Το Ανάγλυφο της Υποταγής...[2]

3

Έμαθες να παραδίνεσαι

όχι να υποτάσσεσαι στο δείλι της μάχης

το οχυρό σου έπεσε χωρίς να πολεμήσεις

και στη φωτιά παρέδωσες το Ιερό σου

Έμαθες να γονατίζεις

χωρίς το βλέμμα να κρατάς ψηλά

έφτιαξες φυλαχτά από όνειρα και αίμα

και δίχως μάχη τα'ριξες στο Καιάδα του φόβου...

Μάρω είναι γονατιστή και ολόγυμνη. Τα χέρια της είναι δεμένα πίσω από την πλάτη της στους αστραγάλους της και στο πρόσωπό της κυλούν ζεστά δάκρυα. Δεν τον κοιτάζει πια. Τον αφήνει να μιλά. Είναι καλύτερα έτσι. Ξέρει πως του αρέσει να της κάνει κηρύγματα, να την ταπεινώνει, να την εξευτελίζει. Ίσως μετά να την λύσει, να την αγκαλιάσει τρυφερά και να κάνουν έρωτα όπως τότε στην αρχή, όταν πρωτογνωρίστηκαν. Τότε που ήταν όλα μαγικά. Τότε που πίστευε με όλη της την καρδιά πως είχε γνωρίσει τον παράδεισο.

Ο Παύλος είναι κι αυτός γυμνός, όρθιος, με μια κοντή βέργα στο ένα του χέρι. Την έχει ήδη τιμωρήσει απόψε, της έχει σημαδέψει τους γλουτούς και την πλάτη, αλλά δεν έχει ικανοποιηθεί. Το αποψινό μάθημα υποταγής δεν έχει ολοκληρωθεί. Όχι ακόμη.

Έρχεται μπροστά της και ο μαλακός ανδρισμός του πάλλεται ελαφρά μπροστά στο πρόσωπό της. Τούτη η εικόνα τον ερεθίζει και το πέος του γεμίζει αίμα και ορθώνεται. Όμως δεν έχει σκοπό να την αγγίξει ερωτικά ακόμη. Όχι ακόμη.

"Τι ήσουν λοιπόν όταν σε πρωτογνώρισα; Θυμάσαι τι ήσουν;"

Ο Παύλος έχει ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Έχει αρχίσει να ιδρώνει. Το παιγνίδι αυτό του αρέσει πολύ. Κι αφού αρέσει σε κείνον θα πρέπει να αρέσει και στην μικρή ξανθομάλλα.

"Θα σου πω εγώ τι ήσουν", συνεχίζει και απομακρύνεται προς την άλλη πλευρά του δωματίου χτυπώντας ελαφρά με την βέργα του τον μηρό του. "Ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο ήσουν, να τι ήσουν μωρό μου. Χωρίς κανένα πρόβλημα, χωρίς καμιά έγνοια, με τον μπαμπά να σου ανοίγει όλες τις πόρτες και να σου στρώνει τα κόκκινα χαλιά για να αναλάβεις την σπουδαία επιχείρηση μόλις γυρίσεις από τα Λονδίνα! Και εσωτερικά; Τι γινόταν μέσα σου μικρή μου;"

Το βλέμμα του γυμνού άντρα σκοτείνιασε. Η δέσμια αρραβωνιαστικιά του ανάσαινε κουρασμένα, με το κεφάλι σκυφτό.

"Άδεια και σκότεινη ήσουν μέσα σου αγάπη μου, πριν εμφανιστώ εγώ στην ζωή σου που ήταν γεμάτη περιττές πολυτέλειες και ανόητες ενασχολήσεις. Τώρα ανακαλύπτεις την ουσία της ύπαρξης αγάπη μου. Τώρα ανακαλύπτεις ποιος είναι ο αληθινός προορισμός ενός Ιερού Πολεμιστή του Φιδιού".

Ο Παύλος χαμογέλασε ελαφρά και γύρισε το σώμα του να αντικρίσει την κοπέλα.

"Βέβαια, ακόμη δεν έχεις δει τίποτα. Τα ωραία δεν έχουν αρχίσει ακόμα. Έχουμε να το γλεντήσουμε πολύ από δω και πέρα. Δεν φαντάζεσαι πόσο, αληθινά δεν φαντάζεσαι", είπε και άρχισε να την πλησιάζει χτυπώντας με δύναμη την μικρή άκαμπτη βέργα στην ελεύθερη ανοιχτή του παλάμη.

* * *

4

Ό,τι πριν άγγιζες και άνθιζε

τώρα μες στην παλάμη σου πεθαίνει

ό,τι πριν κοίταζες και ομόρφαινε

τώρα αλλοιώνεται και θάνατο ανασαίνει

Ό,τι πριν αγαπούσες και ελευθερωνόταν

τώρα φυλακίζεται σε μια βλάσφημη ιαχή

ό,τι πριν λαχταρούσες και απλόχερα δινόταν

τώρα σαπίζει αιχμάλωτο σε μια πόρνη προσευχή...

ο γιοτ του μεγαλοπαραγωγού και στενού φίλου του Σέργιου, Αντώνη Μανιάτη ήταν από εκείνα που όταν ταξιδεύουν μεσοπέλαγα ή προσαράζουν σε κάποιο λιμάνι προκαλούν τον θαυμασμό όλων και ιδιαίτερα εκείνων που αγαπούν την πολυτέλεια και τα θαλασσινά ταξίδια παρέα με πανέμορφα και εξωτικά μοντέλα, αν και σχεδόν πάντα τα πραγματοποιούν μονάχα στα όνειρά τους. Μια υπερπολυτελής θαλαμηγός, 45 μέτρων φιλοξενούσε στο πρυμνιό κατάστρωμα γι’αυτό το ζεστό απόγευμα του Αυγούστου στην Γλυφάδα την συντροφιά των τριών που σύντομα θα γίνονταν τέσσερις. Ήταν ο Σέργιος, η Σόνια και ο ιδιοκτήτης του γιοτ. Από στιγμή σε στιγμή περίμεναν να καταφτάσει και η Μάρω. Είχαν περάσει κιόλας έξι μέρες από την συνάντηση του Σέργιου με την Σόνια και ο ταλαντούχος σκηνοθέτης δεν είχε μείνει άπραγος. Το αντίθετο. Ο φίλος του και παραγωγός κάποιων παλιότερων, πρωτολείων, ταινιών μικρού μήκους, Αντώνης Μανιάτης, ήταν από χρόνια μέλος κάποιας μεγάλης Αδελφότητας που είχε την έδρα της στην Αυστρία αλλά τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείτο και στην Ελλάδα. Ο Σέργιος φυσικά δεν επρόκειτο να αποκαλύψει στις γυναίκες λεπτομέρειες για τις δραστηριότητες αυτές, δεν υπήρχε και λόγος άλλωστε. Ο σκοπός της συνάντησης ήταν άλλος. Και ο Αντώνης τους είχε ζητήσει να έρθουν μια ώρα νωρίτερα από την Μάρω, ακριβώς για να τους κατατοπίσει σχετικά με το αντικείμενο της συνάντησης.

Ο σαραντάρης παραγωγός είχε κεράσει χυμούς και καφέ τους φιλοξενούμενούς του και αφού τελείωσαν τα τυπικά με τους συστάσεις, μπήκε στο θέμα.

«Ήθελα να ξέρεις Σόνια πως σε καμιά άλλη περίπτωση δεν θα δεχόμουν μια τέτοια συνάντηση, αν δεν μου το ζητούσε ο Σέργιος. Δεν ξέρω αν σου έχει μιλήσει ποτέ για την σχέση μας αλλά δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει στην ζωή της φίλης σου, ή μάλλον αυτό που θα πρέπει να προλάβουμε πριν συμβεί».

Τα μάτια της Σόνιας άστραψαν. Έριξε ένα βλέμμα στον Σέργιο κι ύστερα στον Αντώνη.

«Τι... τι θέλετε να πείτε;»

«Θέλω να πω –και θα με διευκόλυνε να μου μιλάς κι εσύ στον ενικό- πως έχουμε να κάνουμε με κάτι ιδιαίτερα σοβαρό, ίσως πολύ σοβαρότερο κι απ’ο,τι κι εμείς πιστεύουμε. Ο άνθρωπος που έχει μπει στη ζωή της Μάρως δεν είναι απλά ένας αλήτης με περίσσεια θράσους και αναίδειας, είναι ένας...»

Ο Αντώνης δίστασε να συνεχίσει. Η Σόνια είχε πάρει φωτιά.

«Μιλήστε... μίλησε, σε παρακαλώ Αντώνη, ξεκάθαρα και ανοιχτά».

«Πριν μιλήσω ανοιχτά, θα ήθελα να σε πληροφορήσω για μερικά πράγματα που ασφαλώς θα αγνοείς και θα εξακολουθούσες να αγνοείς ως το τέλος τους ζωής σου αν δεν συνέβαινε να συναντηθεί σε κείνο το πάρτι η Μάρω με τον φίλο μας».

Τον λόγο πήρε ο Σέργιος.

«Ο Αντώνης θέλει να σου πει ότι θα πρέπει να μάθεις –εσύ κυρίως και όχι η Μάρω- κάποια στοιχεία για αυτή την Οργάνωση και για τους ανθρώπους της. Όχι μονάχα πληροφοριακά αλλά και για την πληρότητα της εικόνας που έχουμε για τον Παύλο».

Ο Αντώνης σηκώθηκε από την καρέκλα του και βημάτισε στο κατάστρωμα. Πριν αρχίσει να μιλάει, εμφανίστηκε κάποιος καμαρότος με ένα κινητό στο χέρι.

«Συγχωρήστε με, δεν θα αργήσω», είπε και απομακρύνθηκε προς την πλώρη της θαλαμηγού.

Η Σόνια άρπαξε το χέρι του Σέργιου.

«Η Μάρω κινδυνεύει. Αυτό δεν προσπαθείτε να μου πείτε με μισόλογα και υπονοούμενα; Πες μου Σέργιο, στη παλιά μας φιλία, κινδυνεύει η Μάρω;»

Το βλέμμα του σκηνοθέτη σκοτείνιασε.

«Δεν ξέρω Σόνια, ίσως... τι πάει να πει κινδυνεύει, ας είμαστε ψύχραιμοι...»

«Μόλις μου επιβεβαίωσες τους χειρότερους φόβους μου».

Ο Αντώνης εμφανίστηκε ξανά και κάθισε στην θέση του.

«Λέγατε κάτι;»

«Όχι, περιμένουμε να συνεχίσεις εσύ Αντώνη. Καταλαβαίνεις την αγωνία της Σόνιας», είπε ο Σέργιος και κοίταξε με συμπόνια την παλιά του ερωμένη.

«Ναι, καταλαβαίνω αν και το θέμα μας εδώ είναι πολύ πιο σύνθετο από τα συναισθήματά μας. Πρέπει να... Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Σόνια, είσαι φιλόλογος, έτσι δεν είναι;»

«Ναι. Μπορώ να καπνίσω;»

«Ελεύθερα. Λοιπόν, θα γνωρίζεις φυσικά πως, εκεί, προς τα τέλη του 19^ου αιώνα εμφανίστηκε το περίφημο Τάγμα της Χρυσής Αυγής, ή «Hermetic Order of Golden Dawn» πιο σωστά, που ίδρυσε ο ‘πολύς’ Μακ Γκρέγκορ Μάθερς. Σ’αυτήν μαθήτευσε και ένας πολύ περίεργος αλλά και πολύ σπουδαίος, από τους σπουδαιότερους Αποκρυφιστές του 20^ου αιώνα, ο Άλιστερ Κρόουλυ».

«Ναι, είναι γνωστά όλα αυτά».

«Ωραία. Και θα έχεις ακούσει φυσικά και για το περίφημο Ordo Templi Orientis, μια ομάδα που... «.

«Αντώνη, με όλη την εκτίμηση, μάθημα Ιστορίας του Αποκρυφισμού ήρθαμε να κάνουμε;»

Ο Αντώνης ενοχλήθηκε πολύ με την ελαφρώς αναιδή παρατήρηση της φιλοξενούμενής του αλλά αποφάσισε να μην το δείξει. Στο κάτω κάτω η Σόνια ήταν μια γυναίκα κάτω από έντονη πίεση. Ο Σέργιος της έριξε ένα επιτιμητικό βλέμμα.

«Λίγη υπομονή, θα δεις που θέλω να καταλήξω. Πολλά έχουν γραφτεί για το περίφημο αυτό Τάγμα. Ότι, ας πούμε, υπήρξε τρόπον τινα μια ‘σχολή εκπαίδευσης’ για πολλά στελέχη του Ναζιστικού Κόμματος του Χίτλερ ή πως μέλη της υπήρξαν επιστήμονες που είχαν κιόλας εξελίξει υπερ-όπλα που αργότερα... «

«Αντώνη, συγνώμη που σε διακόπτω αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ απόψε και να ακούσω όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα που συνέβησαν το 1920 ή το 1930. Έλα σε παρακαλώ στο σήμερα, στον Παύλο, στην Αδελφότητα του Μαύρου Φιδιού ή όπως στο διάολο την λένε».

Για μερικά δευτερόλεπτα δεν ακουγόταν τίποτα, απόλυτη σιωπή. Ο Σέργιος είχε καλύψει το πρόσωπό του με την παλάμη του, η ανυπομονησία της φίλης του είχε εξελιχθεί σε κανονική αγένεια. Και ήξερε πολύ καλά και τον Αντώνη. Ήταν ικανός να διαλύσει, έτσι, απλά, όλη την βραδιά μόνο και μόνο από μια τέτοια αγενή παρατήρηση.

Ο Αντώνης ήρθε δίπλα στη Σόνια, κάθισε δίπλα της και την κοίταξε ολόισια στα μάτια σαν πατέρας που είναι έτοιμος να κατσαδιάσει την άτακτη κόρη του.

«Σου είπα λίγη ώρα πριν πως αν δεν ήταν ο Σέργιος, δεν επρόκειτο ποτέ να εμπλακώ σε μια τέτοια υπόθεση και δεν με απασχολεί αν η φιλενάδα σου έχει μπλέξει με το Μαύρο Φίδι ή τους χίλιους Δαίμονες των Εφτά Κολάσεων! Αν θέλεις να βοηθήσουμε, και θα δούμε με ποιο τρόπο θα το κάνουμε αυτό, αν, λέω, θέλεις να βοηθήσουμε την Μάρω θα μάθεις να είσαι πιο υπομονετική, πιο ήρεμη και πιο ευγενική. Τουλάχιστον εδώ, στο σκάφος μου. Εντάξει Σόνια;»

Η Σόνια ξεροκατάπιε και κατένευσε σιωπηλά.

«Λίγο ουίσκι ίσως θα σε βοηθήσει καλή μου», έσπευσε σε ρόλο πυροσβέστη, αν και κάπως καθυστερημένα ο Σέργιος που έβλεπε την βραδιά να παίρνει άσχημη τροπή.

«Όχι, όχι, δεν θέλω αλκοόλ απόψε», είπε εκείνη και ύστερα γύρισε στον Αντώνη που είχε ξανακαθίσει στην παλιά του θέση. «Με συγχωρείς, έχουν σπάσει τα νεύρα μου τελευταία... δεν ξέρω κι εγώ γιατί».

«Ίσως γιατί αγαπάς πολύ την φίλη σου. Αποδεκτό. Όμως το εκφράζεις με λάθος τρόπο. Θα μεθοδεύσουμε το σωστό τρόπο. Μην ανησυχείς, γι’αυτό είμαστε εδώ», απάντησε εκείνος και της χαμογέλασε ζεστά.

Η Σόνια του ανταπέδωσε το χαμόγελο με ένα βεβιασμένο δικό της.

«Και τώρα συνέχισε Αντώνη», είπε ο Σέργιος βάζοντας τέλος στο μικρό επεισόδιο.

«Έλεγα λοιπόν για το Τάγμα τους Χρυσής Αυγής και το Ο.Τ.Ο αν κι αυτό δεν ενδιαφέρει τόσο όσο μια άλλη θρυλούμενη σέχτα, η περίφημη ‘Κοινότητα ή Αδελφότητα του Μαύρου Φιδιού’».

Το βλέμμα της Σόνιας ζωήρεψε μαζί με το ενδιαφέρον της.

«Είναι τόσο παλιά αυτή η Ομάδα;», ρώτησε και άναψε ακόμη ένα τσιγάρο.

«Εμφανίστηκε ίσως λίγο πριν τον 1^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν ξέρουμε και πολλά για το ποιος ή ποιοι την ίδρυσαν, άλλωστε δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει ότι πρόκειται για μια Αδελφότητα που δρα στην Αριστερή Όχθη, στην Μαύρη δηλαδή και είναι ερμητικά κλειστή και εξαιρετικά επικίνδυνη», είπε ο Αντώνης και προκάλεσε νέα αναστάτωση στην συντροφιά.

«Τι θέλεις να πεις Αντώνη;», ρώτησε με όση ηρεμία μπορούσε να επιστρατεύσει ο Σέργιος.

«Εννοώ αυτό που λέει η λέξη. Δεν είναι μονάχα ότι τα μέλη της ασκούν διάφορες πολύ ακραίες εκδοχές της Μαγείας, όπως ας πούμε την Σεξουαλική Μαγεία –που τόσο πολύ απασχόλησε τον Κρόουλυ-, την παραδοσιακή Τελετουργική Μαγεία με στοιχεία Καμπαλά κλπ, είναι περισσότερο ότι όσοι ανήκουν σε τέτοια Τάγματα είναι αποφασισμένοι. Δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να δώσουν την ζωή τους για τον Ιερό Σκοπό τους, άλλωστε την ζωή τους την έχουν κιόλας αφιερώσει στην Αδελφότητα. Οι συγκεκριμένοι δε αποκαλούν τους εαυτούς τους Πολεμιστές του Φιδιού και σε όλη τους την μαθητεία στην Σχολή εξελίσσουν σώμα και πνεύμα για τον Ιερό Σκοπό».

«Και ποιος είναι τους ο Σκοπός;», ρώτησε η Σόνια που βρισκόταν σε συναγερμό.

Ο Αντώνης ήπιε μια γουλιά ουίσκι.

«Η Δύναμη, Σόνια, τι άλλο; Η εξουσία, η κυριαρχία, πνευματική και υλική. Τώρα, αν με ρωτήσεις λεπτομέρειες, τι να σου πω. Όσο χώνεσαι στο σκότος τόσο τα πράγματα αγαπητή μου μπερδεύονται, θολώνουν. Τίποτε δεν είναι ξεκάθαρο. Βλέπεις κι εγώ όσα γνωρίζω είναι μονάχα όσα μπορεί να μάθει τους αμύητος. Μην με ρωτήσεις πως τα γνωρίζω κι αυτά. Είναι μια άλλη ιστορία. Το σημαντικό είναι πως αυτή τη στιγμή ξέρουμε πως η Αδελφότητα έχει ένα παρακλάδι στην Αθήνα, ίσως και σε άλλες πόλεις. Το ακόμη σημαντικότερο όμως είναι άλλο».

«Ποιο», ρώτησαν μαζί ο Σέργιος και η Σόνια αλλά το χτύπημα του κινητού της τελευταίας δεν επέτρεψε στον παραγωγό να συνεχίσει.

«Είναι η Μάρω!», ανακοίνωσε ανήσυχη η Σόνια βλέποντας στην οθόνη τον αριθμό της κλήσης. «Ναι... τι συμβαίνει καλή μου;... μα, είχες πει πως... σε περιμένουμε όμως και... καλά, εντάξει, καταλαβαίνω», είπε και έκλεισε την σύνδεση. Το κινητό της έπεσε από τα χέρια και κοίταξε τον Σέργιο παγωμένη.

«Δεν... δεν θα έρθει».

«Το περίμενα!», φώναξε σχεδόν ο Αντώνης. «Από δω και πέρα, θα είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε να δει την φίλη σου. Γι’αυτό και θα πρέπει να δράσουμε γρήγορα. Και αποφασιστικά».

«Δηλαδή, τι μπορούμε να κάνουμε; Να καλέσουμε την Αστυνομία;», είπε ο Σέργιος που είχε ήδη καθίσει δίπλα στην Σόνια και της κρατούσε το χέρι.

«Το να καλέσουμε την Αστυνομία θα είναι το μεγάλο μας λάθος. Δεν έχουμε κανένα στοιχείο στα χέρια μας και δεν μπορούμε ούτε τρίχα από το κεφάλι του κου Παύλου να πειράξουμε...»

«Ακουγόταν τόσο... τόσο φοβισμένη», μονολόγησε η Σόνια και έτρεμε σύγκορμη.

«Πιες λίγο, θα σε ηρεμήσει», συνέστησε γλυκά ο Αντώνης και συνέχισε. «Μια άλλη, πολύ καλύτερη ιδέα έχω στο μυαλό μου και την επεξεργάζομαι εδώ και κάμποση ώρα».

«Πες λοιπόν», είπε ανυπόμονα ο Σέργιος που πάλευε τρίβοντας την παλάμη τους Σόνιας να ηρεμήσει και ο τους.

«Η Σόνια είναι το κλειδί. Αν αγαπάς την φίλη σου, εσύ θα την βοηθήσεις καλή μου»

«Πως;», ψιθύρισε σχεδόν εκείνη. «Ο,τι είναι για καλό της θα το κάνω. Έχω αρκετά χρήματα και...»

«Μα ποιος μίλησε αγαπητή μου για χρήματα», έκανε ο Αντώνης και κοίταξε την γυναίκα ολόισια στα μάτια. «Πρέπει να γνωρίσουμε αυτόν τον Παύλο από κοντά. Πολύ κοντά. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Κι αυτό μονάχα με έναν τρόπο μπορεί να γίνει».

«Δηλαδή;»

«Να εισέλθεις στην Αδελφότητα!», ανακοίνωσε ο Αντώνης και τους παρατηρούσε και τους δυο για κάμποσα δευτερόλεπτα να είναι ακινητοποιημένοι σαν κεραυνόπληκτοι τους θέσεις τους.

5

Κράτησε τούτο που έχω να σου πω

η αλήθεια κρύβεται σε μυστικά δωμάτια

αθέατη για τον μιαρό όχλο είναι

και στην διάπυρη ψυχή του αγνού Πολεμιστή

μονάχα αποκαλύπτεται

Θυμήσου αυτό που έχω να σου πω

μην πολεμήσεις τον Απρόσωπο με την Αγάπη

μην ξεκλειδώσεις την καρδιά σου στην Εκάτη

φυλάξου στο Δωμάτιο των Χιλιάδων Παιχνιδιών

και προετοιμάσου για την θύελλα που έρχεται...

ια της επόμενες δυο εβδομάδες όλοι εργάζονταν πυρετωδώς, σύμφωνα με το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Αντώνης και στο οποίο είχαν και την αμέριστη συνδρομή της ‘Αδελφότητας του Κυανού Ρόδου’, στην οποία ήταν ενταγμένος ο Αντώνης και μάλιστα κατείχε και έναν από της υψηλότερους βαθμούς. Το σχέδιο ήταν απλό αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο. Ο αντικειμενικός στόχος ήταν φυσικά το να μπορέσει η Σόνια να συλλέξει το απαραίτητο εκείνο υλικό ώστε να είναι δυνατή η παρέμβαση της δικαιοσύνης. Ο εισαγγελέας θα περιμένει νέα σου, της έλεγε χαριτολογώντας ο Αντώνης αλλά το εννοούσε. Και η συλλογή του υλικού θα έπρεπε να γίνει γρήγορα και χωρίς, φυσικά, να πάρει μυρωδιά κανείς. Αλλιώς η Σόνια κινδύνευε και κινδύνευε σοβαρά. Για να ανταποκριθεί της απαιτήσεις ενός τέτοιου ρόλου, η Σόνια θα υφίστατο ένα ταχύρυθμο «σεμινάριο Αποκρυφιστικών σπουδών» με ιδιαίτερη έμφαση της θρυλούμενες δραστηριότητες της σκοτεινής Αδελφότητας του Μαύρου Φιδιού, την Σεξουαλική Μαγεία, την Αλχημεία και την Τελετουργική Μαγεία. Όλα αυτά ήταν απίστευτα για την Σόνια που δεν ήθελε ποτέ της να ακούει για πράγματα που ούτε και στον κινηματογράφο δεν μπορούσε να βλέπει. Κι όμως, μέσα σε 15 ημέρες, έπρεπε να ετοιμαστεί, να αποκτήσει τα όπλα εκείνα, και ιδιαίτερα το υποτιθέμενο εκείνο πάθος για να πείσει τον Παύλο ότι μπορούν οι Αδελφοί του Φιδιού να την εμπιστευτούν και να την εντάξουν στις τάξεις τους, έστω σαν δόκιμη, σαν μαθητευόμενη ή Νεόφυτη. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και υπήρχαν στιγμές που η Σόνια λύγιζε, λιγοψυχούσε και έχανε το κουράγιο της. Όμως, ο Αντώνης, ο Σέργιος και όλοι οι υπόλοιποι που βοηθούσαν στην μεταμόρφωση της σε μια έξοχη, δόκιμη σπουδάστρια της Ιερής Επιστήμης του Αποκρυφισμού, την ενεθάρρυναν, της έδιναν δύναμη, της θύμιζαν πως και η ζωή ακόμη της Μάρως εξηρτάτο από την επιτυχία του σχεδίου. Και άξονας του σχεδίου ήταν η Σόνια.

Είχε κλειστεί ένα ραντεβού στο γραφείο του Παύλου στον Εκδοτικό Οίκο, ένα ραντεβού που εκείνος είχε αντιμετωπίσει με κάποια καχυποψία καθώς δεν συμπαθούσε την φίλη της Μάρως και της το έδειχνε φανερά.

«Ξέρω πως δεν με συμπαθείς Παύλο», του είχε πει από το τηλέφωνο, παλεύοντας να κυριαρχήσει στα αληθινά της συναισθήματα. «Πρόκειται όμως για ένα θέμα που έχει μεγάλη σημασία για μένα. Και νομίζω πως μονάχα εσύ μπορείς να με βοηθήσεις. Τι λες λοιπόν;», του είπε και πέρασαν στιγμές αγωνίας μέχρι την απόκρισή του. Ένα δυο δευτερόλεπτα σιωπής που φάνηκαν αιώνες αλλά τελικά ο Παύλος δεν της αρνήθηκε αυτή την συνάντηση έστω κι αν ο τόνος της φωνής του πρόδιδε κάποια ανησυχία «Με χαρά μου να σε δεχθώ», ήταν η απάντηση και όλοι είχαν μορφάσει από ικανοποίηση. Το ραντεβού είχε κλειστεί για την Παρασκευή της 11:00. Το πρώτο βήμα είχε γίνει.

Την παραμονή της συνάντησης, όλοι βρίσκονταν επί ποδός. Τα μαθήματα είχαν τελειώσει, ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει είχε γίνει. Η Σόνια έδειχνε δυνατή αν και κανείς δεν ήξερε, πως θα αντιδρούσε αν ο Παύλος την στρίμωχνε με τίποτε περίεργες ερωτήσεις. Ο Αντώνης πάντως ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένος και στην συνάντηση που είχε κανονίσει στην βίλα του στην Γλυφάδα, είχε σκοπό να τονώσει ακόμη περισσότερο το ηθικό της Σόνιας. Όλη αυτή η προετοιμασία τον είχε ενθουσιάσει, ζούσε κι εκείνος την δράση και την απολάμβανε πραγματικά. Ο Αποκρυφισμός και ό,τι αφορούσε σ’αυτόν ήταν το πάθος του από παιδί. Και τώρα είχε την ευκαιρία να βιώσει μια ακόμη κρίσιμη μάχη με τους εκπροσώπους της Αριστερής Όχθης.

Η Σόνια απολάμβανε τον χυμό της στο μπαμπού καθιστικό δίπλα στην μεγάλη πισίνα. Ήταν απογευματάκι και είχε δροσιά. Μια όμορφη, συνηθισμένη μέρα. Κι εκείνη την επομένη θα έμπαινε εθελόντρια στο στόμα του λύκου.

«Σε βλέπω σκεφτική», την διέκοψε ο Αντώνης που καθόταν δίπλα της.

«Ναι, είμαι λιγάκι».

«Φοβάσαι;», την ρώτησε ο Σέργιος που συμπλήρωνε την συντροφιά Είχε κι εκείνος συμβάλλει με της όποιες δυνάμεις του στην ψυχική περισσότερο προετοιμασία της φίλης του. Ανησυχούσε όμως περισσότερο από όλους καθώς δεν μπορούσε να φανταστεί την μέχρι πρόσφατα παντελώς άσχετη με όλα αυτά Σόνια να συμμετέχει σε ανίερες σκοτεινές επικλήσεις μιας Μαύρης Αδελφότητας.

«Είναι φυσικό να φοβάται», απάντησε για λογαριασμό της ο οικοδεσπότης. «Κι εγώ θα φοβόμουν στη θέση της. Το αφύσικο θα ήταν το αντίθετο».

«Το σημαντικό είναι της να μην το καταλάβει ο Παύλος», συμπλήρωσε ο Σέργιος.

«Εχτές το βράδυ σκέφτηκα πολύ», είπε η Σόνια ξαφνικά και δεν κοιτούσε κανέναν από της δύο. «Ναι, σκέφτηκα τα πάντα. Και πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Ακόμη κι αν αποτύχω εννοώ, αξίζει. Κι εδώ που τα λέμε, αυτό είναι και το πιθανότερο. Όχι μόνο να αποτύχω αλλά να βρεθεί και η Μάρω...»

Η Σόνια σώπασε. Ο Σέργιος έσπευσε να ανατρέψει το κλίμα πεσιμισμού.

«Δεν θα αποτύχεις Σόνια. Έχεις προετοιμαστεί τέλεια. Είσαι μια νέα, καλλιεργημένη και γοητευτική γυναίκα και ο Παύλος δεν θα χάσει την ευκαιρία να σε ‘γνωρίσει’ καλύτερα. Το ίδιο νομίζω πιστεύει και ο Αντώνης, έτσι δεν είναι παλιόφιλε;»

«Ναι, εκεί ποντάρω κι εγώ, για να πω την αλήθεια», είπε ο Αντώνης. «Ο Παύλος θα παραξενευτεί σίγουρα από την περίεργη επιθυμία της Σόνιας να ενταχθεί στην Αδελφότητα αλλά από την άλλη, το πάθος του για τις ωραίες γυναίκες και η σκέψη ότι θα εξουσιάζει μια από της πλέον έμπιστες φίλες της Μάρως θα τον πείσουν να σε εντάξει στον κύκλο. Ίσως όχι στα ενδότερα, φυσικά, αλλά έστω στον εξωτερικό κύκλο, στους μαθητές. Ώστε μην ανησυχείς Σόνια. Θα έχεις άφθονο χρόνο αντίδρασης και θα τα συζητάμε άλλωστε συνέχεια όσα συμβαίνουν. Δεν θα είσαι ποτέ σου μόνη».

Η Σόνια σηκώθηκε και τους χάρισε ένα ζεστό, πλατύ χαμόγελο.

«Θα της αποχαιρετήσω τώρα. Θέλω να μείνω λίγο μόνη. Θα τα πούμε αύριο, μετά την συνάντηση».

«Καλή επιτυχία κορίτσι μου», της ευχήθηκε ολόψυχα ο Σέργιος και την φίλησε στο μάγουλο.

«Καλή επιτυχία και όλα θα πάνε καλά», της είπε χαμογελώντας ο Αντώνης και της έσφιξε με θέρμη το χέρι. «Έκανες θαυμάσια δουλειά αυτό το 15ήμερο. Είμαι περήφανος για σένα. Αν θέλεις όταν όλα τελειώσουν με το καλό, να ενταχθείς στο Κυανό Ρόδο, να ξέρεις θα σε περάσω αμέσως στην 2^η Βαθμίδα», συμπλήρωσε και όλοι γέλασαν.

Η Σόνια απομακρύνθηκε και οι δυο άντρες έμειναν λίγο σιωπηλοί.

«Τι λες φίλε; Θα τα καταφέρει, την αλήθεια θέλω», ρώτησε ο Σέργιος και κοιτούσε τον φίλο του στα μάτια. Ο Αντώνης γύρισε και τον κοίταξε κι της κατάματα και φάνηκε να διαλέγει της λέξεις του μια μια.

«Ένα θα σου πω Σέργιο. Δεν έχει άλλη επιλογή από το να πετύχει. Ούτε αυτή ούτε η φίλη της. Καμιά άλλη επιλογή».

[συνεχίζεται]