στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Όλες μου οι σκέψεις είναι μια νύχτα.
Προσμένω το ξημέρωμα.
Δεν έρχεται ποτέ.
Μια ηλιαχτίδα περιμένω να μου δώσει πνοή.
Εκλιπαρώ το φως του ήλιου να βγει να με φωτίσει
δυστυχώς όμως το σκοτάδι μέσα μου έχει ποτίσει.
Ξαφνικά σιωπή, ακινησία.
Στον ύπνο μου τραγούδησα αρχαία δοξασία.
Υμνούσα τη ζωή χωρίς να ζω, απλώς ονειρευόμουν γελώντας χαρμόσυνα στην πόλη του πένθους.
Νεκρές μαριονέτες χόρευαν σε λίμνες
Που κόχλαζαν αίμα και δώριζαν ντροπή.
Τους ξεγέλασα. Άναψα ένα σπίρτο.
Φλόγα φωτός, αιώνια ευτυχία.
Όλα αλλάζουν.
Η καρδία μου χτυπά με φωτόνια την παγωμένη φαντασία μου.
Η ανατολή συντόμευσε την διάρκεια της νυκτός…δεν την κατήργησε.
