στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Άνευ προλόγου..
Μπηκε στο ωραιο site logoclub, ένα λογοτεχνικο club. Kαθησε αναπαυτικα στο σαλονι
του club κ παραγγειλε ένα καφε καπουτσινο. Εβγαλα το laptop μου κ ειπα στον
υπευθυνο του club με επιτακτικο υφος να μην με ενοχλησει κανενας γιατι ειμαι
συγγραφεας κ ηθελα να παραδωσω ένα κειμενο σε καποιο λογοτεχνικο club.
O υπευθυνος με κοιταξε από πανω μεχρι κατω κ μου ειπε μισα αγγλικα μισα γαλλικα:οκ μεσιε. Κ μετα κανοντας νοημα στον D.J. του ειπε να χαμηλωσει την μουσικη. Η μουσικη ηταν ένα ασμα ασματων για την ιδια παντα ιστορια:αντρας κ γυναικα κ την μεταξυ τους διαμαχη. Αγαπω μια γυναικα, με αγαπα, κ φιλια ματς μουτς κ μετα από ένα δυο τρεις μηνες ο ενας να φαει τον άλλο. Η ιδια παντα ιστορια, στην αρχη το χαπι είναι ζαχαρενιο κ μετα πικρο. Κ δως του νουβελες κ δως του μυθιστορηματα κ ποιηματα για τον μεγαλο ερωτα που μας προδωσε.
Διαβασα καπου ότι το σεξ είναι ενστικτο κ δεν εχει να κανει τιποτε με αγαπες κ ερωτες. Ορμονες που επιρεαζουν ο ενας τον άλλο κ τιποτα άλλο. Η φυση θελει να διαιωνιστει κ τρελαινει τον αντρα κ την γυναικα με τις ορμονες της.
Κ συ νομιζες πως αγαπιομασταν κ δεν ηταν
παρα ορμονες κ ενστικτο
κ ο μεγαλος μας ερωτας ένα θεατρικο,
παιγμενο πανω σε μια θετρικη σκηνη
κ κατω ο κοσμος να κλαιει, να γελα η να κοιματε.
Βαρετα πραγματα για ορισμενους,
αστεια για αλλους,
θλιβερες ιστοριες για τους πολλους
κ ενδιαμεσα του εργου, στα πεταχτα,τα βογγητα μιας συνουσιας,
κ ένα κλαμα ενός νεογεννητου.
Αυτό ηταν. Ο συγγραφεας μας αρκετα ικανοποιημενος από τα πιο πανω γραφομενα του,εδωσε εντολη με ένα χαμογελο κ με μια χειρονομια στον DJ να δυναμωσει την μουσικη. Ο DJ την δυναμωσε. Διπλα στο συγγραφεα εκατσε μια ξανθη καλλονη. Ένα καλιτεχνιμα. Ένα κομψοτεχνιμα. Αλληλοκοιταχτηκαν. Πιασαν κουβεντα. Υπηρξε χημεια μεταξυ τους. Προς στιγμη του σηκωθηκε. Αισθανθηκε την αναγκη να την πηδηξει. Το ιδιο κ αυτή, τον κοιταζε λαγνα. Κτυπησε το κινητο του. Κατι ειπε εκει για τις μετοχες κ χρηματιστηρια κ το εκλεισε. Ξαναγυρισε στο αντικειμενο του ποθου του κ θυμηθηκε ξαφνικα κατι. Σηκωθηκε, της φιλησε το χερι κ της ειπε:γεια , πρεπει να φυγω τωρα. Κ εφυγε.
Πλησιαζε τα 65 κ φαινοταν 55 αλλα οι ορμονες του, οι ανρικες ορμονες του, εφταναν στο τελος τους. Τον μεν πνευμα προθυμο αλλα η σαρκα…
Εσπρωξε την πορτα του Club κ βγηκε εξω στην βουη της Αθηνας, στο φως, στον Αττικο ουρανο. Ενοιωσε σαν να εβγαινε εξω από ένα μεγαλο σκοτεινο μακρυ τουνελ ,εξω στο φως. Εξω στο φως. Αναπνευσε βαθεια κ μυρισε ένα τριανταφυλλο σε ένα παρτερι του Δημου. Γυρισε να φυγει αλλα ξαναγυρισε στο τριανταφυλλο, το ξαναμυρισε τρυφερα κ του ειπε
ευχαριστω κ αυτό ανταπεδωσε την φιλοφρονηση, παρακαλοντας ένα σπουργιτακι που καθοταν πιο περα κ ρεμβαζε, να τραγουδισει μια αρια. Κ το πουλι τραγουδησε κατι σαν κλασσικη μουσικη. Τις τεσσερις εποχες του Βιβαλτι. Την ανοιξη.
