στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Σημείωση : Η ανάρτηση περιέχει 4 Ποιήματα
Δημήτρης Α. Δημητριάδης
Ακροβάτης επαγγέλλομαι
αλχημιστής
εθελούσιος εξημερωτής παράξενων άγριων ζώων
και προπονητής του θανάτου.
Ονομάζω τον εαυτό μου στο μηδέν
πετώ στο τίποτα
αιωρούμαι στο χάρτη
αφουγκράζομαι στίχους
εικόνες
το γοερό κλάμα του νηπίου
νυχτοπούλι της ερημιάς
νυχτοπούλι του στήθους
στην κόψη ενός πεπρωμένου που δεν μπορώ ν’ αποφύγω
χαιρετώ τον άνεμο που φυσά
τη ρωγμή στον ύπνο σου
το βουβό πλησίασμα των χειλιών
το σπόρο που τολμά ν’ ανθίσει.
Μες στις παλιές
τις παιδικές επαναστάσεις
Όταν η νύχτα κορυφώνεται
κι ο χείμαρρος του ύπνου φουσκώνει και ξεσπά
οι μνήμες ασφυκτιούν στη βαθιά τους μήτρα
ξεπετάγονται
συστρέφονται
κι ανάβουν.
Ψιθυρίζουν
κλαίνε
γελάνε
χορεύουν ασταμάτητα
κι αλλοπαρμένες χιμούν στις αυλακώσεις του πάθους.
Ξεθάβοντας απ’ τις προσχώσεις των καιρών
κατακερματισμένες εικόνες
ώρες κι ώρες προσπαθούν
μες στις παλιές τις παιδικές επαναστάσεις
πώς και πώς να λυτρωθούνε.
Αυτός ο λόγος
Αυτός ο λόγος που αιωρείται είναι πουλί
κουρνιάζει στα δωμάτια
ακροβατώντας μεταφέρει μηνύματα
στροβιλίζεται
μην τον αγγίξεις
νομίζοντας πως γνωρίζεις την ψυχή του
νομίζοντας πως μπορείς να παίξεις μαζί του
αυτός ο λόγος σε κοιτά ερευνητικά
ζυγιάζεται
θα σου χυμήξει.
Ένα τραγούδι θέλω να σου γράψω
Αγριεύει ο καιρός
παραμονεύει
και η λαχτάρα ίδια.
Ένα τραγούδι θέλω να σου γράψω
άγρυπνο
φλεγόμενο
καταρρακτώδες
από ασβέστη μέχρι μάρμαρο
από λαβύρινθο μέχρι φως
από λιοπύρι μέχρι αίμα
ένα τραγούδι ν’ ανεμίζει
ν’ ανεμίζει
μέσα στο πάντα.
Δημήτρης Α. Δημητριάδης
