στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Τα αρπακτικα Ορνεα κατεβαιναν από τα βουνα κ επιναν το αιμα του λαου. Ηταν μια μαστιγα για τον λαο. Πολυς κοσμος που ερχοταν από τα ξενα μερη ελεγαν ότι τα ιδια αρπακτικα Ορνεα ηταν παντου. Αρχισαν να κανουν διαδηλωσεις εναντιον των Ορνεων, αλλα το μονο που καταφερναν ηταν να τα εξαγριωσουν κ αυτά κατεβαιναν κ ορμουσαν πανω στον λαο που ηταν σε πορειες διαμαρτυριας κ του επιναν το αιμα, αφου προηγουμενως τον βομβαρδιζαν με τα νυχια βελη σαν ρουκετες κ τους σκοτωναν. Επρεπε να βρουν μια άλλη λυση, οι διαδηλωσεις ηταν ανημπορες να τα εξολοθρευσουν, ηταν ολοφανερο. Αποφασισαν να τα σκοτωσουν. Επειδη θα εκαναν φονους κ θα ηταν αμαρτία από τον θεο, που θελει όλα τα πλασματα του να ζουν ειρηνικα, εστειλαν τον Νόντα, το πρωτοπαλικαρο, να παρει την ευχη του από τους θεους. Ο Νόντας εφτασε στο ναο κ ειδε μια ταμπελα, στην πορτα του, που εγραφε: «προσωρινα κλειστο». Ετσι γυρισε πισω απρακτος. Τοτες πανω στην απελπισια τους κατεφθασε ο Ηρακλης κ τον παρακαλεσαν αν μπορει, να σκοτωσει τα Ορνια κ αυτος ειπε:
-Ερχομαι από μερη μακρινα κ εχω σκοτωσει ολων των ειδων τα Ορνια κ τα τερατα, μεχρι σταυλους καθαρισα κ δεν θα μπορεσω να σκοτωσω τα Ορνια!
Επιασε δουλεια, πηρε μαζι του κ τον Ιόλαο για να τον βοηθα να βουτα τα βελη του στο φαρμακερο δηλητηριο της Λερναιας Υδρας . Τοσο πολύ βρώμικα κ φαρμακερα κ δηλητηριωδη ηταν τα Ορνια, που τα φαρμακερα βελη του Ηρακλη δεν τα σκοτωναν, τουναντιον αυτά δυναμωναν περισσοτερο. Τοτε ο Ηρακλης βουτηξε τα βελη του σε κατι κοπρανα καποιων αγελαδων που εβοσκαν εκει παραπερα κ ξανακτυπησε με αυτα τα βελη τα Ορνια. Τιποτε όμως δεν γινοταν, τα Ορνια δυναμωναν περισσοτερο.
Εβαλε τον Ιολαο κ κατουρησε σε ένα βαθουλωμα βραχου, μετα εφτυσαν κ οι δυο τους κ με αυτό το δηλητηριο ξανακτυπησαν παλι. Τιποτα. Τα Ορνια να ζουν κ να βασιλευουν κ να τρωνε τις σαρκες τους το ενα το αλλου κ να χαιρονται κ να ευημερουν. Ο Ηρακλης καταλαβε ότι το φαι τους ηταν το δηλητηριο. Τρεφονταν με δηλητηριο κ με αιμα, ετρωγε το ένα τις σαρκες του αλλου κ δυναμωναν. Απελπιστηκαν κ οι δυο. Αυτά τα Ορνια ηταν ανικητα. Τοτε ένα μικρο συννεφο αρχισε να μεγαλωνει κ σε λιγο αρχισε να βρεχει. Μαζευτηκε νερο εκει γυρω σε κατι βραχους. Όπως ετσι ξαφνικα αρχισε να βρεχει , ετσι ξαφνικα σταματησε. Τοτε επεσε ένα φυλλο περγαμηνης, τυλιγμενο σε ρολο, από τον ουρανο, εκει στα ποδια τους, που εγραφε ένα μηνυμα πανω του:
«Γεια σου Ηρακλη μου. Ειμαι η Αθηνά κ θελω να σε βοηθησω να ξεμπερδεψεις μια κ καλη από τα Ορνια. Τα Ορνια αυτά τα ειχαμε μαζεψει από την εποχη των δεινοσαυρων κ τα ειχαμε φυλακισμενα. Τα ειχαμε ταριχευσει, τα ειχαμε κανει μουμιες. Ηταν σκετα απολιθωματα. Μια μερα όμως δραπετευσαν από το μαυσωλειο που τα ειχαμε, πηραν την μορφη Ορνεων κ σαν αγρια, υπουλα, αιμοβορα, αναλγητα,σαρκοφαγα Ορνεα κυριαρχησαν πανω στη γη. Πρεπει να εξολοθρευτουν να εκλειψουν από το προσωπο της γης. Βουτηξε τα βελη σου σε γαργαρο καθαρο, παρθενο νερο της βροχης κ με αυτό μπηξε το στο βρωμικο δερμα τους κ αυτά θα πεθανουν αμεσως. Αστραπιαια θα λυωσουν σαν κερι κατω από το φως του ηλιου, θα διαλυθουν, δεν αντεχουν καθολου την ομορφια. Εχε την ευχη μου γιοκα μου. Με εκτιμηση η Θεά Αθηνά».
Αυτό ηταν . Τιποτε δεν εμεινε από αυτά. Ελυωσαν, διαλυθηκαν μεσα στη γη κ ο κοσμος απαλλαχτηκε απο τα Ορνια.
Τα κερδη της Γερμανιας από την ευρωκριση τα τελευταια 3 χρονια φτανουν στα 114 δις ευρω από φορους. Η Γερμανια παρουσιασε πλεονασμα 20 δις ευρω, γεγονος που δεν περασε από κανεναν απαρατηρητο. Είναι ο Γ’ παγκοσμιος πολεμος. Από την ιδια χωρα που εκανε κ τους αλλους δυο, αυτή την φορα ενας οικονομικος πολεμος. Φασισμος.Τα Ορνια.
-Κ ο Ηρακλης;
-Ο Ηρακλης δεν ζει πια. Εχει πεθανει.
-Η Αθηνα; Η Αθηνα που βρισκεται; Γιατι δεν ερχεται να βοηθησει;
-Οι Θεοι δεν υπαρχουν πια. Εχουν πεθανει ολοι. Κ οι δικοι μας θεοι κ οι ολοι οι θεοι του κοσμου εχουν πεθανει. Οσοι δεν εχουν πεθανει εχουν συμβιβαστει με τα Ορνια. Αμερικανικα, Κινεζικα, Ιαπωνικα, Ευρωπαικα, Ρωσικα, Ινδικα Ορνεα. Κ συ πρεπει να βγαλεις το φιδι από την τρυπα μονος σου.
-Πως; Με πιο τροπο; Πες μου. Να παρω τα οπλα;
-Μην χρησιμοποιας ποτε, μα ποτε, τα δικα τους οπλα. Κ τα δικα τους οπλα, είναι το ψεμα, η ψευτια, η πονηρια, οι σκοτωμοι. Τα δικα σου οπλα θα πρεπιε να είναι η ομορφια, η αγαπη,η αλληλεγγυη, η καρδια. Δεν είναι κατι που μαθαινεται στο σχολειο, ουτε στο κατηχητικο , ουτε στις εκκλησιες, ουτε στις καλες πραξεις, ουτε στις νηστειες, ουτε μεσα στα βιβλια. Δεν υπαρχει τροπος να το μαθεις. Ειναι εκει κ περιμενει να το χαιρετησεις να του πεις: για σου φιλε μου.
Η ζωη θα συνεχισει το δρομο της,
ειτε υπαρχει το ανθρωπινο ειδος, ειτε δεν υπαρχει,
Η ζωη είναι απλα ενας χαιρετισμος. Ενας απλος χαιρετισμος από καρδιας,
Γεια σου φιλε μου, γεια σου φιλε μου.Το δικο σου οπλο: γεια σου φιλε.
