στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Γελάω.
Κλαίω.
Ναι.
Ακόμα ζω.
Φοράω κραγιόν.
Και το ρούχο της λαγνείας.
Κοίτα με..
Στα μάτια κοίτα με.
Δεν θα με βρεις,
όσο και να ψάξεις
Κενοτάφιο το βλέμμα.
Τα βλέμματα.
Πλήθος αριθμών,
με αρνητικό πρόσημο.
Γελάω.
Κλαίω.
Ακόμα αναπνέω..
Φοράω το ρούχο
της μεταμόρφωσης.
Και σέρνω εμένα. .
με εμένα.
Σε τελετές και εξαγνιστικές
σφαγές νηπίων .
Νηπίων όνειρα.
Τα όνειρα μου..
Τίποτα γραμμένο.
Τίποτα οριστικό.
Κανένας προορισμός.
Απλές κατευθύνσεις.
Μέσα και άνω.
Με κοιτάς..
Μα δεν με βλέπεις..
Ψυχή μου…
Κοίτα με..
Στέλλα Διακίδη
