|
|
0.0 |
Written by Καρδολάμα
January 11, 2017 Προβολές: 4408
0
Ένα πέλαγος ντυμένο με συναισθήματα γίνομαι κι απόψε.
Μη με ρωτάς γιατί σου γράφω, η ανάσα μου έχει γίνει κόμπος στα στήθη μου κι έχω τόση ανάγκη να σου γράψω.
Πόσο θα ‘θελα να κλειστώ στην αγκαλιά σου τώρα, να ξεχάσω στα χέρια σου κάθε μου πόνο και να στηρίξω εκεί την ψυχή μου για λίγο.
Πες μου που είσαι; Σ’ αναζητώ...
Πόσες φουρτούνες να περάσω για να σε βρω;
Πόσο να ματώσει ακόμα η καρδιά μου, για να σου δείξω ότι σ’ έχω ανάγκη;
Πόσες θάλασσες πρέπει ακόμα ν’ αρμενίσω, για να φτάσω στον δικό σου φάρο αγάπη μου;
Να μπορούσα εύχομαι να κάνω τις λέξεις μου νότες.
Να ‘ρθουν και ν’ ακουστούν σαν μπαλάντα στ’ αφτιά σου απόψε, να σου μιλώ με την μουσική μου για έρωτα, να πλάθω λόγια που θα σε συγκινούν κι ύστερα θα ‘θελα να τα ψιθυρίσεις κι εσύ μαζί μου.
Να γίνω ο ήχος της φωνής σου, να μπερδευτώ ανάμεσα στα χείλη σου, να ‘μαι το μόνο σ’ αγαπώ σου.
Εύχομαι να γινόμουν το φυλαχτό σου, να ήμουν για πάντα κρεμασμένη στο μέρος της καρδιάς σου, να παίρνω ζωή από τους παλμούς της και να γεννιέμαι από την αρχή σε κάθε της χτύπο.
Θα ‘θελα να ‘μαι το παλιό κομπολόι, από καχραμάν, που θα απασχολεί τα δάχτυλα σου. Να με παίζεις στα χέρια σου, σαν τις χάντρες του κι έτσι όπως τρυφερά θα χαϊδεύεις την φούντα του από μεταξωτό νήμα, να αισθάνομαι πως ζω.
Να γίνω ό,τι στον κόσμο πιο πολύ αγαπάς.
Κι έπειτα να γίνω θάλασσα, να κάνω κύμα το χαμόγελό σου, μια άβυσσο δική μου και να χαθώ στο βάθος της.
Να μπορώ να σ’ αγγίζω και να τρέμουν τα χέρια μου καθώς θα ακουμπάνε τα δικά σου.
Να καίει ο άλικος ήλιος το κορμί σου κι εγώ να μπερδεύω το δάκρυ μου με τον ιδρώτα σου.
Κλείνω τα μάτια μου και σ’ αναζητώ στα σκοτάδια του μυαλού μου, έλα καρδιά μου και γίνε τ’ άστρο μου. Φώτισε με το βλέμμα σου τους δρόμους μου. Ζήσε μόνο για μένα, όπως εγώ υπάρχω μόνο για σένα.
Έλα και σου υπόσχομαι να σ’ αγαπάω ακόμα κι όταν η ανάσα μου θα κουραστεί να αντηχεί μέσα μου.
Σ’ αναζητώ και το ξέρω πως θες να με βρεις, το νιώθω.
Έλα...