στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Σου αρεσουν τα δελφινια; Κ σε ποιους δεν αρεσουν τα δελφινια! Να καθεσαι κ να τα κοιτας που πηδουν πανω από τα κυματα. Απολαυση.
Είναι η ιστορια του Freedom( Ελευθερια), που πιαστηκε αιχμαλωτο. Καταφερε να δραπετευσει, εσωσε ένα ναυαγο-οντως τραυματισμενο κ το ιδιο- κ ξαναπιαστηκε αιχμαλωτο. Ελατε μαζι μου. Ελατε μαζι μου στο παραμυθι μου που ονομαζεται: Ελευθερια.
Τα φωτα σβησαν. Εγινε ησυχια. Ο προτζεκτορας αρχισε να διηγηται την ιστορια του Freedom πανω στο πανι :
Εσφαλμενη αντιληψη ότι εδώ ειμαστε μονοι κ αβοηθητοι,
η Ζωη είναι μια μεγαλη παρεα. Πως είναι όταν μαζευονται οι φιλοι κ τα λενε κ πινουν καφε μαζι κ κουτσομπολευουν κ γελουν κ αγκαλιαζονται. Ετσι είναι. Η Ζωη ειμαστε μια μεγαλη παρεα,
κ κοιταξε να δεις, όταν κλαιει ο φιλος κλαιμε κ μεις, όταν γελα, γελαμε μαζι του,
Ετσι είναι η ζωη. Μια μεγαλη παρεα.
Ας εισαι προσεκτικος στο ταξιδι σου αυτό. Η μονη μου συμβουλη είναι αυτή:
Ειμαστε ολοι μια Οικογενεια. Δεν είναι ακριβως συμβουλη. Είναι μια υπενθυμιση.
Ο ηλιος ανατελλε από την θαλασσα. Κατι δελφινια πηδουσαν μπροστα του. Εκει αναμεσα τους κ ο Freedom. Ο Freedom, δυο χρονων λεβεντης. Οταν γεννηθηκε ηταν ασθενικος κ ολοι λεγαν στην μανα του να τον παρατησει, δεν θα αντεχε κ θα πεθαινε της ελεγαν. Η θαλασσα είναι αγρια, δεν θα αντεχε. Η μανα του δεν ελεγε κουβεντα. Μονο τον προσεχε,
κ αυτή η περηφανεια-που εχουν ολες οι μαναδες-
Ο γιος μου! το παιδι μου!
Περηφανεια!
Καμια κατασκευη του αντρα δεν εχει μεσα της τοση περηφανεια οσο αυτή:
Το παιδι μου! το σπλαχνο μου!
Καταφερε να επιβιωσει . Μια φορα όταν ηταν ακομα μωρο κ ολοι της ελεγαν παρατα τον, αυτή τα εβαλε με δυο καρχαριες. Προσπαθησε να τον σωσει. Τελικα τραυματιστηκε η ιδια, αλλα καταφερε να τον σωσει. Σωθηκε. Κ ο Freedom εδωσε μια υποσχεση στον εαυτο του.Οταν θα μεγαλωνε θα βοηθουσε αλλους. Μεγαλωσε κ ηταν το καμαρι της παρεας. Ειχαν όλα τυψεις κ μια σταση συγνωμης απεναντι του, που πριν λεγαν στην μανα του να τον παρατησει. Κ αυτος εγινε ενας λεβενταρος. Να θυμασε όμως ότι η Ζωη κανει τα δικα της . Παντα! Κ η Ζωη αποφασισε ότι ο Freedom θα γινει ενας λεβενταρος. Επισης αποφασισε ότι θα αιχμαλωτιστει από ανθρωπους.
Καποιοι ψαραδες τον παγιδευσαν στα δικτυα τους κ τον πουλησαν στο ενυδρειο καποιου ξενοδοχειου για ατραξιον για τους τουριστες. Τουριστες, είναι το ειδος των ανθρωπων που σκοτωνει την ωρα του πληρωνοντας. Αντι να βλεπει τηλεοραση κανει τουρισμο.
Ο Freedom ζουσε σε μια πισινα κ εκανε τα κολπα του εκει. Του αρεσε να παιζει κ να βλεπει την συμπεριφορα των ανθρωπων. Δηλαδη να χαιρονται με την συμπεριφορα του αιχμαλωτου δελφινιου που επαιζε. Τους εκανε να χαμογελουν, για να ξεχασουν την μιζερια τους. Εκανε καμποσους τουριστες χαρουμενους. Μια μερα όμως αποφασισε να δραπετευσει. Επρεπε να ζησει κ την δικη του ζωη, όχι να είναι ενας κλοουν για τους αλλους. Δραπετευσε. Η πισινα απειχε από την θαλασσα 10-15 μετρα,
Οταν ο ποθος για την ελευθερια είναι μεγαλος,
Οταν ο ποθος για τη Ελευθερια είναι εμμονη ιδεα,
Οταν δεν μπορεςι να ζησεις χωρις αυτην,
Τοτε Αυτή σε παιρνει στην αγκαλια Της.
Ηταν ένα αλμα για το βιβλιο Γκινες. Τετάρτη πρωι. Ηταν μαζεμενοι καμποσοι τουριστες ως συνηθως, κ τον κοιταζαν που επαιζε. Κ τοτε εγινε! Ενα αλμα 15 μετρων εξω από το νερο κ μπλουμ στην Ελευθερια, στην θαλασσα. Πανω από τα κεφαλια των αποσβολωμενων τουριστων,
Οταν διψας για Ελευθερια,
-η Ελευθερια δεν ηταν ποτε μιζερη, είναι ενας γενναιοδωρος βασιλιας-
Οταν διψας για Ελευθερια, σου φερνω την θαλασσα στα ποδια σου.
Να θυμασε παντα αυτή την τελευταια προταση. Κανε χωρο στο μυαλο σου κ γραψε στο μετωπο σου: «Οταν η διψα σου για Ελευθερια είναι αφορητη, η θαλασσα ερχεται στα ποδια σου».
Ισως να μην το ξερεις, αλλα ο δρομος για την Αληθεια περνα από την Ελευθερια. Να αγαπας παντα γκομενες που σου δινουν απολυτη ελευθερια. Κ συ να κανεις το ιδιο κ για τον άλλο. Η ανασφαλεια ας γινει η βαρκα σου στο ταξιδι της ζωης σου. Πες Όχι, στις ασφαλειες κ στο βολεμα. Νιωσε σαν ότι μεταφερεις ένα ποτηρι νερο. Κρατας στα χερια σου το τελευταιο ποτηρι νερο του κοσμου. Δεν εχει άλλο νερο, ειναι το τελευταιο ποτηρι κ σου εχει ανατεθει από τον διμοιρίτη σου, να πας αυτό το ποτηρι σωο, στο τραυματια συντροφο σου. Χωρις αυτό θα πεθανει. Πρεπει να πας. Ιδε αλλιως θα πεθανει. Πρεπει να πας κ να του το δωσεις προσωπικα. Πεθαινει κ ειναι θεμα ζωης κ θανατου για αυτόν,
Στον μυαλο σου δεν καμπανιζει το «πρεπει»,
αλλά: «ότι κ να γινει θα ειμαι εκει». Δεν μπαινει καν το «θα». Ειναι δεδομενο. Ειμαι ηδη εκει. Ελευθερια ισον ανασφαλεια. Ετσι μεγαλωνουμε.
Ελευθερωθηκε ο Freedom κ πηγε κ βρηκε τους φιλους του,
κ η μανα του εκει περηφανη. Παντα περηφανη για αυτόν. Το ηξερε πως θα ελευθερωνοταν. Το ηξερε. Δεν ηταν θεμα βεβαιοτητας, σιγουριας. Τον ηξερε. Ειχε κατι μεσα του που μονο λιγες υπαρξεις το εχουν. Πολυ λιγες . Σπανιες. Ειχε μεσα του την σπιθα της Ελευθεριας. Η Ελευθερια δεν είναι μια απλη λεξη. Η Ελευθερια είναι τροπος ζωης. Υπαρχει αφθονη στα ραφια του κοσμου. Λιγοι όμως την πέρνουν γιατι δεν στοιχιζει τιποτε κ θα σε βαλει, σε μεγαλους μπελαδες. Ειναι σαν να αγοραζεις την γυμνια σου κ ο κοσμος φοραει ολων των ειδων τα ρουχα. Κ η Ελευθερια είναι σκετη γύμνια. Θα βρεις μεγαλο μπελα. Φαντασου ολοι γυρω σου να φορουν όλα αυτά τα ρουχα κ τα τσιμπράγαλα κ συ να κανεις την εμφανιση σου σε μια καφετερια γυμνος. Θα σε κλεισουν αμεσως στο ψυχιατρειο,
Ομως ολες οι γκομεναρες,
οι πιο ομορφες κ οι πιο αλανιαρες, θα σε εχουν βγαλει φωτογραφια κ θα σε εχουν καδρωσει στο αλπουμ της καρδια τους. Περηφανες για σενα,
κ αν κιολας της εχεις ακουμπησει. Λιωνουν για σενα.
Να εχεις κριτηριο της γυναικες. Αν συνεχως βρισκεσαι σε μπελα με δαυτες,
ειναι κατι σαν οκ. Η γυμνια σου τις ξεσκεπαζει,
Γυμνες στον ηλιο. Τον εραστη τους. Ο Ηλιος κ υστερα εσυ. Ας είναι αυτό το κριτηριο σου.
Αρεσει κ στις γυναικες να ειναι γυμνες. Ξεσκέπασε τες!
Ακομα καλυτερα: Κάντες να εχουν ένα μεγαλο ποθο να ξεντυθουν μπροστα σου. Να μην αντεχουν αλλο κ να θελουν να πεταξουν τα ρουχα τους μπροστα σου, να τις θαυμασεις, να τις χαιδεψεις, να τις τρελανεις, να πεθαινουν για σενα. Η γυμνια σου είναι το κλειδι για όλα. Για ότι αξιζει στον κοσμο, η γυμνια είναι το κλειδι.
Ο Freedom εμεινε για λιγο σιωπηλος. Μετα ανεβηκε στην επιφανεια της θαλασσας, πηρε μια μεγαλη αναπνοη κ τον ειδαν ολοι να εξαφανιζεται με μεγαλη δυναμη προς ένα νησι. Τι ηθελε προς τα κει ο Freedom; Τι ηθελε προς το νησι Κυπρος; Τι ενιωσε να τον τραβα εκει;
Αυτή η ακατανικητη δυναμη!
Η ακατανικητη δυναμη που λεει: θελω να προσφερω! Θελω να δωσω!
Τα ματια του Freedom εστιασμενα προς τα κει. Στο νησι Κυπρος. Μια αποσταση από το κοπαδι των αλλων δελφινιων γυρω στα 50 χιλιομετρα. Ο Freedom, ενα καταμαράν, σε λιγοτερο από μια ωρα θα ηταν εκει. Πρεπει να είναι εκει. Το δελφινι εντοπισε καπου ανοικτα της θαλασσιας περιοχης, ανοικτα της Κυπρου κατι. Πρεπει να είναι εκει. Οχι ακριβως πρεπει. Εδώθει σημα να είναι εκει. Οτι κ να γινει θα είναι εκει. Μεσα στο μυαλο του δελφινιου εστιασμενο αυτό το σημειο. Ενα τοσο μικρο σημειο. Πιθανον ενας νευρώνας. Τοσο δα μικρο σημειο που τον καλουσε: Ελα. Τρις λεξεις. ΕΛΑ. Βγηκε σαν σιφουνας εξω από το νερο για να παρει αναπνοη κ ξαναβουτηξε μεσα σαν βολιδα που κατευθυνεται στον στοχο. Ενιωθε αυτό το ΕΛΑ να σβηνει ολοενα κ λιγοτερο. Ξαναβγηκε εξω ,εβγαλε μια δυνατη κραυγη μεσα στην ολομοναχη επιφανεια της θαλασσας, τραβηξε τον αερα με δυναμη μεσα του κ χαθηκε μεσα στην απεραντοσυνη της. Στο μυαλο του αυτό το στιγμα, που εσβηνε συνεχως. Μροστα του, ξαφνικα, καμια δεκαρια μεγαλες χελωνες. Εκλεισε τα ματια του κ περασε αναμεσα τους. Του αφησαν ένα τραυματισμο στο δεξιο πτερυγιο κ μια μακρια σχισμη κατω από την κοιλια του. Φαινόταν να χανει τη μαχη. Εκοψε λιγο ταχυτητα. Εκανε ένα αυτοελεγχο των ζημιων του, κοντοσταθηκε λιγο σαν απογοητευμενο. Υστερα παλιν αυτό το ΕΛΑ κ αυτος ο ποθος που ειχε μεσα του, να φτασει το εξω ΕΛΑ με το μεσα ΕΛΑ. Δεν ηταν δυο σημεια ξεχωριστα. Φαινοντουσαν ξεχωριστα αλλα δεν ηταν . Ηταν ένα. Παση θυσια επρεπε να συναντηθουν . Κοντευε να φτασει. Το ενιωθε, ηταν πολύ κοντα του. Εφτανε. Κατι σαν καθηκον. Καθηκον είναι ασχημη λεξη. Μου κανεις κατι κ γω πρεπει να σου το ανταποδωσω. Κρυβει μεσα της εμποριο, παζαρι, μια συναλλαγη. Δεν ηταν καθηκον αυτό που ενιωθε ο Freedom. Ηταν ο ιδιος ο εαυτος του που τον καλουσε. Μια άλλη διασταση, οπου το εγω κ το εσυ εξαφανιζονται κ μενει μονο το εμεις,
κ δεν ξερεις που σταματα το εγω κ που το εσυ,
σαν να διαλυονται τα συνορα,
ενας παγκοσμιος πολίτης χωρις πινακιδες.
Κ ιδου! Μπροστα του ο στοχος του. Στα 500 μετρα ο στοχος του. Ενιωσε αμεσως αυτό το ΕΛΑ μεσα του να δυναμωνει κ υστερα ένα δυνατο τραβηγμα στο πληγωμενο φτερο του. Εβγαλε μια κραυγη πονου κ με οση δυναμη ειχε, πλησιασε τον στοχο,
σαν αγκαλια.
Αυτό είναι! Εψαχνα να βρω την καταλληλη λεξη για να κλεισω το πρωτο μερος κ δεν την ευρισκα . Κ τωρα νάτην μπροστα μου. Μεγαλοπρεπης! Πανεμορφη λεξη! Αγκαλια!
Πλησιασε τον στοχο σας μια αγκαλια. Ορισμενες λεξεις εχουν τοση δυναμη! Δεν μπορεις να το φανταστεις ποση δυναμη κρυβουν μεσα τους. Τεραστια! Αγκαλια!
Ο Freedom ηταν πλεον διπλα στο στοχο του. Μια αγκαλια! Μια αγκαλια για τον άλλο, με το πληγωμενο του φτερο κ την σχισμη στην κοιλια του. Μια Αγκαλια! Απιθανη λεξη! Αγκαλια! Πανεμορφη λεξη. Αγκαλια!
Ο Freedom αγκαλια με τον στοχο του. Τον άλλο.
συνεχιζεται
