στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ποτε πριν ο ανθρωπος δεν ηταν τοσο αηδιασμενος,
με τους εκπροσωπους του.
Κοιταξε τιτλος κομματος: Χριστιανοδημοκρατες. Χριστιανανοδημοκρατια, κατι μεταξυ Χριστού κ του δικου μας δημοκρατη Περικλη.Η βασικη φιλοσοφια του Χριστου δεν είναι να σταυροκοπιεσαι. Η βασικη φιλοσοφια ειναι αγαπατε αλληλους κ ο εχων δυο χιτωνες να δινει τον ένα στον μη εχωντα. Κ η βασικη φιλοσοφια της Δημοκρατιας του Περικλη είναι η Εξουσια του Δημου, δηλαδη η εξουσια των δημοτων, του λαου.
Εχουν περασει χρονια από τοτε κ εχουμε ξεχασει,
κ στοιβαζουν χιτωνες στις τραπεζες. Δισεκατομμυρια χιτωνες,
που κλεβουν απροκαλυπτα από τον κοσμακι. Κ τον αφηνουν γυμνο.
Οσο για την Δημοκρατια, αυτή εχει εκτελεστει στο αποσπασμα εδώ κ καιρο.
Χριστιανοι κ δημοκρατες ισον: Χριστιανοδημοκρατες. Καπου στην Γερμανια.
Ηταν καποιες εποχες που ζουσε ο ανθρωπος, γεματες με τοση Αηδια,
Που ονομαστηκε : Εποχη της Αηδίας.
Ηταν καποτε μια χωρα που την λεγαν Γερμανια κ ηθελε να γινει σπουδαια χωρα. Εγινε. Ενας βιομηχανικος γιγαντας. Μετα , αφου καβαληκεψε το καλαμι ηθελε να γινει πλανηταρχης. Εγινε. Τα πραγματα πηγαιναν καλα και ο λαος της Ευρωπης ευημερουσε υπεροχα, μεχρι που φανηκε στην γωνια ο Χριστος.
-Ο ιδιος ο Χριστος;
-Ναι,ο ιδιος ο Χριστος.
Αφησε το αλεξιπτωτο του, εκανε ένα σαλτο σαν παιδι, κτυπησε τα χερια του από χαρα, φωναξε ολέ κ γιούχου. Αφου συνηλθε από την χαρα που ξαναπατησε πανω στην γη κ κοιταξε πιο σοβαρα τι εβλεπε γυρω του, τον επιασε η καταθλιψη, η Αηδια.
Με την επομενη αμαξοστοιχια αναχωρησε παλιν για τους τοπους του χωρις να πει κουβεντα,
Πουθενα ο Ανθρωπος για να σταθει. Γυρω του ανθρωπακια.
Όταν ο Περικλης σταθηκε πανω στην Ακροπολη, για να μιλησει στον Λαο του, μια σφαιρα από το μελλον ηλθε κ τον βρηκε στην καρδια του.
Ο δρομος πλεον ηταν ανοιχτος. Ετσι η Αηδια στρογγυλοκαθησε στα Βασιλικα Ανακτορα κ διοικουσε τον κοσμο.
Μεινε προσηλωμενος στις Ανθρωπινες αξιες. Δεν τιθεται θεμα για να σωσεις τον κοσμο. Ξεχνα την λυτρωση του κοσμου. Μεινε προσηλωμενος στις ανθρωπινες αξιες από σεβασμο στην ιδια την ζωη. Την ζωη σου. Δεν τιθεται το θεμα για να φτιαξουμε καλυτερο τον κοσμο. Ξεχνα το. Κανε ντελίτ από το μυαλο σου το: «να σωσω τον κοσμο». Κανεις δεν το μπορει. Μεινε προσηλωμενος στις ανθρωπινες αξιες από σεβασμο κ μονο σε σενα.
Φαντασου ολον τον κοσμο να πεθαινει κ συ να πεθαινεις το ιδιο, να ξεψυχας,
στα χερια σου κρατας ακομα τον σκυλο σου δεμενο με το λουρι. Τοτε με οσες δυναμεις σου απομενουν ελευθερωνεις τον σκυλο σου από το κολαρο, τον χαιδευεις για τελευταια φορα κ αυτος σαν να κοντοστεκεται δεν θελει να φυγει από κοντα σου, ειχες δημιουργησει μια σχεση ανθρωπιας μαζι του κ δεν θελει να φυγει. Τον διωχνεις κ αυτό να μενει κοντα σου, μεχρι να ξεψυχησεις. Προσπαθησε να μεινεις ανθρωπινος. Το ωφειλεις στον εαυτο σου κ μονο κ σε κανεναν άλλο.
Συμπληρωθηκαν φετος , στις 7 Νοεμβριου, 100 χρονια από την γεννηση του Αλγερινογαλλου συγγραφεα Αλμπερ Καμυ. Πεθανε νεος, 44 χρονων, από τροχαιο.
«…χρειαζόταν να υιοθετήσουμε μια γλώσσα κάπως διαφορετική. Ωστόσο, θα ήθελα µόνο να προλάβω μια παρεξήγηση. Όταν ο συγγραφέας αυτών των γραµµάτων λέει «εσείς», δεν εννοεί «εσείς οι Γερµανοί», αλλά «εσείς οι ναζί». Όταν λέει «εµείς», αυτό δεν σηµαίνει πάντα «εµείς οι Γάλλοι», αλλά «εµείς οι ελεύθεροι Ευρωπαίοι». Αντιπαραθέτω δύο στάσεις, όχι δύο έθνη…»
Ηταν αποσπασμα από το βιβλιο του Αλμπερ Καμυ, « Γραμματα σε ένα φιλο Γερμανο» που εγραψε το 1944 κατά την διαρκεια της Γερμανικης κατοχης στη Γαλλια. Περασαν 70 χρονια από τοτε,
κ η Αηδια κυκλοφορα ελευθερα
