στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Στο πεζοδρόμιο. Χαμηλωμένο βλέμμα. Μια σακούλα με τα απαραίτητα και μια βαλίτσα ένα ολόκληρο σπιτικό.
Στο ξενοδοχείο του δρόμου. Έξω από τους φράχτες.
Βαθυκόκκινο άμφιο να ξορκίζει τη φτώχεια και ο άνθρωπος να γίνεται θρόνος
Το κρύο ανυπόφορο αλλά ο άρχοντας με το περιδέραιο απολαμβάνει την συντροφικότητα.
Δυο αναπνοές, δίπλα στο ποτάμι, στο χοντρό τοιχο, περιμένουν να περάσει η ζωή
Η πλαστική υποδοχή φιλοξενεί τη συμπόνια και μια ομπρελα σκήπτρο, ριγμένη στο πλάι.
Στον απόηχο των στολισμένων δρόμων, η πολυπραγμοσύνη της λεπτομέρειας ντύνει τη φτώχεια με τα γιορτινά της
Σκυμμένα τα κορμιά περιμένουν να πέσει το σκοτάδι
να ανοίξουν τα μάτια, να ξετυλιχτεί το δικό τους φως, να φύγουν οι περιπλανώμενοι, να αρχίσουν να περπατούν και να ψάχνουν εκείνο το λευκό περιστέρι που τους εγκατέλειψε και χάθηκε.
ΜΥΟΓΡΑΦΗΜΑ
• Μεγάλη ανάγκη οι γιορτές. Πολλές χειραψίες και πολλά χαμόγελα. Ανοικτές κουρτίνες οι αγκαλιές και σκορπισμένες οι ευχές και οι συμπάθειες.
• Εφεύρεση της θλίψης οι μέρες με ονοματεπώνυμο, κατευθύνουν τη διάθεση κάνοντας το πραγματικό να απομακρύνεται. Λίγο τα πολλά φώτα, λίγο το κρασί, λίγο τα παιδιά με τα δώρα, τα καινούργια ρούχα και εκείνος ο Άγιος που θέλουμε να κατεβαίνει και να κτυπά τη κλειστή πόρτα.
• Τα καταστολισμένα τραπέζια τα καλά μαχαιροπίρουνα τα πλούσια φαγητά το μεγάλο πράσινο δέντρο στο κεντρο κι από κάτω εκείνα τα κουτιά με τις κορδέλες.
• Η χαρά να πηγαινοέρχεται να γίνεται μεγάλη να σε κάνει να νιώθεις σημαντικός και η αγάπη να ξεχειλίζει από τα στόματα
• Τόσο φως όταν φεύγει ένας χρόνος και τόση αγαλλίαση. Κανείς δεν λυπάται για το φευγιό. Πανηγυρίζουν για τον ερχομό. Στην ουσία καλωσορίζουν τον επίλογο.
• Τεράστια η σοφία αυτών που φτιάξαν τους χρόνους τα διαστήματα μεταξύ των αποστάσεων του χαμόγελου και της σταγόνας.
• Σε κάθε γιορτή ονομαστή κατάματα στο επιμύθιο, ανοίγεις τη ζωή και διώχνεις το κακό πρόβατο που δε σ αφήνει να ησυχάσεις.
• Πρωτομηνιές κι αρχιχρονιές των επιλόγων της πορείας. Βαφτίσια μιας ολιγόλεπτης ζωής γεμάτης με ματαιόδοξα όνειρα.
• Κι όταν περάσει η ώρα ανάμεσα στα υπόλοιπα της νύχτας κάποιες κορδέλες θα ξεχαστούν και θα χορέψουν εκείνους τους σκοπούς που δεν έχουν ανάγκη ούτε το χρόνο ούτε τις αποστάσεις των σημείων.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.