στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Σαββατο. Εκανα την πρωινη μου βολτα κ ακουσα μια ντουφεκια. Ταυτοχρονα κτυπησε κ η καμπανα. Σημανε 7 κ 30. Μετα από λιγο κ άλλες ντουφεκιες.
Αυτό το ειδος ανθρωπου που την βρισκει να σκοτωνει.
Κανονικα δεν αξιζει να ασχοληθω μαζι του, θα ριξω όμως μια κλεφτη ματια,
μεσα στα βαθη της μαυρης ψυχης του.
Αναψα το κλεφτοφάναρο κ κοιταξα εκει μεσα. Θα νομιζες ότι θα χανομουν εκει μεσα. Κ γω ετσι νομιζα, αλλα τελικα ηταν απλα τα πραγματα εκει κατω. Τιποτε το πολυπλοκο. Ενα αδειο δωματιο. Ακομα κ οι κατασαριδες την ειχαν κανει από καιρο, γιατι τα περιττωματα τους, ηταν ξεραμενα, που μολις τα πατουσες γινοντουσαν αμεσως χωμα. Οι αραχνες ειχαν φυγει κ αυτές. Στις γωνιες των τοιχων, μονο βρωμικες,
εγκατελειμμενες αραχνοφωλιες.
Επρεπε να βγω γρηγορα απο κει μεσα, γιατι αρχιζα να μην νιωθω καλα. Ζαλιζομουν, πιθανον η ελλειψη οξυγονου. Ανεβηκα πανω κ αντικρισα μπροστα μου αυτό το ειδος ανθρωπου που την βρισκει να σκοτωνει. Δεν θα τον ονομαζα κυνηγο. Κυνηγος είναι καποιος που κυνηγα κατι για να φαει. Χωρις αυτό πιθανον θα πεθανει, πρεπει να βρει κατι να φαει, αυτος κ τα παιδια του, που περιμενουν στη σπηλια. Λειπει 3 μερες τωρα κ δεν βρηκε κατι να σκοτωσει. Πρεπει να βρει κατι, είναι θεμα επιβιωσης.
Ο τυπος που ειχα εμπρος μου δεν φαινοταν να πεινα. Μαλλον θα επρεπε να κανει γερη διαιτα. Η κοιλια του ηταν αρκετα μεγαλη, τοσο μεγαλη, που για να δει την τσουτσουνα του επρεπε να κρατα καθρεπτη. 100 κιλα,κατανεμημενα σε ενα υψος 1 μετρο κ 60 ποντους. Ενα βαρελακι. Ο τυπος με αγριοκοιταξε. Νομισε ότι επασχα κ γω από την ιδια ασθενεια. Να σκοτωνω για χομπυ, κ με αγριοκοιταξε. Δυο τετοιοι, σε μια ιδια περιοχη, δεν είναι κ ότι καλυτερο. Σηκωσα τα χερια ψηλα κ του ειπα ότι εγω δεν ανηκω στο ειδος του. Ειναι ολη η περιοχη δικη του, μπορει να σκοτωσει ότι θελει κ ότι νομιζει. Εγω δεν θα σταθω εμποδιο του. Τοτε ευχαριστημενος φωναξε το σκυλο του, τον Αζωρ, να μου τον συστησει. Καναμε χειραψια. Βρισκω πιο πολλα κοινα με τον σκυλο του παρα με αυτόν. Αυτος ζει στον κοσμο του,
κ ξερω ότι κ ο σκυλος υποφερει μαζι του,
αλλα δεν εχει επιλογη. Είναι αναγκασμενος να είναι μαζι του. Κωλοδουλειες.
Τοτε, εκεινη ακριβως την στιγμη, φανταστειτε τι εγινε!
Πισω από τα δεντρα ξεμυτησε ενα πουλι κ αυτος αμεσως σηκωσε την καραμπινα του κ το σκοτωσε. Ο σκυλος πηγε να το παρει κ το εφερε στα ποδια του αφεντικου του, που φαινοταν ικανοποιημενος.
Οταν ξαναπερασα από κει, διεκρινες καθαρα πανω στο χωμα, ιχνη απο τζιπ κ κατι φτερα καποιου πουλιου,
κ ένα χρωματιστο αδειο φυσιγγιο λιγο πιο περα,
μεσα σε ένα βαθουλωμα από ιχνος μποτας.
Η καμπανα κτυπησε οχτω φορες. 8 η ωρα το πρωι, του Σαββατου.
Κατεβηκε στο υπογειο του κ αφησε το οπλο του,
κ ανεβηκε γρηγορα να παρει αερα. Μολις που προλαβε! σχεδον θα λυποθυμουσε.
Ο σκυλος του εξω να γαυγιζει. Σαν διαδηλωτης: εξω οι αμερικανοι!
Η κυβερνηση αντιμετωπισε τους διαδηλωτες με ασφυξιογονα.
Επηλθε ησυχια. Οι πολιτες, θα κοιμηθουν κ σημερα ομορφα. Οι ταραξιες εχουν συλληφθει.
Γαβ!Γαβ!
Σιωπη! Ο κυριος κοιματε.
ενα ειδος ανθρωπου. κοιματε. κοιματε. κοιματε
γαβ, γαβ!
κοιματε.
