στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Μπηκα στο Microsoft word, πατησα new κ αρχισα να γραφω. Δεν ειχα κατι συγκεκριμενο για να γραψω. Απλα σηκωθηκα πολύ πρωι σημερα στις 5 κ 30 το πρωι κ νιωθω ομορφα. Ζω στην φυση, ειμαι τυχερος. Εκανα τον πρωινο μου περιπατο μεσα στα δεντρα. Ο ηλιος δεν ειχε βγει ακομα κ ενιωθες ολο αυτο τον κοσμο της φυσης να ξυπνα κ να καλωσοριζει μια νεα μερα. Νεα μερα . Κάθε μερα είναι μια νεα μερα. Κάθε δευτερολεπτο είναι καινουριο. Μας λεει γεια σας κ μετα φευγει κ ένα νέο δευτερολεπτο καταλαμβανει την θεση του για να μας πει με την σειρα του: γεια σας. Σημερα στην ιστορια μου δεν θα δεις κατι το παραξενο. Θα είναι όλα επιπεδα. Ισωμα. Φλατ. Σαν να ο κοσμος ξαφνικα εγινε δυο διαστασεων. Πλατος κ μηκος. Καθολου υψος, εχει παει για υπνο. Ολα τα πραγματα επρεπε να χασουν το υψος τους εκτος από ένα .Ηταν από μονο του φλατ. Επιπεδο. Το χρημα. Το χαρτονομισμα. Υπηρχε όμως ένα μικρο προβλημα με τα χαρτονομισματα που είναι στοιβαγμενα στις τραπεζες. Καταλαμβάνουν ογκο. Υψος. Επρεπε να καταργηθει.
Καταργηθηκε. Ηρθε ο Μαρξ με την παρεα του, εκαναν επανασταση κ το κατηργησαν. Ηρθε ο φιλος μου ο Fresco του προτζεκτ Venus κ το κατηργησε. Μιλαει για αχρηματη κοινωνια. Οτι δηλαδη η εξελιξη της τεχνολογιας εχει φτασει σε τετοια ψηλα επιπεδα κ ότι ολη η παραγωγη μπορει να ρομποτοποιηθει, καθολου εργατες, ο ανθρωπος να δουλευει για δυο τρις ωρες την ημερα. Να δουλευει όχι για την κονόμα αλλα για το καλο ολου του κοσμου. Για δικη του ευχαριστηση. Προσφερω τις ικανοτητες μου για το καλο κ την προοδο ολου του κοσμου. Αμισθή. Κ τα εμπορευματα να είναι στα ραφια διαθεσιμα για ολους, χωρις να πληρωνεις τιποτε. Μοιαζει ουτοπια. Δεν είναι. Ουτοπια ειναι να πιστευεις οτι οι πολιτικοι κ η πολιτικη, θα βελτιωσουν την κατασταση. Η μεγαλυτερη ουτοπια που ακουστηκε ποτε από ανθρωπου στομα. Είναι ουτοπια. Ουτοπικα ψηφιζεις, ουτοπικα ανηκεις σε ένα κομμα, ουτοπικα ειναι τα στελεχη των κομματων, ουτοπικα είναι τα ονειρα τους. Ουτοπικα είναι τα πιστευω τους. Το πολιτικο σκηνικο είναι ενας μετεωριτης, που προσπαθει να γινει αστρο. Πολιτικη είναι να βαφεις τον μετεωριτη χρυσο, για να λαμψει, να γινει ηλιος.
Μπορεις να φανταστεις τον κοσμο μετα από 200 χρονια; Πως θα είναι; Ενα είναι σιγουρο. Θα γελανε μαζι μας. Οπως εμεις γελαμε με τις περασμενες γενιες. Αυτο το γελιο δεν τελειωνει ποτε, γιατι ο κοσμος θα παραμενει παντα μυστηριος κ Μεγας. Ειμαστε πολύ μικροι για να επιρεασουμε τα γεγονοτα. Συμβαινουν από μονα τους. Συμβαινουν.
Πραγματικοτητα είναι να κατανοεις τα γεγονοτα όπως είναι. Δυσκολο, γιατι το μυαλο μας μας ξεγελα συνεχως. Δημιουργει παραμυθια. Αυτή είναι η δουλεια του. Ενας Αισωπος. Ειμαστε παγιδευμενοι μεσα στην αυταπατη μας.
Οτι ζωντανο βλεπεις γυρω σου, είναι υλη, που εχει ξυπνησει κ πηρε σαρκα κ οστα. Είναι ζωντανη υλη. Ειναι μια μεταμορφωση, είναι μια συνεχης μεταμορφωση της υλης σε ζωη. Η υλη δεν καταστρεφεται, ουτε δημιουργειται. Απλα υπηρχε κ θα υπαρχει. Είναι αιωνια. Δεν εχει ουτε αρχη ουτε τελος.
Ζουμε σενα μυστηριακο κοσμο. Ειμαστε κομματι του μυστηριου αυτου. Τον αντιλαμβανομαστε με τις πεντε αισθησεις μας. Εμεις, οι μυστηριακοι, αντιλαμβανομαστε το μυστηριο, ζωντας μεσα σε εναν αιωνια μυστηρικο κοσμο.
Νομιζουμε ότι γνωριζουμε. Δεν γνωριζουμε απολυτως τιποτε. Ειμαστε αδαεις. Κατεχουμε λιγη γνωση εδώ κ εκει αλλα αγνοουμε. Οσο περισσοτερα γνωριζουμε τοσο πιο πολυ ξερουμε ότι δεν ξερουμε. Αυτη είναι κ η ομορφια του κοσμου μας. Παντα νεος. Παντα.
Κ οι σχεσεις μας μεταξυ μας ειναι κ αυτές παντα νεες. Γνωριζουμε μια γυναικα κ μετα την βαριομαστε κ παμε σε άλλη. Κανενας δεν γνωριζει κανενα. Ο ανθρωπος είναι κ αυτος ενα μεγαλο ανεξευρευνητο μυστηριο. Παντα θα είναι ετσι. Ανεξερευνητο. Δεν υπαρχει τροπος να μαθεις τον ανθρωπο. Μονο ενδειξεις εδώ κ κει, τιποτε παραπανω,
Κ όταν δυο ανθρωποι ερχονται πολύ κοντα ο ένας στον άλλο κ αν παραγματικα ενδιαφερονται να ερθουν κοντα, εχουν αυτη την αισθηση ότι ο αλλος είναι παντα νεος κ ανεξευρευνητος. Ειναι ομορφο να αγαπας, γιατι παντα σε βαζει μεσα στο μυστηριο. Μεσω του αλλου ανακαλυπτω τον εαυτο μου. Μεσω του αλλου ανακαλυπτω το δικο μου μυστηριο. Ο αλλος είναι η δικαιολογια για να με ανακαλυψω.
Σου μιλαω για μυστηρια κ για προκληση την στιγμη που ολο το κοινωνικο παγκοσμιο συστημα σαπιζει κ ειναι στα προθυρα της καταρευσης. Όταν ο Σωκρατης ηπιε το κωνειο, ηταν ηρεμος κ νηφαλιος. Μην κλαιτε, ελεγε στους ταραγμενους μαθητες του, γνωρισα, απολαυσα την ζωη, τωρα ερχεται ο θανατος κ θελω να τον γνωρισω. Δεν ξερω που παω κ αν παω καπου, αλλα θελω να τον γνωριζω. Ο θανατος είναι το μεγαλυτερο φαινομενο της ζωης. Εκει θα καταληξουμε ολοι μας. Τα κοκκαλα μου κ η υλη που με αποτελουν, θα ξαναεπιστρεψει στον υπνο της. Θα γινει πιθανον καποιο άλλο ζωντανο. Μπορει κ όχι. Ο θανατος είναι η αρχη για κατι άλλο.
Το παγκοσμιο κοινωνικο συστημα που ζουμε τωρα ειναι γερασμενο. Ο θανατος του είναι κοντα. Κάθε γέρος είναι κοντα στον θανατο του. Ετσι πρεπει. Η ζωη παντα ανανεωνεται. Απο μονη της . Δεν χρειαζεται να κανεις κατι. Είναι αυτοματος πιλοτος. Δεν χρειαζεται να κανεις κατι. Απλα κοιταξε πισω σου,
κ αποχαιρετα την την Αλεξανδρεια που φευγει. Καβαφης.
Κ η Ιθακη; Η Ιθακη απλα ηταν το κινητρο για το ωραιον ταξιδι.
σας φιλω ολους. Κριστοφ
…που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους.Καβαφης
Ο κοσμος παντα νεος. Φλυαριες. Κουτσομπολια γυναικων. Παντα φρεσκες ειδησεις κ πιπερατες. Ο Δημητρης τα εφτιαξε με την Γιουλη. Κ ο Μακης αγορασε μια κουτα βιαγκρα για την δουλεια με την ερωμενη του κ μια κουτα ασπιρινες για την γυναικα του. Για τις ημικρανιες της. Αυριο καινουρια νεα. Παντα νεα. Φιλιά.
Ο Μακης , με αλλες δυο κουτες χαπια βιαγκρα, θεαθηκε σημερα, κορδωτος κ χαμογελαστος. Παντα νεος.
