υποψιαζεσαι ότι κατι άλλο συμβαινει κατω από τα επιφανειακα γεγονοτα

υποψιαζεσαι ότι κατι άλλο συμβαινει κατω από τα επιφανειακα γεγονοτα,

υποψιαζεσαι ότι πισω από τις μεγαλες φανφαρες κρυβεται

κατι άλλο. Οτι, ότι βλεπεις κ αισθανεσαι, είναι απλα συννεφακια που ερχονται

κ φευγουν,

υποψιαζεσαι ότι εχεις εξαπατηθει. Όχι από τη φυση, αλλα από τους ανθρωπους,

από την κοινωνια, από τους δασκαλους, από τους φιλους, από την φιλεναδα σου,

από τον φιλο σου, από την μανα σου, από τον πατερα σου. Υποψιαζεσαι ότι ολοι σου εχουν παιξει ένα παιχνιδι πισω από την πλατη σου, εν αγνοια τους. Σε εξαπατησαν εν αγνοια τους.

Υποψιαζεσαι ότι όλα αυτά είναι ένα παιχνιδι περισπασμου. Στον στρατο όταν είναι να εξαπατησουμε τον εχθρο, στελνουμε καποιον να παραπλανησει τον εχθρο για να βρουμε εμεις την ευσκαιρια να φυγουμε από αλλου.

Εχουμε παγιδευτει ολοι μας σε ένα ψευτικο παιχνιδι. Ενα θεατρο του παραλογου.

Εχουμε πεσει σε παγιδα. Οπως τα ονειρα μας. Όταν κοιμομαστε κ ονειρευομαστε, δεν ξερουμε ότι ονειρευομαστε. Όταν ξυπνησουμε, τοτε καταλαβαινουμε ότι ονειρευομασταν, γιατι συγκρινουμε την ξυπνια πραγματικοτητα με την κοιμισμενη πραγματικοτητα. Εχουμε ένα μετρο συγκρισης. Την ξυπνια πραγματικοτητα. Κ τοτε λεμε ότι κοιμομασταν κ βλεπαμε ονειρα.

Ζουμε μεσα στα ονειρα του υπνου μας. Υπνοβατες.

Τι πρεπει να γινει; Τι πρεπει να κανουμε;

Τιποτε δεν μπορει να γινει. Ειμαστε καταδικασμενοι να ζουμε ετσι. Εκτος κ αν αντιληφθεις, εκτος κ αν υποψιαστεις, ότι τα πραγματα δεν είναι όπως φαινονται κ αποφασισεις να ψαχτεις πανω σου. Τοτε, αφου ψαχτεις, θα δεις ότι οι τσεπες σου είναι γεματες πετρες. Κοτρωνια. Κουβαλουσες κοτρωνες. Χρονια τωρα κουβαλας κοτρωνες. Τονους, ογκολιθους , κοτρωνογκολιθους. Σε ειχαν συνθλιψει οι τεραστιες πετρες που κουβαλουσες.

Τις πετας κ ξαλαφρωνεις.

Ολη μας την ζωη μαζευουμε σκουπιδια. Εχουμε βρωμισει από πανω μεχρι κατω με αποβλητα.

Ετσι τωρα εχεις μια νεα πραγματικοτητα: Εισαι αναλαφρος. Μπορεις ακομα να παιξεις κ σχοινακι με τον 5χρονο γιο σου. Οτι μενει από αυτή την ζωη είναι το παιχνιδι. Το παιχνιδι, είναι το μετρο συγκρισης, οτι πορευεσαι σωστα. Το παιχνιδι, το σχοινακι,

παρατηρησε τα παιδια που παιζουν στην αμμο. Φτιαχνουν κατι με χαρα κ μετα το καταστρεφουν με την ιδια χαρα. Μεσα σου εχεις ένα παιδακι. Αυτό το παιδακι δεν εχει μεγαλωσει ποτε. Είναι παντα αθωο,

είναι αυτή η νεα πραγματικοτητα που σου μιλαω. Εχεις πλεον ενα μετρο συγκρισης.

Ο γεροδεμενος νεαρος κανει πουσ-απς στην παραλια. Τον πλησιαζει ενας μεθυσμενος κ αρχιζει να παρατηρει τον νεαρο που κανει συνεχομενα πουσ-απς. Τελικα σκυβει στο αυτι του κ του λεει: Νεαρε, πρεπει να σε πληροφορησω ότι η κοπελα σου εχει φυγει εδώ κ ωρα!