Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Who's Online

Έχουμε 652 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO PAGE ** Διήγημα Το περιβόλι
 

Το περιβόλι Hot

Ήταν ο αδερφός μου ο Πάνος που με πήρε τηλέφωνο εκείνο το πρωινό της Μ.Τρίτης.
''Ο παππούς πέθανε..'',μου είπε κλαίγοντας το μικρό.
Έκλεισα το ακουστικό και έμεινα να κοιτάζω το ταβάνι για κανά
τέταρτο.

Δεν ήμουν σίγουρος
ότι είχα καταλάβει τι είχε γίνει πραγματικά. Δεν ένιωθα τίποτα παρά
μόνο αμηχανία.Αυτό με έκανε να σκεφτώ
πόσο αναίσθητος έπρεπε να ήμουν.Ο παππούς μας είχε φύγει για πάντα και
εγώ ήμουν ατάραχος.
Ο θάνατος πρώτη φορά ερχόταν τόσο κοντά στην οικογένεια μας.Κάθε μέρα
τον έβλεπα στα νοσοκομεία,
αλλά πρώτη φορά μας χτύπαγε την πόρτα.Μα το μυαλό μου δεν σκεφτόταν
εκείνο το πρωινό και κανένα δάκρυ
δεν έβγαινε.Σηκώθηκα να κάνω τσιγάρο στο μπαλκόνι.Έξω έβρεχε.
Τα τελευταία χρόνια ο παππούς έπασχε από την παλιαρρώστια.Του είχε
ρημάξει τον προστάτη και σιγά σιγά
και τα γύρω όργανα.Τον σκότωνε μέρα με την μέρα.Τις λίγες μέρες του
χρόνου που ερχόμουν στο χωριό απέφευγα
να τον δω.Είτε ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι είτε έβλεπε ήσυχος
τηλεόραση.Μα ερχόταν αυτός πάντοτε και με έπαιρνε
αγκαλιά λέγοντας ''Να ο γιατρός μας!Ο Λιάκος μας!''.Και γω του
χαμογελούσα ψυχρά και βρίσκοντας κάποια πρόφαση
έφευγα,χωρίς να απαντήσω στις ερωτήσεις του για την σχολή μου.
Ο παππούς μού θύμιζε τα παλιά.Εκείνα τα παιδικά χρόνια που στην μνήμη
μου είναι εικόνες από χαρά,φως και ανεμελιά.
Μου θύμιζε τις βόλτες μας στα χωράφια έξω στο χωριό,τις επισκέψεις στο
εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία την άνοιξη,τις βόλτες
μας στο περιβόλι με το φορτηγάκι του.Τότε που έτρωγα το ψωμί της
γιαγιάς κάτω από τις πορτοκαλιές και τις λεμονιές στο περιβόλι.
Και ερχόταν το βράδυ και γύρναγα βρώμικος σπίτι αλλά ευτυχισμένος.Με
την μάνα μου να κουνάει αγανακτισμένα το κεφάλι της και
να λέει ''Τελευταία φορά που πας στο περιβόλι με τον παππού!''.
Το περιβόλι ήταν ένας παράδεισος για μένα.'Ετρεχα μέσα του,έπαιζα με
τα αδέρφια μου,ζούσα.Μου φάνταζε τόσο μεγάλο και
ατελείωτο.Και αν κάποτε χτύπαγα και έτρεχε αίμα,ο παππούς με την ψάθα
στο κεφάλι κοίταζε το τραύμα και έλεγε ''Μέχρι το βράδι
θα σου έχει περάσει''.Σίγουρος εγώ συνέχιζα το παιχνίδι...
Δεν θυμάμαι πότε σταμάτησα να πηγαίνω οριστικά στο περιβόλι.Μάλλον
όταν συνειδητοποίησα πόσο μικρό ήταν.Οι λεμονιές,οι μανταρινιές
και οι πορτοκαλιές δεν με τραβούσαν πια.Ο παππούς συνέχιζε να πηγαίνει
στο περιβόλι του χρόνια μετά.Ακόμα και όταν δεν υπήρχε λόγος
να το κάνει.Παρά τις γκρίνιες όλων.Κάποιες φορές μάλιστα,όταν ερχόμουν
κάτω τις διακοπές,μού έλεγε να πάμε καμιά βόλτα στο περιβόλι
''Μικρός τρελαινόσουν''.Και εγώ απαντούσα ΄΄'Εχω κανονίσει παππού''..
Βροχερό πρωινό..Ο παππούς έφυγε.Δεν πέθανε σε ένα άσπρο κρεβάτι στην
μέση του πουθενά στην Αθήνα.Είμαι σίγουρος ότι σηκώθηκε
το πρωί,πήρε την ψάθα του και πήγε την βόλτα του στο περιβόλι.Το
χαμογελό του,τα πράσινα μάτια του,το γέλιο του όλα θα τα βρω ανάμεσα
στις γέρικες λεμονιές...
Και εκεί κάπου στην Σαλονίκη,χιλιόμετρα μακριά,σ'ένα άδειο μπαλκόνι,
άρχισα να κλαίω σαν μικρό παιδί.

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 1 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
4.0
 
 

Reviewed by Anita
April 30, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: