακαβριο γεγονος του νεου πιο απανθρωπου κοσμου. Αδυνατω, ισως δεν θελω να το πιστεψω. Μπορει. Μπορει όμως κ όχι. Μπορει ο νεος κοσμος να αρχισει να βρισκει τον παλμο του,

Οταν τρεχεις είναι εκει,

Οταν μισεις είναι εκει. Μπορει να μην την ακουεις. Είναι εκει.

Οταν σκοτωνεις είναι εκει. Δεν την ακουεις. Είναι εκει όμως κ σε βλεπει.

Παντα είναι εκει. Είναι η καρδια. Παντα είναι εκει. Οταν αγαπας είναι εκει. Την ακους που κτυπα, βροντά, κατεδαφιζει πορτες, τοιχους, συστηματα. Είναι ενας χειμαρρος. Δεν καταλαβαινει την υλικη γλωσσα, αδυνατει να την συλλαβει,

Εκπλησσεται μαζι σου. Τοσο υλιστης! Δεν θυμωνει. Να το θυμασε αυτό. Η καρδια ποτε δεν θυμωνει. Ποτε. Οτι κ αν της κανεις, ποτε δεν θα θυμωσει.

Δεν ειμαι θρησκος, αλλα ερχεται στο μυαλο μου η εικονα του Χριστου, πανω στον σταυρο. Με τα χερια καρφωμενα, παλουκωμενος, πανω στον λοφο. Κ μετά μια δευτερη εικονα. Δεξια κ αριστερα του το ιδιο σταυρωμενοι οι δυο ληστες. Οι μεν εκλεβαν κ τους καρφωσαν στον σταυρο, ο δε Εδινε κ τον καρφωσαν το ιδιο. Αυτο το γεγονος συνεβηκε 2000 χρονια πριν, εκτοτε εχει κυλησει πολύ νερο στο αυλακι. Ο οχλος πλεον αλλαξε ενδυματα, φορα τζιν παντελονια με τρυπες , το παζαρι βριθει από αξεσουαρ κ αντικειμενα, εχουμε αφθονια, υπεραφθονια, μπλεγμενοι μεσα σε καλωδια. Σου λειπει. Το ξερω ότι σου λειπει. Χαθηκες. Εσυ χαθηκες. Αυτή περιμενει,

Δεν ηταν αναγκη να την καρφωσεις στο σταυρο με τα χερια ανοικτα, σαν να αγκαλιαζει τον κοσμο. Το κανει ετσι κ αλλιως από μονη της. Περιμενει με ανοικτες αγκαλες. Είναι εκει,

κ σε κοιταζει. Ριξε της απλα μια ματια,

κ το αλεξισφαιρο τζαμι που ηταν αναμεσα σας θα θρυματιστει.

Κτιζουμε κοινωνιες αλεξισφαιρων κ κλεινομαστε μεσα, κ αργα αργα πεθαινουμε. Ενας αργος βασανιστικος θανατος. Κοινωνιες θανατου.

Ριξε Της απλα μια ματια.

Δεν την ακουμπα τιποτε. Ετσι είναι ασπηλη, παρθενα, αγνη, καθαρη. Αδιαφορει για όλα, τα βρισκει πολύ παιδαριωδη. Ομως Γνωριζει, για αυτό κ η αδιαφορια της. Ξερει. Ειναι ένα σκαλι πιο πανω από όλα. Οτι εχεις σκεφτει στο μυαλο σου, ότι εχεις κατασκευασει με την υλη, ότι θα κατασκευασεις, Αυτή βρισκεται ένα σκαλι πανω απ’όλα. Θελει να γελασει με την ζωη σου, αλλα δεν είναι του στυλ της. Απλα κοιταζει,

Χωρις κανενα μορφασμο. Δεν είναι σοβαροτητα, ουτε μηδίαμα( αν εχεις ερωτευτει ξερεις). Κοιταζει. Περιφερεται αναμεσα μας κ παιρνει μορφη μονο αν την κοιταξεις καταματα,

Μπορει να είναι η φιλη σου, το παιδι σου, το δεντρο σου, ο σκυλος σου. Παιρνει διαφορες μορφες. Θελει χωρο. Το μονο που χρειαζεται θελει χωρο. Κανε της χωρο κ αυτή αμεσως στρογγυλοκαθεται καπου εκει διπλα σου. Βεβαια δεν ειναι ακριβως ετσι, φαινεται ότι είναι κατι απεξω σου. Δεν είναι. Είναι οφθαλμαπατη, το φαινομενο του σπασμενου μολυβιου μεσα στο νερο. Αρχιζεις απεξω κ σιγα σιγα σιγα οδηγεις την ματια σου μεσα σου.

Κ συμβαινει κατι το εντελως παραδοξο. Όταν την φτασεις, Εσυ, εκεινη ακριβως την στιγμη εξαφανιζεσαι, γινεσαι μονο αγαπη.

Ειμαστε στο σταυροδρομι. Η παλια ζωη πεθανε. Αρχιζουμε καινουρια ζωη. Επειδη ειναι στα χερια του ανθρωπου η τυχη του, ας αποφασισει αυτος, μονος του, που θελει να βαδισει. Οποιο δρομο κ να ακολουθησει Αυτή θα είναι παντα διπλα του,

Μεχρι την αιωνιοτητα.

Να ειστε ολοι καλα